Ziekenhuisverhaal: de holter

Afgelopen maandag moesten we voor de verandering weer eens naar het ziekenhuis. Het was alweer even geleden dat we naar dit ziekenhuis moesten, we mogen namelijk telkens naar 2 verschillende. Het ziekenhuis in Geldrop voor de algemene controle van Fay en het MMC in Veldhoven voor haar hartritmestoornis. Dit keer was dus ook het MMC aan de beurt.

Er werd namelijk een holter aangesloten bij onze kleine meid. We waren van te voren enorm benieuwd naar hoe ze het zou doen want ze heeft het niet meer zo op doctoren plus de draadjes die aan het apparaat zitten zijn nogal een uitdaging. Fay houdt namelijk van draadjes, overal waar ze draadjes ziet trekt ze eraan.

Gelukkig voor ons, maar vooral voor de laborante die de plakkertjes aan moest brengen vond ons meisje het dit keer alleen maar interessant. Ze volgde met grote ogen wat er allemaal gebeurde en er kon zelfs af en toe een lachje vanaf. Alleen het aandrukken van de draadjes was pijnlijk dus dan zag je dr mondje vertrekken maar ze deed het verder heel stoer.de holter

De laborante zei nog:

Normaal zijn ze niet zo klein, de kindjes. Maar als elk kindje zo zou reageren als Fay dan zou ik wel 10 van dat soort kindjes willen!

Dat zegt genoeg toch? Wel moest ik weer wat traantjes wegstoppen want het is niet niks om je kindje met 10 grote plakkers vol te zien op en rondom haar hartje. Het kastje wat ze mee moet sjouwen is zo groot als een cassetterecorder (voor de mensen die niet weten wat dat is, google maar haha) en dat is niet erg handig voor zo’n bewegelijk kind. Maar ze deed het super.het holter kastje

Geen enkele keer merkte we dat het kastje in de weg zat of dat ze het vervelend vond. Ze ging gewoon haar gang en kroop de hele kamer rond. Alleen tijdens het slapen ’s avonds was ze wat meer huilerig dan normaal. In totaal moest ze hem 24uur bij zich houden en na die 24 uur moest het kastje weer terug.

Helaas krijgen we op 28 januari pas de uitslag van de cardioloog. Dus nog even wachten of alles goed is of dat de stoornis blijvend is.

Duimen jullie mee?

19 reacties op “Ziekenhuisverhaal: de holter

  • Spannend zeg, dat duurt dan nog wel even voor de uitslag, maar laten we gewoon uitgaan van het beste;) ik duim met je mee!

    Knap van d’r dat ze het kastje zo goed heeft doorstaan, stoere dame!

  • Wat fijn dat ze het zo goed heeft gedaan. Altijd zenuwslopend dat wachten op die uitslagen. Ik ga duimen dat deze keer de uitslag weer prima is!

  • Wat goed van haar, zeg! Mijn ervaring is wel dat kinderen in het hele ziekenhuisgebeuren groeien. Toen Damiën 2 was en weer eens een dagopname had, pakte hij zelf zijn koffertje in en liep in het ziekenhuis meteen door naar de kamer. Daar trok hij meteen zijn pantoffels aan en dook de speelgoedkast in, terwijl er naast hem een 8-jarig meisje helemaal in paniek zat te huilen. Voor hem was het normaal om in het ziekenhuis te zijn. Nu is het trouwens wel de verkeerde kant op gegaan, want hij heeft voor het academisch ziekenhuis een tijdelijk ‘verbod’ gekregen. Hij vertrouwt blijkbaar zoveel op het ziekenhuis en zo weinig op zichzelf dat zijn chirurg wil dat hij gaat ontziekenhuizen. De onderzoeken voor januari en februari zijn afgezegd. Helaas hadden we al een aantal afspraken staan in het plaatselijke ziekenhuis voor de KNO omdat zijn gehoor achteruit gaat en die kunnen we ook niet afzeggen, want hij heeft daardoor ook problemen op school. Maar met de juiste hulp gaat hij vast en zeker meer vertrouwen krijgen in zijn lichaam.

    Ik duim voor jullie mee! Op naar de 28e! 🙂

    • Nicole (misseagles) zegt:

      Ja ik denk het ook hoor. Ze heeft al zoveel doorstaan in haar eerste levensmaand dat dit peuleschil lijkt! Hoop ook voor jullie dat Damien meer vertrouwen in zichzelf krijgt en in zijn lichaam!

  • Wat fijn dat ze het zo goed heeft gedaan. Ja slapen met plakkertjes en een kastje is gewoon ook niet fijn! Duim voor jullie!

  • Wat goed zeg, dat ze het zo dapper en zonder huilen heeft toegelaten 🙂 Daar mag je zeker trots op zijn!

    Sterkte met het wachten, lijkt me heel spannend!

  • Ow dat duurt wel nog lang he!
    Onze beide kinderen hadden eens een 24h PHmetrie, en toen moesten ze ook met een draadjes en een rugzakje naar huis.
    Niet handig he!
    Ik duim hoor voor de resultaten!

    xx

Reageren is niet mogelijk.