Drie keer per week lopen mijn buurtjes altijd een flink eind. Meestal is dat drie kwartier, heel soms loopt het uit tot een uur. Omdat ik enorm herstellende ben besloot ik om 1 van die dagen mee te lopen. Ik koos voor de maandag. Ik zat helemaal klaar met mijn loopschoenen die ik al minimaal 1.5 jaar in huis heb en amper gebruikt heb toen het begon te regenen. En niet zomaar regenen, nee de straat stond al snel blank en het was gewoon 1 groot zwembad in mijn voortuin! Mijn buurtjes kwamen dus niet, maar ja, ik zat wel helemaal klaar.
Mijn man kwam met de oplossing. Dan gaan wij toch samen wandelen, zei hij. Nou super lief, dat leek me wel wat. Ondertussen was de regen bijna opgehouden dus ook dat hield me niet meer tegen. Samen met Fay in de kinderwagen en de hond aan de lijn gingen wij op pad. We zouden maximaal 45 minuten lopen en ik gaf mijn man de vrije hand.. hij mocht bepalen hoe we zouden lopen. Nou dat heb ik geweten zeg!
We kwamen eerst langs wat leuke schaapjes, die stonden heerlijk te piesen en poepen toen wij even een kijkje kwamen nemen. Aangezien het op dat moment droog was haalde ik Fay uit de kinderwagen zodat ze ook even kon kijken. Ze vond het geblaat wel erg interessant volgens mij! Wat verder onderweg zag ik tussen wat struiken door iets zwart met wits. Het was best klein dus ik dacht eerst aan een hond, maar later dacht ik.. het kan ook een kalfje zijn. En ja hoor, het was een kalfje! En het was er niet eentje, nee er waren maar liefst 8 kalfjes, de een wat ouder dan de ander. Echt enorm nieuwsgierig waren die beestjes en ze kwamen met gekke sprongetjes aangehuppeld. Lucky vond het maar al te interessant en ik was vooral aan het smelten… <3
We liepen verder en de tijd tikte door. We zaten al op 25 minuten en als ik naar de weg keek bedacht ik me dat we never de nooit niet de 45 minuten zouden halen. Het zou veel langer worden… De afslag die we moesten hebben liet maar op zich wachten. Ondertussen kwamen we nog de gekste dieren tegen zoals alpaca’s en een struisvogel, maar die vond ik niet zo interessant meer… Ik begon behoorlijk vermoeid te worden en ik zag ons niet snel thuis zijn. Tsjah wat wil je, als het maximum wat je normaal loopt een kwartier is in verband met je slechte gezondheid.
Anyhow.. Na 70 minuten waren we dan eindelijk thuis. Kapot was ik, ik strompelde naar de bank, gooide mijn schoenen en sokken uit en kwam de eerste tijd niet meer er vanaf. Toen ik dat wel deed maakte ik voor mezelf een lekker toetje. Zelfgemaakte banaan-aardbei ijs met verse aardbeien en cacaopoeder. En vooruit, omdat ik meer dan genoeg had, kreeg Bart ook een toetje.
Martine zegt:
Goed bezig!
Sas zegt:
Heel goed!
Mama's Jungle zegt:
lekkerrrr
Miranda zegt:
wel knap, 70 min wandelen:) herkenbaar verhaal trouwens, als ik mijn man de route zou laten bepalen zou dit ook gebeuren;) haha.
Het ijs ziet er ook lekker uit zeg!
Monique zegt:
Goed bezig! Wel altijd vervelend als je erachter komt dat je veel langer terug moet dan je van plan was. Oh en wat een dieren wonen er daar bij jou in de buurt zeg, haha!
Petra zegt:
Goed gedaan. En wat een heerlijke omgeving woon je met al die dieren in de buurt.
Maai zegt:
Wel een heel mooi rondje dus, met heerlijke beloning! Goed van je!
Joyce zegt:
Heel goed, maar volgende keer misschien toch wat rustiger beginnen.
Over een poosje loop je zo 2 uur achter elkaar 😉 Heerlijk!
Nicole (misseagles) zegt:
Het was ook niet de bedoeling zo lang te lopen, dat schrijf ik ook in de blog 😉