Zielig klein spookje

Gisteren was het woensdag. Nu is dat niet zo heel bijzonder, maar 1x in de twee weken gaat mijn meisje op de woensdag naar oma. Mijn moeder. Het kwam ons erg goed uit want mijn man had vrij (niet zelf voor gekozen helaas) en ik had een afspraak bij het uwv. We waren daarna amper een uur thuis toen ik een appje kreeg van mijn mams. Of we al thuis waren. Nu had ik al direct in de gaten dat er vast iets met Fay was, anders appt ze dat niet. En ja hoor, ons meisje was helemaal overstuur en wilde alweer naar bed. Alweer, omdat ze rond half 11 ook al naar bed is gegaan. Normaal gaat ze pas ergens in de middag.

Nadat ik de laatste paar happen salade achter mijn kiezen had reed ik snel naar het huis van mijn ouders. Daar trof ik een heel lief zielig klein spookje aan. Mijn moeder deed open met haar in de armen en ze was nog volop aan het nasnikken. Mamaaaaa, de manier waarop ze dat zei brak mijn hart. Ik ging nog even mee naar binnen want ze moest nog even een jas aan en haar tas pakken. Ze kroop helemaal in me, ik kon geen kant meer op. Zo ken ik haar helemaal niet. Ze bleef ook maar ‘mee, mee, mee’ zeggen, bang dat ik weer weg zou gaan zonder haar.

Ja het was duidelijk. Dit kleine meisje voelde zich absoluut niet lekker. En wat wil elke kleine jongen of meid wanneer ze zich niet goed voelen? Juist, naar mama. Heel eerlijk gezegd heb ik dat nu zelfs nog, als ik me gewoon even rot voel ben ik het liefst bij mijn moeder. Helaas gaat dat niet zo makkelijk meer nu ik volwassen ben haha.

Afgelopen weekend leek er nog niet veel aan de hand!
Afgelopen weekend leek er nog niet veel aan de hand! Hier speelt ze samen met vriendje Jaxx Milan..

Eenmaal thuis stopten we haar lekker onder op de bank, kussentjes in de rug, dekentje erbij en natuurlijk water zodat ze genoeg vocht binnen zou krijgen. We gaven haar ook een zetpil in verband met een kleine verhoging en zo zou ze zich toch wat beter voelen. Naarmate de dag vorderde merkten we wel dat het iets beter ging, ze begon wat praatjes te krijgen, maar toch hebben we een afspraak gemaakt bij de dokter. Ze heeft namelijk de laatste tijd best vaak haar handjes bij haar oren en dan met de verhoging erbij en al het ander erbij opgeteld… De assistent vond het in ieder geval slim om even langs te komen.

Vanmorgen was dan ook de afspraak, om 10 over 10. De dokter was een andere dan we normaal hebben omdat onze dokter bijscholing had. Fay moet normaal altijd erg ontdooien bij een vreemd persoon, maar dit keer was het heel anders. Het was ook echt een leuke dokter vond ik, erg bekwaam met kleine kinderen. Fay liet dan ook erg goed in haar oren kijken en tot onze geruststelling was er niet veel aan de hand. Hij vermoedde dat het te maken had met de doorkomende kiezen, aangezien die pijn vaak doortrekt naar de oren en het hoofd.

Toen we weggingen gaf Fay de dokter een hand en een heleboel handkusjes.. *smelt*, that’s my girl!

4 reacties op “Zielig klein spookje

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *