Vandaag heb ik een afspraak bij de longpoli in het ziekenhuis. Eigenlijk had ik deze afspraak maanden geleden al moeten hebben. Maar ik ben niet voor niets een eigenwijze tante (goh hoe zou ik aan de naam komen van deze blog) en liet de boel allemaal maar een beetje de boel en besloot om het maar even aan te blijven kijken. Niet slim, want als ik eerder ermee naar de dokter was gegaan dan was ik nu misschien al geholpen. Maar goed, dat is achteraf.
Slaapapneu
De reden dat ik nu een afspraak bij de longpoli heb, is dat ik een aantal symptomen laat zien die kenmerkend zijn voor slaapapneu. Zo ben ik echt al bij tijd en wijlen moe overdag. In het begin dacht ik dat het te maken had met mijn nieuwe leven als moeder en/of met de medicatie van de depressie. Maar dat blijkt het dus niet te zijn. Niet in de extreme mate zoals ik het nu heb. Ik val namelijk regelmatig in slaap achter het stuur. Nou ja, niet helemaal in slaap maar ik voel dat ik wegzak. Ik stop dan zodra het kan en ga slapen in de auto of rij door wanneer ik het idee heb dat het weer kan. Dat is dus de reden dat ik nu niet meer wil autorijden.
In het begin had ik het namelijk alleen tijdens lange ritten, maar vorige week had ik het ook tijdens een ritje van een half uur. En mijn dochtertje zat bij me in de auto.. Dat was dus het moment dat ik dacht “ho stop, dit gaat zo niet meer”. Ook kan ik overdag gewoon 1 of 2 keer een paar uur slapen. Meestal gebeurd dat als Bart thuis is, maar soms val ik ook in slaap als Fay ligt te slapen. Niet bewust hoor, het gebeurd gewoon.
Stoppen met ademen
Wat ik schijnbaar ook doe, als ik slaap, is stoppen met ademen. Zo heeft mijn man een paar maanden geleden al aangegeven bij de SPV-er dat hij soms ’s nachts niet kan slapen omdat hij naar mijn ademhaling luistert en telkens bang is dat ik niet meer verder adem. Ik schijn echt lange periodes geen adem te halen dan. Best wel een eng idee eigenlijk!
Nu had de SPV-er toen al gezegd dat ik ermee naar de huisarts moest, dat het wel eens slaapapneu kon zijn. Maar ik hou niet zo van doktoren en ik hou ook niet van miepen ergens over. Dus ik dacht: het gaat vast wel weer over. Echter heb ik er nu zoveel last van dat ik amper kan functioneren. Dus ga ik vanmiddag naar de longpoli en dan hoop ik dat ze me wat antwoorden kunnen geven en vooral dat ze me handvaten kunnen geven.
Zo, zijn jullie weer een beetje bijgepraat als het gaat om mijn medische dossier haha.
Bregje zegt:
Jeetje, kan me voorstellen dat Bart er soms wakker van ligt. Heel vervelend dat je zo moe bent overdag :(. Hoop dat ze je kunnen helpen, succes vanmiddag!
Marion zegt:
Een collega van mij heeft dat en hij is ook altijd vreselijk moe. Was moet ik zeggen, want ik weet niet meer precies hoe het zat, maar ze hebben hem wel een stuk van zijn klachten af kunnen helpen. Hoop voor jou hetzelfde. Succes vanmiddag!
Charlotte zegt:
Succes vanmiddag!
Anita zegt:
Heel veel succes vandaag meis! Ik hoop ook zo dat ze je antwoorden kunnen geven en zorgen dat het verminderd wordt.
Monique zegt:
Wat vervelend zeg! Ik kan me voorstellen dat je dan niet meer achter het stuur durft te kruipen. Hopelijk vinden ze de oorzaak en kom je er snel weer vanaf!
Malou zegt:
Oeh, dat is minder.. Succes!
Gwen zegt:
Bah er blijft jou ook niks bespaard he 🙁 Hopelijk komt er snel een oplossing!
Linda zegt:
Dat klinkt niet gezond, heel veel succes vanmiddag. Hopelijk kunnen ze je ermee helpen. Wel herkenbaar trouwens om met dat soort dingen te blijven lopen in de hoop dat het vanzelf voorbij gaat.
Lifesabout zegt:
Heel veel succes! Ik ben benieuwd of je een apneu onderzoek krijgt voor de nacht. Het is misschien een naar idee, maar er zijn goede oplossingen. Ik wens je veel succes!
janske zegt:
Dat lijkt me zo vervelend. Een collega van mij heeft er ook last van. Fijn om te weten waar het aan ligt en hopelijk kun je er snel iets aan doen zodat je er minder last van hebt…zeker het in slaapvallen achter het stuur….levensgevaarlijk…ik kan er helaas of gelukkig nóg over meepraten…
Succes er mee 🙂
Christel zegt:
Ik duim voor jou.
Madelon zegt:
Wat naar zeg. Goed van je dat je alsnog gegaan bent. Herkenbaar overigens het uitstellen in de hoop dat het vanzelf beter wordt.