“Wauw ik ben echt moeder” momenten

Laatst had ik er weer eentje. Zo’n moment. Misschien herken je het. Dat je naar je kind(eren) kijkt en het opeens volkomen onverwacht binnenkomt: je bent moeder. En dan bedoel ik niet dat je wéét dat je moeder bent. Want die momenten zijn er eindeloos. Maar dat je het echt voelt. Diep van binnen. Klinkt misschien gek en ik weet niet hoe ik het uit moet leggen. Het is echt een gevoel. Een machtig prachtig gevoel. 

Maar goed, ik keek naar mijn dochter die op de bank haar appeltje aan het eten was. Ik bewonderde haar mooie haren, haar wimpers, haar bolle wangetjes en besefte me gewoon dat ze van mij was. Mijn kind. Wie had dat ooit kunnen denken dat ik sowieso een kind op de wereld zou zetten. En dan nog zo’n pracht exemplaar ook nog. Ja het was zo’n emotioneel “wauw ik ben echt moeder” moment. Maar die momenten heb ik vaker gehad, dus daarom vandaag een paar van deze momenten beschreven. Voor mezelf, omdat ik ze niet wil vergeten. En voor haar, zodat ze het later kan terug lezen.

 

Bol AlgemeenBol Algemeen

Na de geboorte

Na de spoedkeizersnede is ze op mijn borst gelegd, maar die periode is maar wazig bij mij door alle medicatie waar ik op zweefde. Wel weet ik heel goed hoe ik me voelde toen ik weer “helemaal” helder was en ze haar aan mijn borst legden. Dat was het allereerste moment dat ik zo’n “wauw” gevoel had. Ze hapte goed aan en pakte mijn vinger vast alsof ze wilde zeggen dat ze me nooit meer los ging laten. Dat we verbonden waren aan elkaar vanaf dat moment. En dat klopt ook. Ik ben nu echt moeder.

Ik had gelijk

Nog zo’n moment waarop me opeens overviel dat ik echt moeder ben, is toen ik gelijk kreeg van een arts in het ziekenhuis. Hij was niet zomaar een arts, maar het hoofd van het NICU. Hij kwam zijn excuses aanbieden, omdat hij ondanks mijn twijfels en foute gevoel toch zijn zin doorzette. Gelukkig gaf hij ook aan van deze situatie te leren en in het vervolg niet meer zo achteloos dingen aan zal nemen. Het is misschien een vreemd moment. Maar ik voelde me wel enorm sterk op dat moment. En een echte moeder.

De griep

Mijn dochter is in haar eerste weken van haar leven doodziek geweest, maar daarna eigenlijk nooit. Tot voor kort. Opeens was ze net een klein ziek vogeltje. Wit gezichtje, bijna 40 graden koorts, pijn, lusteloos en hangerig. Mijn hart brak. En ik huilde. Omdat ik niets kon doen voor haar. Omdat ik haar pijn en haar ziek zijn niet kon overnemen. En wat voelde ik me moeder op dat moment. Ze wilde ook niets anders dan mama. Riep de hele dag om mama. Alsof ik haar beter kon maken. Hier drong het ook weer keihard binnen. IK ben de moeder en ze wil alleen mij.

Mama lief

Wanneer je kind voor het eerst ‘mama’ zegt, is dat een heel bijzonder moment. Ik was trots en vond het super dat ze na het woordje papa nu ook eindelijk mama kon zeggen. Maar het echte moeder moment kwam later. En dat was de allereerste keer dat mijn dochter me aankeek en met haar volle besef zei “mama lief!”. Dat was niet alleen een smelt moment, nee het kwam toen ook keihard binnen.

Snap je wat ik bedoel? 

Deze blog kun je in de volgende categorieën vinden Moederschap, Persoonlijk,

Dit vind je misschien ook leuk om te lezen

Default ThumbnailMijn herstel Fotoshoot: ons gezinnetje Waarom is het krijgen van een kind het meest geweldige van de wereld? Ik ben de dochter van een tienermoeder

Nicole is de eigenaresse van de blog Meisje-Eigenwijsje, vrouw van Bart en moeder van een vrolijke dochter genaamd Fay plus zoontje Milo. Naast schrijven houdt Nicole enorm van leuke uitjes, lezen en series kijken. Ook schrijft ze inmiddels, naast deze blog, ook voor andere bloggers en ondernemers teksten, ze redigeert ze en maakt ze SEO-proof.

21 reacties op ““Wauw ik ben echt moeder” momenten”

Reageren is niet mogelijk.