Ik overwon een postnatale depressie

Twee jaar geleden schreef ik al dat ik herstelt was van mijn postnatale depressie. Al kreeg ik een jaar geleden pas echt de bevestiging vanuit de psychiater. We waren namelijk twee jaar geleden wel aan het afronden, maar toen werd ik weer zwanger. Dit kon een grote trigger zijn gezien mijn hormonen weer op hol zouden slaan. Dus we besloten om toch nog even door te gaan met de sessies en het te blijven monitoren. Maar uiteindelijk werd ik dus weer helemaal gezond verklaard een paar maanden na de geboorte van mijn zoontje. Ik overwon een postnatale depressie… En stiekem ben ik daar heel trots op.

Het is bij een depressie niet zo dat je van de een op de andere dag weer beter bent, zoals bij een griepje. Het is een langdurig proces waarbij er altijd nog wat dingen sluimeren. Ik stopte al eerder met mijn antidepressiva, maar was nog verre van beter. Het lukte me echter wel om te functioneren zonder de medicatie en aangezien zij meewerkten aan het vele aankomen wilde ik er graag mee stoppen.

Zonder hulp was het nooit gelukt

In het verleden heb ik al eerder een depressie gehad. Deze duurde in totaal zo’n zeven jaar. En uiteindelijk heb ik toch hulp moeten zoeken om eruit te komen. Ik weigerde dit namelijk jarenlang. In eerste instantie uit ontkenning, maar later omdat ik het zelf wel kon. Dacht ik.

Op het moment dat mijn postnatale depressie werd geconstateerd wist ik direct: dit keer heb ik echt hulp nodig. Mijn gedachten gingen niet eens naar mezelf, want voor mezelf wilde ik het niet. Ik wilde het voor mijn dochter. Voor dat kleine hulpeloze bundeltje liefde die overgeleverd was aan mij. Een moeder die amper voor zichzelf kon zorgen, laat staan voor een ander. En ik ben blij dat ik die keuze toen zo snel maakte. Uit liefde voor haar. Want die ontbrak niet. Ik kreeg hulp van een psychiatrisch hulpverlener en antidepressiva.

Daarnaast had ik in mijn omgeving een heel fijn netwerk waar ik bij terecht kon. Ondanks dat de meeste mensen totaal niet begrepen hoe het is om depressief te zijn, ze waren er wel voor mij. Voor ons. En dat is iets waar ik nog steeds enorm dankbaar voor ben. Want zonder hulp was het nooit gelukt. En was ik ook niet waar ik nu ben.

Een depressie overwinnen

Het is niet niks om een depressie te overwinnen en sommigen lukt het ook nooit helemaal. Dat zeg ik niet om de moed in de schoenen te laten zakken. Maar wel om realistisch te blijven. Want een depressie is een van de zwaarste (mentale) ziektes die er is. En niet iedereen heeft het geluk om eruit te komen. Voor sommigen is het chronisch of zo ernstig dat er geen andere uitweg is… Alleen al met dat weten ben ik enorm dankbaar en trots op het feit dat het mij gelukt is. Al stond ik daar soms weinig bij stil, ik besef me nu al te goed dat het ook anders had kunnen lopen.

Wil je meer over mijn ervaringen lezen met mijn postnatale depressie? Lees dan ook eens hier. Wil je zelf iets kwijt? Je mag me altijd een mailtje sturen. Het mailadres vind je bij Contact

3 reacties op “Ik overwon een postnatale depressie

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *