Mijn gevecht met mijn gewicht

Al sinds klein kind ben ik al in gevecht met mijn gewicht. In mijn basisschooljaren niet eens bewust, maar anderen vonden er wel een heleboel van. En later werd ik me steeds meer bewust van mezelf, maar keek ik in een verkeerde spiegel waardoor het niet meer realistisch was. En nu.. tsjah.. ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik mezelf heb toegestaan om weer zoveel kilo aan te komen.

Veel te dun

In mijn jongere jaren was ik dun. Veel te dun. En dus werd mijn moeder steeds maar aangesproken op het feit dat anderen vonden dat ik meer moest eten. Ze konden maar niet geloven dat ik genoeg at en sommigen (op de middelbare school) dachten zelfs aan een eetverslaving.

En dat is best vreemd, want ik voldeed totaal niet aan de zogenaamde ‘symptomen’. Ik woog mezelf nooit, ik gaf niet over, slikte geen laxeermiddelen, dronk niet veel (juist te weinig), telde geen calorieen, at vrijwel nooit alleen en was niet obsessief rond eten en gewicht. Het enige wat ik wel deed was maaltijden overslaan. Of eigenlijk alleen het ontbijt. En dat is iets wat ik nu soms (onbewust) nog doe.

Wanneer je het maar vaak genoeg zegt / hoort

Ik was dus echt heel dun, maar ging op een gegeven moment toch denken dat ik dik was. Mensen noemden me namelijk bolle. Als grapje bedoelt, maar wanneer je zoiets elke dag hoort dan ga je jezelf toch afvragen of er niet een kern van waarheid in zat. En natuurlijk begon ik ook vrouwelijke vormen te krijgen. Daar zorgde onder andere de pil voor. Maar nog steeds, ondanks die vrouwelijke vormen, was ik echt niet dik.

Maar ik ging dit op een gegeven moment wel denken.

Mijn gevecht met mijn gewicht

Nog wat later begon het echte gevecht. Want opeens was ik niet dun meer maar begon ik zelfs overgewicht te krijgen. Echter had ik zo’n lage zelfwaarde dat ik er in eerste instantie niets mee deed.

Totdat ik op een gegeven moment allerlei rare dingen probeerde om maar af te vallen. Lees: ontbijt overslaan (dat is nu nog een struggle door die keuze van toen). Opeens helemaal niks meer mogen snoepen van mezelf (dat werkt niet, geloof me!). Mezelf uithongeren. Leven van (groene) smoothies. Ik heb zelfs geprobeerd om te braken. Dit vond ik echter zo naar en voelde zo verkeerd dat ik het nooit heb doorgezet. Gelukkig maar. Ook moet ik toegeven dat ik zelfs gedacht heb aan laxeermiddelen. En aan calorieën tellen. Maar ook die dingen heb ik nooit gedaan.

En maar goed ook. 

2 reacties op “Mijn gevecht met mijn gewicht

  • Heftig hoor, maar ook wel herkenbaar, al begon het bij mij toch wel op latere leeftijd. In mijn wanhoop heb ik wel eens naar de laxeermiddelen gegrepen, jaren geleden. Ik hield het wel ‘onder controle’, ik deed het alleen in mijn stopweek, want ik had gelezen dat de pil minder goed zou kunnen werken bij diarree, en ik was als de dood dat ik zwanger zou worden. Dus deed ik het op de dagen dat ik de pil niet slikte, en ik stopte er weer mee als ik weer begon met de pil. Het ‘hielp’ wel, dus ik heb het toch een paar maanden volgehouden. Maar het is gelukkig nooit zo ver gekomen dat ik er niet meer mee kon stoppen. (Je geeft me hiermee een idee voor een nieuwe blogpost trouwens, ga ik eens voor zitten. Ik heb hier nooit over verteld, maar ik geloof dat ik dat toch wel wil gaan doen.)

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *