Intens verdrietig was ze. Ze liep de winkel door met haar mooie nieuwe gele ballon en opeens *BAM*! Ballon kapot. Het leek wel alsof ze afscheid moest nemen van een goede vriend, zo dramatisch verdrietig was ze. Nee, nee, nee.. Ballon! Kapot! De tranen biggelden over haar wangen. Ze rende naar papa toe met haar kapotte ballon en klemde zich aan zijn been vast. Gelukkig waren er nog genoeg andere ballonnen en kwam de medewerkster van de winkel al snel met een nieuwe.
Alsof ze zojuist te horen had gekregen dat ze een miljoen had gewonnen bij de staatsloterij. Zo blij werd de kleine meid ervan. Ze stond te springen en te klappen en riep blij ‘Ja, ja ja! Ballon!!’ De medewerkster mompelde ‘werd iedereen maar zo blij om een ballon’ en ik..? Ik kon het alleen maar beamen. Omdat we nog even de winkel door moesten kwamen we opnieuw langs de ballonnen en direct zag ik een klein handje erheen gaan. ‘Twee! Ballon!’, riep de kleine meid. Terwijl haar papa haar probeerde tegen te houden, hoorden we vanuit de kassa ‘laat haar maar, we hebben er genoeg’.
De kleine dame liep dus de winkel uit met maar liefst 2 gele ballonnen. En blij dat ze was. Ze liet aan iedereen die voorbij kwam haar ballonnen zien en zei dan heel vrolijk “twee”! Van de verkleumde gezichten bleef niets over, ze toverde bij iedereen een glimlach om de mond. Als een trotse moeder liep ik ernaast en overdacht ik nog even de woorden van de vrouw.
Werd iedereen maar blij om een ballon. Om een klein gebaar. Om een mini geluksmomentje. Het lijkt bij mensen steeds moeilijker te worden om juist gelukkig te zijn met alleen die kleine dingen. Alsof al die ballonnen bij elkaar niet iets heel groots vormt. Alsof je perse een luchtballon moet hebben om gelukkig te zijn en niet duizenden kleine ballonnen bij elkaar. Ik geef toe, ook ik maak me er schuldig aan. Ik ben ook niet perfect en ik ben volwassen. Dat betekent dat ik het onschuldige van een kind kwijt ben geraakt. En nee, dat geeft niet. Dat hoort bij het leven en het leven is niet altijd een feest. Dus ballonnen zullen er niet altijd zijn.
Maar je kunt er wel naar streven. En proberen elke ballon die je tegenkomt te koesteren, vast te houden en op te slaan. En mocht de ballon knappen, dan komt er vanzelf weer een nieuwe ballon. Is het niet nu of vandaag, dan wel morgen.. of over een week of de week daarna. Maar hij komt. Ze zeggen alleen niet voor niets:
En daar voeg ik dan aan toe: en de ballonnen vinden!
Wilmaaa zegt:
Leuk artikel wat helemaal klopt. Genieten van kleine dingen! Dat kan ik wel, alleen in vaak dat moment weer voorbij en dat is jammer. Ik zou ook trots als mama zijn 🙂
Simpel, met een snufje liefde zegt:
Leuk artikel! Klopt helemaal. je moet zelf de ballonen vinden en vullen en natuurlijk hopen dat ze niet te snel knappen.
Maai zegt:
Sterk stukje Nicole. Mooi hoe die kleintjes blij zijn met kleine dingetjes inderdaad. Gelukkig kan ik daar juist weer heel gelukkig van worden. Het hoeft niet altijd groot te zijn. Liefs
Bregje zegt:
Goede reminder om er weer vaker bij stil te staan!
Kelly zegt:
Mooi Nicole!
Henny zegt:
Mooi geschreven. Het is goed om vaker stil te staan bij kleine geluksmomenten. En dit soort momenten, dat je kind intens blij is met 2 ballonnen doet je dat even weer beseffen.
Nicole zegt:
Één van de vele dingen die we van kinderen kunnen leren!!
Karen zegt:
Dat heb je mooi verwoord. En daarom is het zo fijn om kind te zijn!
Overigens vind ik die foto van Fay echt priceless! Hoe ze naar die ballonnen kijkt, zo zoet!
Channah zegt:
Soms wou ik dat ik nog even kind kon zijn, ik snap heel goed wat je probeert te zeggen met dit artikel hoor, dat we allemaal wat meer van de kleine dingen moeten genieten, maar als kind heb je gewoon zoveel minder zorgen als volwassene.. Echt een super leuke foto van Fay trouwens, super schattig!
Mrs. T. zegt:
Mooi!
Martine zegt:
Mooi geschreven Nicole. Leuk om te lezen hoe je dit stukje hebt geschreven naar aanleiding van een ballon en uiteindelijk een mooie boodschap mee geeft!
Iris zegt:
Wees tevree met kleine dingen, met een mooie bloem die bloeit. De vogeltjes die zingen. Dit was een gedichtje wat bij mijn oma ophing vroeger en daar denk ik best nog vaak aan tegenwoordig.
Diana zegt:
Ik voel bijna de blijheid van de kleine meid. Wat heerlijk toch dat geluk die vreugde die blijheid die een kleintje nog zo intens kan voelen van in dit geval een ballon. Ja mee eens werd iedereen nog maar zo blij van een klein iets. Dat is in deze wereld soms wel heel triest aan het worden. Ik geniet van de foto hoe trots is ze op haar twee mooie ballonnen. Dit zijn pas echte geluksmomenten!