In het verleden (2015/2016) heb ik al eens eerder ernstig slaapapneu (osas) gehad maar omdat de behandeling toen succesvol was ben ik gestopt met het CPAP apparaat. Echter nu jaren later kreeg ik weer diverse klachten die ik in eerste instantie niet koppelde aan de slaapapneu. Uiteindelijk bleek dit toch weer slaapapneu te zijn en daarom schrijf ik daar nu ook weer over. Voor mezelf, maar ook voor anderen die wellicht in hetzelfde schuitje zitten.
Inhoudsopgave
Afspraak met de longarts
Nadat ik eindelijk de uitslag van het slaaponderzoek had gekregen werd het weer wachten op de volgende afspraak. Na iets meer dan twee weken had ik afgelopen donderdag dan eindelijk mijn afspraak bij de longarts. Ik vond het spannend omdat ik eigenlijk niet goed wist wat de afspraak zou inhouden. De uitslag heb ik tenslotte al en het enige wat nu dus ontbreekt is een CPAP apparaat die me helpt met slapen.
Om 11.30 uur had ik een afspraak, maar omdat ik om 9 uur ook al een afspraak had in verband met het vermoeden van galstenen was ik al vroeg in het ziekenhuis. Ik had mijn laptop bij dus in de tussentijd kon ik wat werk verrichten al was mijn aandacht er niet helemaal bij. Rond 11.15 pakte ik al mijn spullen bij elkaar en ging ik naar de longafdeling. Daar was ik gelukkig al snel aan de beurt. Het was dit keer weer dezelfde longarts als jaren geleden al heb ik die toen dus ook maar 5 minuten gezien voor de uitslag. 
Dit keer had ik echter al de uitslag dus ik was benieuwd… Nou uiteindelijk net een minuut binnen gezien want deze afspraak was puur voor de vorm en procedure.
Enorm geïrriteerd en verdrietig
Ik liep vol emoties de kamer uit, want had ik hier nu weer zoveel weken op gewacht? Om vervolgens wéér een afspraak te moeten maken voor de longverpleegkundige die dan uiteindelijk het CPAP apparaat kan aanvragen? Eenmaal bij de assistente aangekomen bleek ook nog eens dat ik pas op 30 oktober, bijna twee maanden later dus, terecht kon bij de longverpleegkundige! Ik raakte een beetje in paniek want sinds de eerst diagnose bij de huisarts waren we sowieso al 3 maanden verder. En wie weet hoe lang ik al rondloop met slaapapneu. Het breekt me op en mijn lichaam laat dit ook weten.
Gelukkig was de assistente heel begripvol en zag zij ook wel dat dit echt te lang zou duren voor me. Dus zij zou een verzoek neerleggen bij de longverpleegkundige om wel alvast het CPAP apparaat te bestellen zodat ik er alvast mee kon slapen. Dan kon ik op 30 oktober tijdens de afspraak meteen terugblikken op de afgelopen periode.
Toch al snel een CPAP apparaat voor mijn slaapapneu
Omdat de assistente aangaf dat de longverpleegkundige dit verzoek pas de week erop in overweging zou nemen had ik verwacht dat het nog wel een week of twee zou duren tot ik mijn apparaat zou krijgen. Echter kreeg ik diezelfde middag al een telefoontje van het bedrijf wat het CPAP apparaat zou leveren, ze konden de week erop al komen! Het werd zelfs al heel snel, namelijk op de maandag ochtend.
Het bedrijf Westfalen Medical kwam rond half 11 mijn CPAP apparaat brengen en stelde direct alles in. Er werd van alles uitgelegd over hoe het werkte, hoe ik dingen in kon stellen zelf en ook hoe ik het apparaat moet schoonmaken. Daarna werd het masker getest en dat vond ik wel even een ding. Het is namelijk best even wennen zo’n luchtdruk die er opeens op staat, maar dat komt mettertijd vast goed. Diezelfde avond heb ik het apparaat voor het eerst echt uitgetest.
De eerste twee nachten met een CPAP apparaat (slaapapneu)
De eerste nacht met het CPAP apparaat was een hele wisselvallige. Ten eerste vond ik het echt enorm wennen met zo’n slaapmasker, vooral omdat de luchtdruk vrij hoog is en ik dat natuurlijk helemaal niet gewend ben. Maar ook omdat ik geen goede houding kon vinden, regelmatig eruit moest om te plassen én omdat mijn zoontje een spooknacht had. Dat laatste werkte natuurlijk niet echt mee, want telkens moest ik er dan weer uit en was het weer erg moeilijk in slaap te vallen. Toch viel het me niet tegen, want op de momenten dat ik wel sliep had ik gemiddeld maar 1 ademstop per uur en dat is bijna verwaarloosbaar!
De tweede nacht ging beter. Het inslapen ging eigenlijk vrij snel, wat me verbaasde. En ik werd ook maar één keer die nacht echt wakker om naar de wc te gaan. Dan moet het masker even af en dat was dat moment wel fijn. Het lukt me niet altijd om meteen weer te slapen dus – heel slecht ik weet het – ik zit dan wat op mijn telefoon te scrollen. Gelukkig niet al te lang en daardoor kon ik ook nu weer goed in slapen vallen met masker. Uiteindelijk heb ik 6,5 uur met masker op in bed gelegen en had ik gemiddeld slechts 0,3 ademstops per uur. Een hele verbetering!
Eind oktober heb ik een gesprek met de longverpleegkundige over hoe het nu gaat en dan zal ik ook weer een update geven. Heb je tussendoor vragen stel ze gerust, wie weet beantwoord ik ze op social media of in een aparte blog.
Kirsten zegt:
Wow, wat een verschil! Dan zie je toch wel echt dat je die CPAP heel hard nodig hebt! Ik hoop vooral dat je er snel ook profijt van hebt en dat ook voelt!