Hoe mindful ben ik?

Eind 2014 mocht ik het startschot geven op de site van Mindjoy voor haar nieuwe rubriek ‘hoe mindful is..’. Eens per maand komt er iemand aan het woord die zeven vragen over mindfulness invult. Ik wil me komend jaar meer richten op mindfulness aangezien ik hier zeker veel baat bij kan hebben. Daarom ook deze zeven vragen beantwoord op mijn eigen blog. Veel antwoorden waren nog van toepassing dus daarom heb ik niet veel aangepast. 

Hoe omschrijf je jouw levenshouding?

Je hebt de regie in eigen handen. Wil je dat er iets gebeurd dan moet je er zelf achteraan gaan. Niets komt je aanwaaien. Het leven is keihard werken en dan niet alleen bij je baan. Wil je gezond blijven of zijn, dan is dat vaak iets waar je zelf dingen voor moet doen of juist voor moet laten. Natuurlijk geldt dit niet voor alles, maar wel voor veel dingen. Ook probeer ik enorm te leven in het nu en niet meer terug te kijken naar wat is geweest. Stel dromen niet uit, maar ga ervoor. Je weet niet hoe het leven loopt.

Kan je geduld opbrengen bij de dingen die je doet?

Wanneer het gaat om dingen doen voor een ander dan heb ik enorm veel geduld. Maar ook dat geduld raakt soms op. Ik ben niet perfect, dat is niemand. Dus daarom ben ik 99% van de tijd geduldig, maar ook die 1% komt wel eens voor. Als het om mezelf gaat dan is het geduld vaak ver te zoeken. Ik eis veel van mezelf en als ik al het idee heb dat iets me niet gaat lukken probeer ik het niet eens. Ook zou ik heel graag willen haken, maar daar heb ik echt het geduld niet voor. Ik weet wel hoe het moet, maar ben nog niet snel genoeg.

Stresskip of de rust zelve?

Beide kanten zit wel in me. Ik kan echt de rust zelve zijn, maar zodra ik me moet haasten word ik een stresskip. Ik kan gewoon niet tegen haasten, ik moet alles ruim gepland hebben. Dat past veel beter bij me. Als ik voor mezelf een tijdstip heb gesteld dat ik weg wil zijn dan zal ik er ook alles aan doen om dat te halen. Daarom was het leven op Aruba zoveel beter voor me, daar keken ze niet naar tijd en daar heb ik dan ook nooit stress gehad.ocean-634102_1280

Heb je moeite met loslaten of gaat dat je gemakkelijk af?

Loslaten is één van de moeilijkste dingen die er is, in mijn ogen. Ik heb al een behoorlijke tijd geleden gebroken met een vriendin maar nog heb ik het niet 100% los gelaten. Er blijft een stukje bij me. Dit gaat trouwens vooral over relaties, daarin kan ik moeilijk loslaten. Maar accepteren dat bepaalde dingen bijvoorbeeld niet kunnen of lukken daar kan ik juist weer heel goed mee om gaan. Dat kan ik loslaten. Al is dat niet altijd goed, aangezien ik soms te snel accepteer dat iets niet kan. Terwijl het wellicht met meer geduld en meer tijd wel kan.

Kan jij mild naar jezelf kijken zonder te oordelen, kan je jezelf dus accepteren zoals je bent?

Nee juist helemaal niet. Dat is ook de basis van mijn depressie op het moment. Ik ben helemaal niet mild voor mezelf. Ik wil altijd meer, beter en beoordeel mezelf dan ook altijd matig tot slecht. Ik heb altijd de lat hoog voor mezelf gelegd, dat was op school al. Nu heb ik ook altijd goed kunnen leren, maar het was nooit goed genoeg. Haalde ik een 9 wilde ik een 10. Daaraan gekoppeld heb ik enorme faalangst. Ik denk dat dingen mij niet lukken of dat ik dingen niet kan dus begin er maar niet aan. Zo roep ik altijd dat ik 2 linkerhanden heb en dat ik dus totaal niet creatief ben… Terwijl ik eigenlijk het tegenovergestelde laat zien. Toch zie ik altijd dingen die beter kunnen. Het is nooit goed genoeg.

Kan je telkens weer met een frisse blik ergens naar kijken en opnieuw beginnen?

Telkens weer? Nee zeker niet. Maar ik moet wel zeggen dat ik dit nieuwe jaar wel heb aangegrepen om mezelf te pushen. Om opnieuw te beginnen en er met volle moed tegenaan te gaan. Ik geef wel toe dat ik wel steeds meer mensen en meningen toelaat in mijn eigen blik. Zo kan ik opeens open staan voor bepaalde therapieën waar ik vroeger faliekant tegen was. Want baad het niet dan schaad het niet.

Welke energievreters wil je de baas zijn?

De grootste energievreter die ik de baas wil zijn maar bij lange na niet ben, dat is dat ik altijd voor anderen wil zorgen. Ik wil iedereen tevreden stellen en zorgen dat anderen het goed hebben. Ik wil er voor anderen zijn en doe mezelf daarin vaak tekort. En als ik dan eens aan mezelf denk dan voel ik me ontzettend schuldig en kan ik nog niet genieten van het kiezen voor mezelf. Er is nog een energievreter die ik wel te baas ben en dat is dat ik geen energie meer stop in mensen waarbij ik geen energie terug krijg. Dat heb ik zo vaak gedaan en ook al vind ik het ontzettend moeilijk om dan een vriendschap of contact te breken, ik doe het wel.

Ben jij mindful?

6 reacties op “Hoe mindful ben ik?

  • Dat van de vriendschap verbreken en het niet helemaal los kunnen laten, dat herken ik wel. Alhoewel het me allemaal wel steeds beter af gaat. Ik ga binnenkort starten met een cursus mindfulness en ik hoop dat ik er veel van ga leren én het ook ga toepassen in mijn leven.

  • Heel leuk om te lezen, en ook interessant om te vergelijken. Ook al lijkt de manier waarop je in het leven staat heel ‘logisch’, toch zijn er veel verschillen in die levenshouding.
    Ik bijvoorbeeld, heb het idee dat ik er veel passiever in sta. Ik laat het allemaal maar wat over me heen komen.

    Andere dingen zijn juist weer heel herkenbaar 😉
    Voor anderen willen zorgen enzo.
    Knap en eerlijk geschreven!

  • (familie-) relaties zijn bij ook altijd zo’n gedoe. Ik dacht heel lang dat ik geen mensen-mens was, maar mijn probleem is juist dat ik wél een mensen-mens ben, want anders zou het me niet schelen 😉

  • Ik probeer mindful te leven, ook al is dat soms heel erg lastig. Vooral iets loslaten wat ikzelf niet kan veranderen vind ik lastig. Die acceptatie vind ik moeilijk. Maar goed, al doende leer je denk ik maar. En voor nu vooral proberen te genieten van alles wat wél goed gaat en kan :-)!

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *