De vorige keer kon je lezen over de suikertest. Om maar meteen wat vragen weg te nemen, de uitslag was goed. Geen zwangerschapsdiabetes. Heel fijn! Inmiddels ben ik echt in het laatste trimester aangekomen met alle bijhorende kwaaltjes. Enkels heb ik niet meer, mijn voeten zien eruit als klompjes, niet heel charmant. Naast dat ik me dus een soort oempaloempa vrouw voel doet het ook gewoon pijn!
Ik heb in eerdere zwangerschappen nog nooit last gehad van het vasthouden van vocht dus dit is een totaal nieuwe wereld voor mij. In de ochtend voel ik vooral mijn vingers, die kan ik met een beetje goed kneden nog wel aardig weer op de rit krijgen maar mijn enkels en voeten….
Inhoudsopgave
Extra gewicht meeslepen
Naast vocht begint het fysiek ook pittig te worden. De cijfers op de weegschaal doen mij al langere tijd huilen, daar heb ik geloof ik ook wel eerder over geschreven. En hoewel ik er alle vertrouwen in heb dat dit na de zwangerschap echt weer helemaal goed gaat komen doet het soms wel echt pijn. Ja, ik weet het is ergens goed voor en er groeit een wondertje in mij maar heel eerlijk, ik voel mij op het moment gewoon niet zo heel mooi. Al is dat niet zo mooi voelen het minst vervelende… 
Extra gewicht sleep je ook de hele dag met je mee. Wow dat voel je! Bewegen gaat moeilijker, mijn moeder kan sneller opstaan en bukken dan ik en uit bed komen is topsport! Dat bed trouwens he… We hebben pas geleden ons nieuwe bed gekregen en wat ben ik daar dankbaar voor. Deze is zoveel steviger dan de vorige dus ik heb niet meer het idee dat ik een berg moet beklimmen voor ik ’s nachts uit bed kan richting het toilet. Dat is fijn.
Maar uit bed komen, haha eigenlijk zou ik het eens moeten filmen.
Ik lig voornamelijk op mijn zij, wissel 100x per nacht van zij omdat het ongemakkelijk in mijn rug voelt en wanneer ik eruit wil moet dit ook echt rollend via mijn zij. Ik denk dat ik nu wel begrijp hoe walrussen zich moeten voelen wanneer ze het water in schuiven. Bijzondere ervaring wel.
Scheren: wat een uitdaging!
De vlag kan ook uit voor het niet meer zo goed kunnen ontharen. Dit punt heb ik ook nog niet eerder bereikt tijdens een zwangerschap. Ik schrik iedere keer van het oppervlakte van mijn benen! Er was een tijd dat ik lange slanke benen had haha. Benen scheren doe ik nu in vele bijzondere posities en daarna ben ik buiten adem haha.
Maar dan moet die bikinilijn nog!
Dat gaat helemaal op gevoel, iedere keer weer wandel ik de douche uit naar vriendlief of hij even wil checken of ik er een beetje verzorgd uitzie daaronder. Of dat er plukjes over geslagen zijn en iedere keer denk ik waaaaar ben ik meee bezig?!!! Gelukkig blijk ik wel meer talent te hebben voor het ontharen dan ik dacht en ben ik nog niet gewond geraakt 😊
En dan die schoenen nog…
Je zal begrijpen dat als benen scheren een enorme uitdaging is, dit ook het geval is bij het aan en uit trekken van sokken en schoenen. BINGO! Die mag ook op het lijstje met laatst trimester issues. Ik ben verslaafd aan mijn doc’s maar helaas, deze passen nu echt niet en zijn veel te ingewikkeld om aan te trekken. Ik leef dus op mijn Vans. Tsja, tis niet anders… gelukkig hebben we nog maar een paar weekjes te gaan. Loopt overigens wel lekker. Ik kom er nu pas achter hoe zwaar docs eigenlijk zijn!
Aankleden doen we trouwens ook zittend tegenwoordig en ik ben trots op mezelf wanneer ik niet buiten adem ben. Jurkjes zitten beter dan broeken en zodra ik thuis kom weet ik niet hoe snel ik mijn kleding moet vervangen voor mijn heerlijke roze badjas! Vind vriendlief overigens heel leuk want hij is gek op de badjas! Tsja, zoals ik hier boven al schrijf voel ik mij op dit moment alles behalve aantrekkelijk en vooral een oempaloempa moeke. En ik vind het eigenlijk wel best. Ik vind mezelf comfortabel voelen na een dag hard werken op dit moment veel belangrijker dan die sexbom zijn voor hem. Arme jongen!
Vergeet het snurken niet!
Over die arme jongen gesproken, ik snurk ook nog steeds als een hmmmm echte man. Mannen snurken toch altijd? Haha ik klink alsof ik een avondje veel te veel gezopen heb! Ik klink alsof ik bomen aan het omzagen ben. En ondanks de oordoppen die ik voor Bas gekocht heb schijnt het echt geen pretje te zijn om naast mij te liggen op dit moment. Regelmatig kruipt hij dan ook even in een ander bed. Heel ongezellig maar het is wat het is.
Om het gezellig te houden is het alleen maar verstandig soms even een nachtje zonder elkaar te slapen zodat hij overeind kan blijven staan. Ik snurk mezelf trouwens ook wel eens wakker hoor. Bizar eigenlijk! Dat je gewoon wakker schrikt van het geluid dat je zelf maakt, ik kan mij dus wel voorstellen dat hij zo nu en dan even een andere ruimte opzoekt. Gelukkig heb ik straks verlof en haal ik de uurtjes slaap wel weer in, of niet… maar goed, dan zijn we lekker gewend vast he aan het ritme van de uk straks.
Er zijn ook zeker positieve dingen te noemen
Er gaan trouwens ook wel een boel dingen goed hoor! Geen last van mijn bekken, ik voel me verder fysiek dus best wel oke. Ik kan lekker toegeven aan mijn nesteldrang, kan nog lekker naar de winkel, een wandelingetje maken enz. Heel fijn! Ik weet namelijk ook dat dit anders had kunnen zijn. Aangezien ik tijdens de zwangerschap van Luka vooral de laatste weken vast zat met zoveel pijn in mijn bekken dat lopen niet te doen was en dan, dan wordt je wereldje wel heel erg klein.
Ook geniet ik van alle bewegingen die ik voel in mijn buik. Oke ik zal eerlijk zijn, soms lig ik ook wel eens in mijn bed en vraag ik hem wat vriendelijker te zijn voor mijn ribben of even rustiger aan te doen zodat ik kan slapen. Maar ik weet dat ik dit straks zo ga missen. Het voelt intiem… Op dit moment is het hij en ik. Ja, en papa natuurlijk! Maar vooral als ik weer eens niet kan slapen is het zo gezellig wanneer ik hem voel schoppen. Alsof hij mij dan even mee op reis neemt in mijn dromen over de toekomst. Het maakt dat in plaats van balen van het feit dat ik niet kan slapen, ik fantaseer over als hij er straks is. Ik kan zo niet wachten om hem te ontmoeten! De kleine boef.
Derde trimester kwaaltjes dus en ik omarm ze. Het hoort erbij en ik ben enorm trots op mijn lichaam dat het alweer zover is gekomen! Ondanks de conditie waarmee ik deze zwangerschap begon. Binnenkort start lekker mijn verlof en gaan we het wat rustiger aan doen. Nu nog even knallen!
