Het was zaterdagavond, rond een uur of negen. Ik zat op de bank samen met mijn man en we hadden een redelijk serieus gesprek. Niets aan de hand verder, gewoon over hoe het nu met ons gaat, wat we willen en hopen voor de toekomst. Je kent het wel. Plotseling voelde ik enorm veel pijn op mijn borst. Om precies te zijn onder mijn borsten. Het was een pijn die ik niet herkende, tenminste niet op die plek. Het leek alsof er iemand bovenop me stond en dit gevoel werd erger en erger.
Ik probeerde op allerlei manieren verlichting te vinden. Maar ik wist niet waar ik het zoeken moest. Als je een pijnschaal hebt van één tot tien waarbij tien het ergste is, dan was mijn pijn een acht. En dan vergeleek ik het dus met de pijn van mijn bevalling. Ik besloot om toch maar de huisartsenpost te bellen want ik wilde weten wat het was en wat ik eraan kon doen. Pijnmedicatie durfde ik niet te nemen want soms doet dat meer kwaad dan goed. Nadat ik 25 minuten in de wacht had gestaan en de hand van mijn man vrijwel vermorzeld heb kreeg ik eindelijk iemand te spreken. Zij stelde me een heleboel vragen, vooral omdat ze dachten aan mijn hart. Ja ik ben jong, maar in verband met mijn ernstige slaapapneu en mijn obesitas is dat toch iets waar ze als eerste aan denken.
Nadat we ongeveer tien minuten met de vrouw van de huisartsenpost hebben gesproken besloot ze om ons toch naar het ziekenhuis te laten komen. Normaliter gaan we naar het St Anna maar daar was geen plek meer, er was nog wel plek in Eindhoven maar dat zou pas 2 uur later zijn en ze wilde ons toch zo snel mogelijk laten komen. Daarom werd het Helmond. Vlug mijn moeder gebeld om in huis te komen zitten en daarna snel naar het ziekenhuis. Eenmaal daar aangekomen werd ik ook nog eens duizelig, al kwam dat achteraf door de pijn. Ik was gelukkig direct aan de beurt en nadat de arts nog een aantal vragen stelde werd ik onderzocht.
Op een gegeven moment ging ze op verschillende plekken drukken om te kijken waar de pijn voornamelijk zat. Toen ze op een bepaalde plek drukte dacht ik echt dat ik doodging. Ik zag sterretjes en kreeg het zwart voor mijn ogen van de pijn. Nou wat bleek nu, dat was mijn maag. Wat er precies aan de hand was kon ze natuurlijk niet zeggen maar ze vermoedde een ontsteking of een zweertje. Het paste precies bij mijn klachten en de gruwelijke pijn. Ik kreeg medicatie voorgeschreven die voor verlichting zou zorgen en zo mocht ik weer naar huis. De medicatie werkte na ongeveer 15 minuten en de pijn trok weg.
Wat het nu is of is geweest weten we niet. Maar de kans is wel groot dat ik het vaker ga krijgen. Mijn vader heeft dit namelijk ook met regelmaat en ook bij hem dachten ze eerst zijn hart. Maar na vele testen en allerlei onderzoeken bleek het toch iets in zijn maag. Maar wat? Dat blijft de vraag.
Channa zegt:
Wat vervelend zeg en wat schrik je dan! Laatst ook een maagontsteking gehad en dat was echt geen pretje. Hopelijk blijft het niet terugkomen!
Wilmaaa zegt:
Ahh nee toch.. Dat is schrikken zeg! Fijn dat het nu over is.. Maar ik hoop echt niet voor je dat je dit vaker krijgt.. Kan er ook wel weer bij.. Beterschap!
Nicole zegt:
Dat was precies wat ik ook dacht die avond.. ‘Kan er ook nog wel bij’!
diana zegt:
wat een schrik dan he!!beterschap!!
