Zaterdagavond: met (redelijke) spoed naar het ziekenhuis

Het was zaterdagavond, rond een uur of negen. Ik zat op de bank samen met mijn man en we hadden een redelijk serieus gesprek. Niets aan de hand verder, gewoon over hoe het nu met ons gaat, wat we willen en hopen voor de toekomst. Je kent het wel. Plotseling voelde ik enorm veel pijn op mijn borst. Om precies te zijn onder mijn borsten. Het was een pijn die ik niet herkende, tenminste niet op die plek. Het leek alsof er iemand bovenop me stond en dit gevoel werd erger en erger. 

Ik probeerde op allerlei manieren verlichting te vinden. Maar ik wist niet waar ik het zoeken moest. Als je een pijnschaal hebt van één tot tien waarbij tien het ergste is, dan was mijn pijn een acht. En dan vergeleek ik het dus met de pijn van mijn bevalling. Ik besloot om toch maar de huisartsenpost te bellen want ik wilde weten wat het was en wat ik eraan kon doen. Pijnmedicatie durfde ik niet te nemen want soms doet dat meer kwaad dan goed. Nadat ik 25 minuten in de wacht had gestaan en de hand van mijn man vrijwel vermorzeld heb kreeg ik eindelijk iemand te spreken. Zij stelde me een heleboel vragen, vooral omdat ze dachten aan mijn hart. Ja ik ben jong, maar in verband met mijn ernstige slaapapneu en mijn obesitas is dat toch iets waar ze als eerste aan denken.

Nadat we ongeveer tien minuten met de vrouw van de huisartsenpost hebben gesproken besloot ze om ons toch naar het ziekenhuis te laten komen. Normaliter gaan we naar het St Anna maar daar was geen plek meer, er was nog wel plek in Eindhoven maar dat zou pas 2 uur later zijn en ze wilde ons toch zo snel mogelijk laten komen. Daarom werd het Helmond. Vlug mijn moeder gebeld om in huis te komen zitten en daarna snel naar het ziekenhuis. Eenmaal daar aangekomen werd ik ook nog eens duizelig, al kwam dat achteraf door de pijn. Ik was gelukkig direct aan de beurt en nadat de arts nog een aantal vragen stelde werd ik onderzocht.

Bol AlgemeenBol Algemeen

Op een gegeven moment ging ze op verschillende plekken drukken om te kijken waar de pijn voornamelijk zat. Toen ze op een bepaalde plek drukte dacht ik echt dat ik doodging. Ik zag sterretjes en kreeg het zwart voor mijn ogen van de pijn. Nou wat bleek nu, dat was mijn maag. Wat er precies aan de hand was kon ze natuurlijk niet zeggen maar ze vermoedde een ontsteking of een zweertje. Het paste precies bij mijn klachten en de gruwelijke pijn. Ik kreeg medicatie voorgeschreven die voor verlichting zou zorgen en zo mocht ik weer naar huis. De medicatie werkte na ongeveer 15 minuten en de pijn trok weg.

Wat het nu is of is geweest weten we niet. Maar de kans is wel groot dat ik het vaker ga krijgen. Mijn vader heeft dit namelijk ook met regelmaat en ook bij hem dachten ze eerst zijn hart. Maar na vele testen en allerlei onderzoeken bleek het toch iets in zijn maag. Maar wat? Dat blijft de vraag.

48 reacties op “Zaterdagavond: met (redelijke) spoed naar het ziekenhuis

  • Wat vervelend zeg en wat schrik je dan! Laatst ook een maagontsteking gehad en dat was echt geen pretje. Hopelijk blijft het niet terugkomen!

  • Ahh nee toch.. Dat is schrikken zeg! Fijn dat het nu over is.. Maar ik hoop echt niet voor je dat je dit vaker krijgt.. Kan er ook wel weer bij.. Beterschap!

  • Heel veel beterschap! Ik hoop dat het nu weer wat beter gaat. In Helmond het ziekenhuis kom ik ook vaker, zelfde geldt trouwens voor het St. Anna. Fijn dat je zo goed bent geholpen.

