Zwangerschap week 17 – verloskundige + onzekerheid

Lieve Dino, 

We zijn nu 17 weken op weg en we weten inmiddels dat je een klein jongetje bent. Je broers zijn gewend aan het idee. De dag na ons feestje werd Luka wakker en was het eerste wat hij zei dat hij wel blij was met een broertje maar een zusje in zijn hoofd had dus even moest wennen. Mijn hart smolt, lieve Dino jij krijgt echt de allerleukste en liefste grote broers van de wereld!

We noemen je naar de buitenwereld Dino maar voor ons heb je al een echte naam. We spreken hem regelmatig naar elkaar uit en we fantaseren er heerlijk op los met elkaar. Van wie zou je wat hebben? Zou je misschien stiekem toch ook trekken hebben van je broers? Papa hoopt dat jij de ogen van mama krijgt, mama wenst je de mooie glimlach van papa toe. Eén ding weten we zeker, je gaat een prachtig jongetje worden en we gaan fantastische avonturen beleven met elkaar. 

De week (week 17 van de zwangerschap)

Er staat weer een afspraak bij de verloskundige gepland. Ik laat Bas weten dat het op zich niet nodig is om mee te gaan want het is een standaard controle. Even de bloeddruk, wat standaard vragen en weer door. Beide hebben we een drukke werkdag dus we zien elkaar nauwelijks die dag. Terwijl ik bij de verloskundige zit wordt er ineens op de deur geklopt, de deur gaat open en daar staat Bas! Hey, jou had ik hier niet verwacht. Stiekem voel ik mij enorm blij want hoewel dit standaard bezoekjes zijn is het gevoel echt anders wanneer je partner er bij zit. Maar ook trots, trots op het feit dat hij hier gewoon tijd voor maakt, ik wist hoe druk zijn dag was.

Mijn man! Die toch zo onverwachts even binnenkomt en niks wil missen. Naast de bloeddruk en de standaard vragen mag ik ook weer op de weegschaal, iets wat ik helemaal niet leuk vind. Door de operatie, het niet kunnen sporten, de hormoon injecties en mijn emotie-eten was ik bij start van deze zwangerschap ruim 10 kilo zwaarder dan ik normaal ben. Geen ideale start en daar baal ik enorm van. Vriendinnen vertelden mij altijd dat de 3^e zwangerschap voor hun fysiek de zwaarste was en ik wilde graag fysiek goed deze zwangerschap in gaan. Zoals ik net al schreef, ik ben een emotie eter dus de angsten die ik voelde at ik weg en geloof me niet met hele gezonde dingen. Ieder pondje gaat door het mondje en ik kwam in een rap tempo aan deze zwangerschap.

Volgens de verloskundige echt niet iets om mij zorgen over te maken omdat het niet heel veel is maar ik maak me wel zorgen. Het moet er straks ook allemaal weer vanaf en het lukt mij niet om andere keuzes te maken in voeding. We hebben het hierover en we krijgen tips hoe hiermee om te gaan, eventueel een naam van een diëtist mocht ik daar heen willen. Onderweg naar huis neem ik mij van alles voor. Ik moet echt gezondere keuzes maken, ik wil niet zoveel aankomen. Ik voel mij ook wel verdrietig. Drie jaar geleden ben ik enorm veel afgevallen omdat ik destijds niet lekker in mijn vel zat, 3 jaar lang was het mij gelukt niet te schommelen en gewoon op gezond gewicht te blijven en mij lekker in mijn vel te voelen.

Niet helpende gedachten

Ik fantaseerde toen over een zwangerschap met dat lichaam, zou ik nu dan eindelijk zo’n mooie ronde buik krijgen?! Zo eentje waarbij je van achter niet zou zien dat ik zwanger was. Maar nee, ik was ruim 10 kilo zwaarder bij de start en ook nu vloog alles er aan. Allemaal gedachtes die echt niet helpend zijn, alsof ik met 10 kilo meer ook niet prachtig zwanger kan zijn… Maar toch voelde ik mij verdrietig en onzeker. Was het buikje wat je zag wel echt een zwangerschapsbuikje of leek ik vooral gewoon een dikzak?! 

Thuis trok Bas mij uit mijn hoofd. ‘Hey, ik zie wat je aan het doen bent! Stop ermee!’ Met die woorden trok hij mij even uit mijn hoofd. We hebben het over mijn onzekerheid rond om het dikker worden en terwijl we praten vertelt hij mij hoe mooi hij mij juist vind. De dagen na dit bezoek doet hij dit regelmatig en hoewel hij altijd van de complimentjes is weet ik dat deze bewuster zijn, hij wil mij laten weten dat ik mooi ben en dat ik mij mooi mag voelen. Ik neem ze aan maar worstel in mijn hoofd met de niet helpende gedachtes en overtuigingen die ik in de loop der jaren opgedaan heb. De ene dag lukt het om gezondere keuzes te maken, de andere dag wat minder maar prima. Het is ook gewoon wat het is. Ik ben zwanger, dat is een wonder en 3 jaar geleden was het mij ook gelukt, afvallen na de bevalling. In maart pakken we dat gewoon weer op, ik wil niet dat dit mijn zwangerschap verder beïnvloed PUNT.