Nicole zegt:
Dank je
Kaylee Joosten zegt:
Heel veel beterschap! Ik hoop dat het nu weer wat beter gaat. In Helmond het ziekenhuis kom ik ook vaker, zelfde geldt trouwens voor het St. Anna. Fijn dat je zo goed bent geholpen.
Nicole zegt:
Ja het gaat stukken beter nu dank je
Marguerita zegt:
Oh wat een schrik! Ik heb eens een maagzweer gehad, ook heel naar. Gelukkig niet je hart… Dikke knuffel!
Nicole zegt:
Dank je knuffel terug!
Saskia zegt:
Jeetje dat was even schrikken. Hopelijk krijg je hier niet te vaak last van.
Romy zegt:
Heftig zeg! Fijn dat al snel bleek dat het ‘maar’ je maag was. Better be safe than sorry! Hopelijk knap je snel op. Beterschap!
Nicole zegt:
Ja zelf dacht ik niet eens aan m’n hart maar zij wel dus..
MARIJKE zegt:
Jeetje wat zullen jullie geschrokken zijn. Je denkt dan inderdaad toch echt meteen aan je hart. Hoop dat de medicatie goed helpt!
Nicole zegt:
Tot nu toe is het niet meer terug gekomen en ben nu dus ook gestopt met de medicatie. Hopelijk blijft het zo..
Mèlanie zegt:
Dat is even schrikken zeg, blij dat de medicatie helpt en dat het over is. Hopen dat het niet vaak terug komt…
Marian Zw. zegt:
Dat is schrikken! Beterschap!
Bregje zegt:
Poeh hee wat een schrik! Gelukkig helpt de medicatie en hopelijk blijft het iets eenmaligs! X
Nina Simplynspecial zegt:
Wat schrikken zeg! Wel fijn dat je je snel weer beter voelde. Hopelijk was dit eenmalig!
Linda zegt:
Dat is niet fijn nee, ik heb het anderhalf jaar geleden ook gehad. Werd zelfs opgehaald met ambulance terwijl ziekenhuis op loopafstand is… Ze hebben nooit gevonden wat er was maar de pijnstillers werkten. Drie maanden later nog een keer gehad maar dan lichter en toen was het opeens over. heel raar.
Nicole zegt:
Ja omdat ik niet kortademig was en niet hevig transpireerde hebben ze geen ambulance gestuurd maar moest wel direct komen.
Charlotte zegt:
Pff schrikken zeg! Maar wel gek dat ze niet weten wat het is! Hopelijk was het wel iets eenmaligs!
Janske zegt:
pfff… heftig hoor! hopelijk is het maar eenmalig en gelukkig is het niet je hart.
Nicoline zegt:
Jeetje wat angstig! Het is gelukkig niet je hart. Het is altijd zo naar dat pijn in je maag daarop lijkt! Ikzelf heb het syndroom van Tietze, een chronische onsteking van het kraakbeen in je borstkas, en dit lijkt ook vaak op pijn op de borst. Heb ook een aantal keer in het ziekenhuis gezeten hiervoor, het is en blijft toch angstig om op die plek pijn te hebbben. Hopelijk heb je het niet te vaak!
Liess zegt:
Ik heb 2 jaar geleden vreselijke pijn 9p mn borst gehad, en elke keer werd ik afgescheept met hyperventilatie. Terwijl ik best wist dat dat het niet was.
Na 4 x ziekenhuis werd er in enschede gezegd dat ik dus ontstekingen had daar zoals jij beschrijft!
Gelukkig niet chronisch maar ik kan de pijn die je hebt mij voorstellen.
Nicole zegt:
Dat lijkt me inderdaad ook heel naar. Je weet dat het iets anders is, maar toch..!
Liess zegt:
Jeetje dat is schrikken. Mijn moeder is wel eens met een ambulance opgehaald met dezelfde klachten. Achteraf ook haar maag.
Vaak denken vrouwen trouwens dat ze maagpijn hebben en hebben ze een hartaanval.
