Gisteren was het een dag van nationale rouw. Heel Nederland stond stil en toonde respect voor de slachtoffer van de vlucht MH17. Als ik zie hoe verenigd ons landje was en is en hoe vrijwel iedere Nederlander hun eer betoonde aan de slachtoffers en hun nabestaanden, dan kan ik alleen maar trots zijn om een Nederlander te zijn. Gisteren landden 2 vliegtuigen met daarin 40 kisten op Eindhoven Airport en dit zal tot aan vrijdag elke dag zo doorgaan. Elke dag tot aan vrijdag zal ik ook uit respect om 16uur een minuut stilte houden voor hen die vielen in een oneerlijke strijd. Een strijd die zij niet streden, een strijd waarvan zij niet eens wisten dat ze er middenin zaten.
Ik had om 14uur een afspraak in Eindhoven en op de heenweg hoorde ik op de radio de mooiste en ontroerendste verhalen. De zenders draaiden ook de mooiste en ontroerendste muziek. Het was passend bij hoe ik me voelde, enorm dubbel, verdriet en blijdschap wisselden elkaar af. Eenmaal in de stad ontmoette ik mijn beste vriendin en haar kindje. Door omstandigheden hadden we elkaar al een tijd niet gezien, maar het voelde als vanouds. We zijn niet voor niets al 17 jaar vriendinnen, dat gaat niet zomaar voorbij.
Ik vond het zeer bijzonder om op deze zonnige dag de slachtoffers terug te “verwelkomen” en om dit moment samen met haar en haar kindje te delen. Beide kregen we kippenvel, beide hadden we ons kind in de armen. Iets wat de nabestaanden niet meer kunnen, hun dierbaren in de armen sluiten. Ik denk dat we ons beide ook wel beseften dat niets in de weg kan en mag staan om het leven te delen en vieren met je dierbaren.
In de avonduren ging ik naar een avondwake, net zoals de rest van het dorp. Een geliefd persoon is afgelopen zondag overleden en heel het dorp is erdoor overrompeld. Het ging zo snel, dit had niemand zien aankomen. Een persoon die zeer actief was in het verenigingsleven werd herdacht.. En hoe! De fanfare speelden mooie stukken, er kwamen gedichten en verhalen voorbij van de dierbaren en zijn zoon speelde gitaar terwijl zijn zangpartner 2 liederen zong. Ik was hierdoor helemaal van mijn stuk gebracht, helemaal nadat er gevraagd werd om een stilte waarbij men niet alleen aan deze persoon en nabestaanden moest denken maar ook aan de slachtoffers en hun dierbaren van MH17. Zo zie je maar weer…
Hoe een klein land, groots kan zijn!
Jackelien zegt:
Mooi geschreven Nicole❤️
Miranda zegt:
Mooi geschreven!
Het houd me nog steeds zo bezig. Wat een impact kan zoiets hebben he. Ik blijf met mijn gedachten bij de nabestaanden. Hopelijk hebben ze een beetje rust gevonden na de beelden van gisteren. Ik vond het in ieder geval ‘fijn’ om te zien dat er nu zo respectvol wordt omgegaan met de lichamen.
Lies zegt:
Vriendschap gebaseerd op een stevig fundament gaat niet zomaar kapot.. dat kan heel wat hebben! Fijn dat jullie elkaar weer hebben gevonden.. op deze zwarte dag, waarbij je je realiseert dat niks zo belangrijk is als familie en vrienden…. Carpe Diem….
De Zuinige Student zegt:
Mooi geschreven Nicole.
De beelden van gisteren zijn de hele wereld over gegaan en raakten mensen diep.
Fijn om zulke momenten te mogen delen met dierbaren en vrienden.
Tamara zegt:
Kippenvel. Mooi geschreven!
Petra zegt:
Mooi geschreven. Ik ben nog steeds stil van alles. Woorden schieten tekort.