  • Heftig zeg! Fijn dat al snel bleek dat het ‘maar’ je maag was. Better be safe than sorry! Hopelijk knap je snel op. Beterschap!

  • Jeetje wat zullen jullie geschrokken zijn. Je denkt dan inderdaad toch echt meteen aan je hart. Hoop dat de medicatie goed helpt!

  • Dat is niet fijn nee, ik heb het anderhalf jaar geleden ook gehad. Werd zelfs opgehaald met ambulance terwijl ziekenhuis op loopafstand is… Ze hebben nooit gevonden wat er was maar de pijnstillers werkten. Drie maanden later nog een keer gehad maar dan lichter en toen was het opeens over. heel raar.

    • Ja omdat ik niet kortademig was en niet hevig transpireerde hebben ze geen ambulance gestuurd maar moest wel direct komen.

  • Jeetje wat angstig! Het is gelukkig niet je hart. Het is altijd zo naar dat pijn in je maag daarop lijkt! Ikzelf heb het syndroom van Tietze, een chronische onsteking van het kraakbeen in je borstkas, en dit lijkt ook vaak op pijn op de borst. Heb ook een aantal keer in het ziekenhuis gezeten hiervoor, het is en blijft toch angstig om op die plek pijn te hebbben. Hopelijk heb je het niet te vaak!

    • Ik heb 2 jaar geleden vreselijke pijn 9p mn borst gehad, en elke keer werd ik afgescheept met hyperventilatie. Terwijl ik best wist dat dat het niet was.
      Na 4 x ziekenhuis werd er in enschede gezegd dat ik dus ontstekingen had daar zoals jij beschrijft!
      Gelukkig niet chronisch maar ik kan de pijn die je hebt mij voorstellen.

  • Jeetje dat is schrikken. Mijn moeder is wel eens met een ambulance opgehaald met dezelfde klachten. Achteraf ook haar maag.
    Vaak denken vrouwen trouwens dat ze maagpijn hebben en hebben ze een hartaanval.

    Beterschap iig!

  • OH stiekem toch fijn om te lezen. Na onze korte conversatie via snapchat durfde ik het niet meer te vragen. Hopelijk was het eenmalig en blijft het verder weg!

  • jacksons_mommy_ zegt:

    Jeetje dat is even schrikken zeg! Gelukkig gaat nu alles beter en heb je iets tegen de pijn kunnen krijgen! Rustig aan mop …

  • Hoop dat je die pijn niet snel terug krijgt en genoeg medicatie hebt gekregen om gelijk weer iets in te kunnen nemen de volgende keer, snap goed dat je geschrokken bent!

  • Ohw bah wat enorm schrikken he! Ik heb iets soortgelijks gehad 2 jaar terug maar dan pijn lager in buik. Dit bleek mijn galblaas te zijn die zwaar was ontstoken en is er snel met operatie uit gehaald. Hoop dat het allemaal mee zal vallen. Wees in elk geval lief voor je maag!

  • Holy shit … gelukkig niks met je hart ! Hopelijk heb je er niet te vaak last van :/
    ‘k vind het trouwens wel erg dat je 25min in wacht staat bij HAP. Ik weet niet hoe het in Nederland werkt, maar in Vlaanderen kom je eerst bij een soort centrale uit. Je hebt quasi meteen iemand aan de lijn die de ernst van de zaak inschat en je vervolgens doorverbind naar het ziekenhuis, een arts, of gewoon een afspraak boekt.

    • Nou dit was ook de centrale dus. En zij gaan inderdaad eerst kijken of ze zelf de vraag kunnen beantwoorden enzo. Dus precies zoals bij jullie alleen was het blijkbaar drukker dan dat er bemanning was.

    • Ja ik wist dus niet dat daar m’n maag zat. Dacht overigens zelf niet aan m’n hart maar de vrouw van de HAP wel haha

  • Bah, verschrikkelijk! Hoop voor je dat het meevalt en je er niet veel vaker last van zult krijgen!

Reageren is niet mogelijk.