Aaauuuwww! Regelmatig is dit wat ik midden in de nacht schreeuw terwijl ik één of andere ninja sprong uit bed maak omdat het weer zover is, kramp in mijn kuit! Ook mijn voeten hebben hier een handje van. Héél irritant! Magnesium is mijn beste vriend en ik moet dus echt mijn best doen om meer te drinken want hoewel ik denk dat ik heel veel drink schijnt het volgens manlief vies tegen te vallen.
Wist je trouwens, dat wanneer je kramp hebt je ineens wel hele bijzondere razendsnelle sprongen kan maken met je zwangere lijf? Verder is het een avontuur hoor, met mij in bed liggen. Wanneer ik wil omdraaien is het een soort walrus op het droge, onmogelijk!
Inhoudsopgave
Mijn man is een held
Wat een held is die man van mij toch dat hij nog steeds naast mij slaapt. Want zit hij niet rechtop in zijn bed omdat ik er gillend uit spring, heeft hij te dealen met de avonturen die ik in mijn slaap beleef. Ik kan altijd al lekker kletsen in mijn slaap maar naast het kletsen, wat nu echt behoorlijk meer is geworden, ben ik ook gaan snurken als een… Echt charmant jongens, dat zwanger zijn! Hoe kan het toch dat een man zich nog tot je aangetrokken blijft voelen. Zouden dat zijn hormonen zijn? Echt een knap stukje werk van moeder natuur als je het mij vraagt want zeg nou zelf, een tonnetje ronde vrouw, die zich niet fatsoenlijk kan omdraaien, kwijlend slaapt en geluiden maakt waar zo’n walrus niks bij is, hoe kan dat aantrekkelijk zijn?
Op glad ijs
Ik ben mij ervan bewust dat ik mij nu wel op wat glad ijs begeef want ik hoor de kritische lezer al… ‘zwangere vrouwen zijn toch prachtig’. Jahoor! Helemaal mee eens, maar laten we ook gewoon eerlijk zijn naar elkaar. We mogen er toch ook wel een beetje om lachen en blij zijn met toch ook de hormoontjes in de lichamen van onze mannen?!
Ja, wij hebben te dealen met lichamelijk ongemakken, vreetbuien, een emotionele achtbaan en noem het maar op maar wat dacht je van die mannen van ons? Ik zal echt de laatste zijn die zegt dat ze een makkelijke zwangere is. Hij overleeft nu al 25 weken die emotionele achtbaan van mij, kruipt iedere avond weer dicht tegen mij aan in bed wetende dat ik hem zodra ik slaap weer uit duw en hij opnieuw zijn plekje in bed moet veroveren en nog voel ik aan alles dat ik nog steeds zijn verliefdheid ben.
25 weken zwanger
Vijfentwintig weken jongens, wat schieten we op he! Op dit moment ben ik hartstikke zwanger maar er eigenlijk niet enorm veel mee bezig. Dit omdat die vriendelijke man met baard, paard en roetveeg mannetjes ons land weer vereert met een bezoekje. Hoewel ik mij had voorgenomen dit jaar eens op tijd de cadeautjes in huis te halen ben ik uiteraard nu ook weer van het laatste moment. Ook hier speelde de niet werkende hersenen een rol hoor want ineens was het gewoon al zover, ik dacht dat ik nog wel even had en ik heb gewoon werkelijk geen idee wat we dit jaar weer in de zak moeten stoppen. Dus nog niet compleet maar hopelijk kan ik volgende week vertellen dat het gelukt is!
Nesteldrang staat nog braaf om het hoekje
Zoals ik eerder al scheef kwam de nesteldrang ook wel stiekem om de hoek kijken en daar staat hij nog steeds. Veilig om het hoekje. Ik weet dat hij graag als een reus zo de kamer binnen stampt maar ik hou hem nog even op afstand. Mijn probleem deze hele zwangerschap lang is namelijk dat ik geen keuzes kan maken! Van kleuren in de babykamer (zoals je eerder kon lezen) tot welke hydrofiele doeken we moeten hebben.
Wel een badje? Geen badje? Bij alles denk ik.. komt wel. Het huis moet af en stapje voor stapje komen we ook op dat punt maar als het om spullen voor Dino gaat weet ik het gewoon echt niet. Vervelend hoor want ik voel die nesteldrang wel, ik wil die kasten inruimen, het kamertje verder aankleden en het bedje opmaken maar het lukt dus niet. Gelukkig hebben we nog even, maar goed dat was dus ook wat ik dacht bij de aankoop van de sint cadeautjes en ineens is het al zover…
Nieuwsgierig
Nu we die 25 weken aangetikt hebben merk ik dat ik ook wel weer nieuwsgierig begin te worden naar de kleine man. De 20 weken echo is tenslotte alweer 5 weken geleden en ik moet nog 3 weken wachten tot de eerst volgende echo. Ik ben benieuwd hoe het er daarbinnen uitziet, hoe hij gegroeid is en of zijn duimpje wel/niet in zijn mond zit. Nou heb ik met 28 weken een groei echo en begreep ik dat dit niet standaard is?! Ik krijg hem omdat de kleine man met de 20 weken wat groter was dan gemiddeld dus willen ze hem graag nog even zien om te kijken of ik wel/geen suikertest moet doen.
Nou zijn wij beide niet heel klein dus ik gok dat Dino ook geen ukkie gaat zijn maar goed, fijn dat ze het toch even extra bekijken. Maar, terug naar die echo… Hoe doen andere zwangeren dit? Plan je dan een extra echo in om toch even te kunnen spieken of wacht je af? Hoe heb ik dit de andere 2 zwangerschappen gedaan? Duurde het toen ook zo lang? Maf… Hoewel de tijd snel gaat vind ik dit dus ineens weer heel lang duren en laat geduld op dit moment nou niet mijn sterkste kant zijn. Wat zal ik doen?!