Beterschap iig!
Nicole zegt:
Ja klopt ik dacht zelf ook niet aan m’n hart omdat het onder m’n borst zat.
Marijke zegt:
OH stiekem toch fijn om te lezen. Na onze korte conversatie via snapchat durfde ik het niet meer te vragen. Hopelijk was het eenmalig en blijft het verder weg!
Nicole zegt:
Sorry.. Had nogal veel aan m’n hoofd en vierde m’n verjaardag zondag
Marijke zegt:
Geeft niet hoor! Zag wel weer gewone updates dus wist wel dat het oké was!
jacksons_mommy_ zegt:
Jeetje dat is even schrikken zeg! Gelukkig gaat nu alles beter en heb je iets tegen de pijn kunnen krijgen! Rustig aan mop …
Angela - Mama met passie zegt:
Dat is schrikken zeg. Fijn dat medicatie helpt en dat het wel over is. Ik hoop dat het niet te vaak bij je terugkomt en dat je er toch wel achter komt waar het aan ligt.
Karen zegt:
Wat een schrik! Gelukkig helpen de medicijnen.
Kim zegt:
Dat is even schrikken zeg! Pfoe. Fijn dat de medicijnen helpen.
Rustig aan!
Leonie van Mil zegt:
Dat is schrikken! Beterschap
Maike zegt:
Wat vervelend zeg, echt even schrikken!
Anita zegt:
Onwijs schrikken zeg! Hopelijk was het eenmalig!
Barbara zegt:
Hoop dat je die pijn niet snel terug krijgt en genoeg medicatie hebt gekregen om gelijk weer iets in te kunnen nemen de volgende keer, snap goed dat je geschrokken bent!
mamascrapelle zegt:
Ohw bah wat enorm schrikken he! Ik heb iets soortgelijks gehad 2 jaar terug maar dan pijn lager in buik. Dit bleek mijn galblaas te zijn die zwaar was ontstoken en is er snel met operatie uit gehaald. Hoop dat het allemaal mee zal vallen. Wees in elk geval lief voor je maag!
Margriet zegt:
Jeetje dat is schrikken! Balen dat dit misschien vaker gaat gebeuren. Gelukkig is het je maag en niet je hart. Sterkte.
Ester zegt:
Holy shit … gelukkig niks met je hart ! Hopelijk heb je er niet te vaak last van :/
‘k vind het trouwens wel erg dat je 25min in wacht staat bij HAP. Ik weet niet hoe het in Nederland werkt, maar in Vlaanderen kom je eerst bij een soort centrale uit. Je hebt quasi meteen iemand aan de lijn die de ernst van de zaak inschat en je vervolgens doorverbind naar het ziekenhuis, een arts, of gewoon een afspraak boekt.
Nicole zegt:
Nou dit was ook de centrale dus. En zij gaan inderdaad eerst kijken of ze zelf de vraag kunnen beantwoorden enzo. Dus precies zoals bij jullie alleen was het blijkbaar drukker dan dat er bemanning was.
Nicole @ Everyday-Life.nl zegt:
Dat is even schrikken,. Maar als de pijn onder je borst zit, dan is het eigenlijk altijd je maag! Gelukkig is het weer voorbij!
Nicole zegt:
Ja ik wist dus niet dat daar m’n maag zat. Dacht overigens zelf niet aan m’n hart maar de vrouw van de HAP wel haha
MetMirjam zegt:
He bah wat heftig! Hopelijk was het iets eenmaligs.. Gelukkig in iedee geval noet je hart! Sterkte hoor!
Iris zegt:
Jeetje zeg, wat schrikken. Hopelijk ga je er niet teveel last van hebben
Bodil zegt:
Bah, verschrikkelijk! Hoop voor je dat het meevalt en je er niet veel vaker last van zult krijgen!
Jootje zegt:
Oo jeetje meid, dat is schrikken! Gelukkig niet je hart. Beterschap.. X.