Peutersurvival: voorbereiding op de ‘echte’ zwemles

Afgelopen week heeft Milo zijn eerste zwemles gehad. Geen ‘echte’ zwemles natuurlijk want hij is net pas drie geworden. Maar wel een voorbereiding op. Eigenlijk was ik niet van plan om dit te doen, maar nadat we met de revalidatie spraken over activiteiten die voor zijn motoriek goed zijn besloot ik om op zoek te gaan naar geschikte lessen.

Peutersurvival bij Zess

Ik was nog op zoek naar hoe en wat toen ik een bericht voorbij zag komen van de zwemschool van onze dochter. Zij hebben zowel babyzwemmen als peuterzwemmen als peutersurvival. Echter viel de peutersurvival les op de dinsdag en dan kunnen wij niet. Gelukkig voor ons stond er in het bericht dat ze voortaan ook op woensdagochtend lessen gaan geven. Dus ik heb Milo direct aangemeld.

Lees ook: Mijn haat- liefdeverhouding met zwemlessen

Wat is peutersurvival?

Vanaf 2,5 jaar mogen kinderen deelnemen aan de peutersurvival. In dit half uur gaan de kinderen zelf (samen met de meester of juf) zwemmen. Papa of mama blijven dus lekker op de kant. Peutersurvival is eigenlijk voorbereiding op de ‘echte’ zwemles. Kinderen springen zelfstandig in het water, bewegen zelfstandig op verschillende manieren door het water en gaan zelfs begeleid door de zwemjuf of meester een keer zonder vest te water. tijdens het voortbewegen door het water wordt al aangeleerd wat het water doet als je op een bepaalde manier beweegt (stuwing van het water). Tijdens de les ligt de focus voor al op de zelfredzaamheid en vertrouwen van de kinderen in het water.

Bij zwemschool Zess werken ze met de Easyswim methode. Dit betekent dat ze aan het eind een Easyswim diploma hebben en niet de oude diploma A, B en/of C. En ze zwemmen met een Easyswim zwemvest.

Hoe vond Milo de peutersurvival?

Van te voren vroeg ik me echt af hoe hij de zwemles zou vinden. Hij wil namelijk liever niet in een zwembad, een klein badje met een laagje water erin is prima maar iets veel groters niet. Onder de douche gaat hij ook niet graag. Dus ik was erg benieuwd. Bij aankomst moesten we natuurlijk omkleden en kreeg hij zijn eigen vestje. Hij vond het allemaal erg leuk en was vooral heel nieuwsgierig. Hij kent de zwemschool natuurlijk al doordat hij regelmatig met zijn grote zus mee gaat naar zwemles.

Vanaf het moment dat de les begon had hij onverdeelde aandacht voor zwemjuf Lonneke. Trappelen met de voetjes in het water, over de mat lopen, van de glijbaan. Op de rug in het water, enzovoort. Allemaal dingen waar hij wel hulp bij nodig had, maar die hij erg goed deed verder. Het verbaasde me zelfs dat hij het zo leuk vond. Ik besloot dus om het vestje te houden en hem voortaan naar de peutersurvival te brengen. Bij de zwemschool weten ze van zijn beperking maar juist in het water zelf heeft hij er amper last van. Alleen in het water springen zal hem voorlopig nog niet worden.

Ik ben benieuwd of hij straks op vakantie toch met ons mee het zwembad in gaat.