Postpartum depressie en bloggen

Het eerste half jaar van mijn depressie kreeg ik regelmatig vervelende/lastige opmerkingen en vragen van mensen over het feit dat ik blogde en ook voor mijn blog ‘leuke’ dingen deed. Hoezo kon ik dit wel en niet werken? Als ik echt zo depressief was dan zou ik de hele dag in bed moeten liggen. Of ik kreeg te horen dat ik me er overheen moest zetten en me niet aan moest stellen. Allemaal opmerkingen die me pijn deden. En die me ook nog steeds pijn doen als ik ze te horen krijg.

Toch heeft het me (op een enkele keer na) nooit weerhouden om te stoppen met bloggen. Als ik het ook met mijn hulpverlener erover had dan was het eerste wat ze zei “maar je stopt niet hoor!”. Bloggen is voor mij namelijk niet alleen maar een geweldige hobby maar het werkt ook zeker therapeutisch. Het is een afleiding, maar het zorgt ook voor verwerking. Lieve Saskia van Twinkelbella schreef het ook al op haar blog:

Kort samengevat: bloggen is een hobby en een uitlaatklep. Ik denk juist dat bloggen mij kan helpen om sneller beter te worden. (…) Om het even grof te zeggen: door te bloggen bereik ik meer dan hele dagen in het donker zielig te wezen.

Bol AlgemeenBol Algemeen

En zo ervaar ik het dus ook. Door toch iets te hebben waar ik me mee bezig kan houden naast het moederschap zorg ik ervoor dat ik mezelf toch kan verplichten. Ik ga niet alleen mijn bed uit omdat ik voor mijn dochtertje moet zorgen, maar ik wil ook bloggen. Natuurlijk kan dat ook makkelijk in bed, maar die keus geef ik mezelf meestal niet. Heel soms wel als de dag echt te donker is voor mij. Dan is dat het laatste strohalmpje wat ik nog heb.

Ook is het zo dat bijna net zo lang als dat er een depressie bij mij is geconstateerd, ik erover blog. Niet dagelijks en zelfs niet wekelijks, maar ik probeer er wel regelmatig iets over te posten. Dit heeft zo zijn redenen. Het is voor mij een deel verwerking om mijn gedachten en gevoelens te kunnen opschrijven en te delen. Ook hoop ik er anderen mee te helpen door ze te informeren maar ook door te laten zien dat ze niet de enige zijn.

Dat bloggen voor mij dus belangrijk is, dat is denk ik wel duidelijk. Ik hoop dan ook dat ik dit nog erg lang kan blijven doen en dat ik over een tijd ook kan bloggen over het feit dat ik van die rot ziekte af ben!


Meer lezen over (mijn) postnatale depressie?

15 reacties op “Postpartum depressie en bloggen

  • Wat een kortzichtigheid van die mensen die commentaar hebben over dat je blogt. Het is zo makkelijk praten. Zo lang je zelf maar op je grenzen let… Dat is het belangrijkst. En beter worden ga je zeker! Veel sterkte!

  • Ik hoop het ook schat het blijft mooi om je beetje bij beetje er wel weet een stukje er boven op te zien komen teminste dat zie ik zo love you

  • Bloggen zorgt er idd voor dat je een doel in je leven hebt en het is zeker een uitlaatklep. Stomme mensen zijn er ook!

  • Schrijven werkt therapeutisch en ik zou het iedereen met een depressie aanraden. Niet alleen kan je het kwijt, je ontvangt ook veel steun. De opmerkingen die jij beschrijft, tjsa, ik kan alleen maar zeggen: leg het naast je neer. Mensen weten niet beter, nemen niet de tijd om zich erin te verdiepen of denken simpelweg niet na voordat ze iets zeggen. Feit blijft overigens ook dat mensen die nooit depressief zijn geweest zich er nooit een voorstelling van zouden kunnen maken hoe ze ook hun best doen. Ergens neem ik ze het dan ook niet kwalijk, maar pijn doen zulke opmerkingen zeker. Gewoon blijven schrijven. Hou het bij jezelf. Als het jou helpt, dan is dat het enige wat telt. XX

  • Mooi gezegd en zeker zo waar! Ik denk dat ik zonder mijn blog nog niet zo ver zou zijn als ik nu ben! Het is een mooie afleiding en als je je daar wel goed bij voelt moet je het zeker blijven doen. Marion zegt het heel mooi, eigenlijk kun je mensen die geen depressie hebben gehad het niet kwalijk nemen maar het is wel lastig die opmerkingen zeker als je al niet lekker in je vel zit. Succes liefs lesley

  • Wat goed dat je juist dan gaat bloggen en afleiding hebt. Bij mij werkt het juist andersom, als ik niet lekker in mijn vel zit, wordt bloggen onmogelijk. Ik maak dat stomme typfouten en flauwe blogjes, geef het op, en lig dus wel de hele dag in bed.
    Opmerkingen van anderen, daar sta ik niet zo bij stil, heb me er bij neergelegd dat mensen depressies niet begrijpen.

  • Goed geschreven! Ik kan me daarnaast ook voorstellen dat bloggen je helpt om te focussen op het positieve, dat is tenminste wat je (ik in ieder geval) grotendeels naar voren wilt brengen op je blog.

  • Bah, wat een vervelende opmerkingen! Echt belachelijk dat mensen hem maken. Gelukkig heb ik ze nooit gehad, maar ik ben er wel vaak bang voor ze ooit nog te krijgen. Zo jammer.

  • Aah dankjewel lieve Nicole voor je lieve woorden. Het is inderdaad niet makkelijk hoe mensen kunnen veroordelen, door er over te schrijven maak je het in ieder geval wel bespreekbaar en dat is heel veel waard! Hopelijk worden mensen daarmee aan het denken gezet.

  • Mooi gezegd en heel herkenbaar! Ik ben ook erg depressief geweest, al weer meer dan 10 jaar geleden, en ook bij mijn heeft het bloggen me eruit gehaald. Ik blog al vanaf 2003 en merkte dat als ik blogde ik echt even in een andere wereld was, echt afleiding had, en zo richtte ik me langzaamaan weer op wat ik echt wilde: schrijven! En fotograferen. En reizen. Ik ben inmiddels al jaren niet depressief meer en denk ook dat ik het (juist doordat ik nu kinderen heb, die kwamen in mijn geval dus later dan de depressie) ook niet meer zo snel zal worden (ook al blijft die angst altijd aanwezig). Onbegrip is zo naar; ik wens je er heel veel sterkte mee. Probeer het -hoe moeilijk ook, dat vind ik ook hoor!- zo veel mogelijk naast je te leggen wat anderen zeggen of vinden. Ze snappen het toch nooit écht, en je steeds weer verantwoorden kost zó veel energie! Richt je op waar je energie van krijgt en een beetje plezier in hebt. Heel veel succes!

    • Nicole (Meisje Eigenwijsje) zegt:

      Wat fijn dat het alweer zo lang geleden is en dat je toen ook afleiding vond in het bloggen!
      Zelf heb ik op jongere leeftijd ook een depressie gehad en door alles rondom mijn zwangerschap, bevalling en ziekte van mijn dochter is het terug gekomen. Maar ik ga het verslaan!

  • Sommige mensen hebben altijd makkelijk praten als ze niet weten waar het overgaat, een mening hebben is zo makkelijk.

    Goed dat je het blijft doen!

  • Omdat ik weet dat jij dit hebt ervaren ben ik even terug aan het kijken op je blogs erover. Want op dit moment krijg ik zoveel negatieve reacties op mijn blog. En het is zo pijnlijk te horen dat ik gewoon mijn schouders eronder moet zetten en afleiding moet zoeken in werk. Ik had nooit verwacht dat dit zou gebeuren, in mijn zwangerschap werd ik al gewaarschuwd voor een postnatale depressie. Maar niet gedacht dat ik het ook werkelijk zou krijgen na geboorte. Daar kom ik nu heel hard op terug.

Reageren is niet mogelijk.