Jij hebt toch altijd weekend?

Als er één ding is waar ik niet zo goed tegen kan dan zijn het wel vooroordelen. Vooroordelen en aannames. Vooroordelen, aannames en de hokjesgeest van tegenwoordig. Oké, vooruit. Er zijn dus wel meer dingen waar ik niet zo goed tegen kan. Maar you get my drift.

Jij hebt toch altijd weekend?

Wanneer er dus iemand een aanname doet, of mij (of een ander) bevooroordeeld dan kan ik echt witheet worden. Meestal zie je dat niet aan de buitenkant, want dan zet ik snel mijn meest gemaakte glimlach op. Maar van binnen borrel ik dan van woede. Zo zijn er ook altijd veel aannames over thuisblijfmoeders. En aangezien ik zo’n 2,5 jaar thuis heb gezeten als moeder zijnde kreeg ik nogal wat van die aannames rond mijn oren geslingerd.

Wanneer iemand bijvoorbeeld op woensdag zuchtend tegen me zei dat ze echt wilde dat het weekend was. En ik dat dan beaamde en aangaf dat ik ook wel behoefte had aan weekend. Dan kreeg ik regelmatig te horen dat ik “toch altijd weekend heb”. Wanneer ik diegene dan vreemd aankeek of een vragende smiley stuurde dan werd nog eens met nadruk gezegd dat ik toch niet werkte en ik dus een luilekkerleventje had.

Thuisblijfmoeder zijn is net vakantie vieren

Want ja, wanneer je niet werkt en slechts 1 kind thuis hebt zitten dan heb je toch gewoon eigenlijk vakantie. Je kunt lekker uitslapen, heel de dag in je pyjama op de bank filmpjes kijken en lekker doen waar je zelf zin in hebt. Ja het is echt een groot feest!

Oké, en nu wakker worden want wat ik hierboven geschreven heb is natuurlijk een en al sprookje. Was het maar zo. Of, nou ja eigenlijk.. liever niet. Want het lijkt me ook weer heel erg saai als elke dag zo zou zijn. Dag in dag uit. Nee ik vond het juist heerlijk om veel om handen te hebben en dus ook (met recht naar mijn idee) uit te kunnen kijken naar het weekend. Of naar de avonden, omdat mijn man dan thuis zou zijn. En ik mijn dochter even kon overlaten aan hem. Want thuisblijfmoeder zijn is keihard werken. En ja, natuurlijk is het heel anders dan een werkende moeder zijn. Daar kan ik nu over meepraten. Maar anders betekent niet dat je minder recht zou hebben op een weekend. Of dat je minder waard zou zijn. Of dat het niet hard werken is.

Houd je aannames voor je

Wat ik eigenlijk met dit met frustratie doordrenkte blog wil zeggen is dat mensen hun aannames gewoon eens voor zich moeten houden. Ten eerste sta je niet in andermans schoenen dus je hebt geen idee hoe of wat. En daarnaast kunnen je woorden echt enorm kwetsen. Hoe ik me soms echt minderwaardig voelde, ook al wist ik dondersgoed dat ik me er niets van aan moest trekken. Waarom zou je iemand dat gevoel willen geven?

Laten we voortaan eerst maar eens nadenken over wat we willen zeggen, hoe dat bij ons zelf over zou komen en bedenk dan of je het nog steeds wilt zeggen. Dat maakt de wereld weer een stukje fijner denk ik.

16 reacties op “Jij hebt toch altijd weekend?

  • Oh, dat lijkt me inderdaad geweldig frustrerend!
    Ik merkte dat ook, als ik een aantal weken thuis was wegens burn-out-symptomen. Want “ik was toch niet echt ziek?”.
    Ik kan me de ergernis levendig voorstellen – i feel you 🙂

  • Wat een goed artikel! Zo frustrerend hoe mensen over van alles en nog wat kunnen oordelen zonder te weten hoe het echt zit. Zelf heb ik er de afgelopen tijd ook veel last van gehad. Ik ben in mei afgestudeerd, maar was en ben ook ziek. Daardoor was het voor mij geen optie om direct te solliciteren. In plaats daarvan heb ik maar liefst 4 freelance banen aangenomen die ik vanuit huis kon doen. Mensen dachten vaak dat ik hele dagen niks deed, terwijl ik mezelf een slag in de rondte werkte om maar het tegendeel te bewijzen. De vraag ‘Wat doe jij zoal op een dag?’ heb ik regelmatig gehad. Ook nu nog als ik vertel dat ik vooral op parttime banen solliciteer, is er soms onbegrip. Heel jammer dat mensen niet altijd verder kijken dan hun neus lang is.

  • Ja herkenbaar! Dat ik toch maar thuis ‘hobby’ en dus een lui leven heb met een dusdanig drukke peuter dat menig opvangplek hem weigert. En daarnaast nog een zaak runnen. Ik herken het zo!

  • Ik stel me er ook nog altijd wat vragen bij wat nou precies het meest vermoeiend is.
    ik ben momenteel een werkende moeder en mijn vriend zit al bijna 2 jaar ziek thuis. Zeker niet makkelijk maar op zich krijg ik nog wel veel hulp. Vooral mental is het zwaarder dan fysiek.
    Maar ik ben het ook strontzat dat mensen telkens maar hun oordeel vellen zonder het te weten en wat me ergste stoort is dat het soms de mensen zijn in je vrieden of familiekring, zij die het dichtst bij je staan, je het beste zouden moeten begrijpen maar je hardst kwetsen. Geen woorden voor..

  • Er zijn zoveel mensen die oordelen over mensen, iedereen doet het zelfs denk ik. Over thuisblijfmoeders had ik ook een mening. Ik sjouwde me kapot elke dag met werken en huishouden en zorgen voor mijn kindje en nog een beetje voor mijzelf, Dan dacht ik: zij hebben veel meer rust. Ik kwam in de ww en merkte toen pas dat ook thuis zijn met je kind hard werken is. Er van uit gaande dat ik nu het hele huishouden deed ( ik vond dat ik dat moest doen aangezien mijn vriend 40 uur werkte) en mijn zoon de hele dag om me heen had. Vond ik ook behoorlijk druk en ik was echt moe in de avond. Eigenlijk nog meer moe dan na een dagje werken. Dus uit ervaring weet ik dat het oordeel nergens op slaat. Ik zou deze opmerking dan ook niet maken.

  • Ik heb alleen maar respect voor thuisblijfmoeders. Zelf ben ik echt niet weggelegd voor het fulltime moederschap, lijkt me vreselijk vermoeiend om de hele dag kinderen om je heen te hebben en amper volwassenen om een gesprek mee aan te gaan. Maar goed, dat beeld is eigenlijk ook maar een aanname van mij… 😉

  • Helemaal gelijk hoor! Ik ben 12 weken geleden geopereerd aan een hernia… en een kennis is mij tegengekomen in de sportschool (waar mijn fysio is) en die begon van de daken te schreeuwen dat ik gezien was daar en dat ik toch alles wel weer kan…

  • Ben het helemaal met je eens! Ik woon in Duitsland zonder familie om ons heen. Ik ben ook thuisblijfmoeder omdat we simpelweg geen andere keus hebben! Werk vinden als lerares terwijl je de Duitse taal niet machtig bent is zo moeilijk en je kinderen bij wildvreemden laten doe ik gewoon niet. Als je al maanden op de wachtlijst staat voor kinderopvang heb je ook geen keus! Dus, you have spoken girl!! Mind your own business..thank you! Leuke blog trouwens ??

  • Zo herkenbaar! Alleen ben ik geen moeder, maar chronisch ziek. Wekelijks krijg ik van mensen te horen dat ze het ook wel zouden willen, altijd vakantie… Ik probeer ze dan te vertellen dat ziek zijn mij net zoveel kost als een dag hard werken, maar dat wuiven ze dan weg. Kan er heel boos om worden, maar dat heeft ook zo weinig zin.

  • Ik heb (jammer genoeg) geen idee hoe het is om thuisblijfmoeder te zijn… Maar ik zou het wel willen zijn als ik eerlijk ben, of toch tenminste halftijds thuis kunnen zijn om bij Lenne te zijn. Nu ben ik enkel op vrijdag thuis, maar het is inderdaad hard werken, ook die ene dag!

  • Ik ben hier te lang niet geweest zie ik. Inderdaad, vind dit soort opmerkingen zo dom. Ergste wat ik ooit hoorde: ik voedde June alleen op met alle frustraties en schuldgevoel die daarbij kwamen kijken door de hele situatie. Een andere moeder zei “lijkt me ook wel wat hoor, lekker in je eentje. Tenminste niet zo’n vent die je ook nog moet aansturen.” Ik wist even niet hoe ik moest kijken.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *