Ik weet niet wat het is met mij, maar ik kan gewoon bijna geen series meer kijken of ik zit te grienen als een klein kind. De afgelopen tijd heb ik alle seizoenen van Gilmore Girls opnieuw gekeken via Netflix en momenteel ben ik bezig met Grey’s Anatomy. Niet via Netflix, maar gedownload door mijn lieve vriendin Anita.
Grienen als een klein kind
Bij de Gilmore Girls viel het nog redelijk mee. Het is natuurlijk vooral een heel humoristische serie dus ik heb ook veel gelachen. Maar als er dan een romance ontstond of als mensen uit elkaar gingen of er gebeurde iets anders liefs, dan kon je erop rekenen dat de waterlanders kwamen. Mijn man vond het maar vreemd, maar goed hij vindt de Gilmore Girls ook niet zo leuk. Nee erger is het nog bij Grey’s Anatomy. Ik volg deze serie al vanaf het begin en heb een tijd terug dus seizoen 12 gekregen maar omdat ik nog de Gilmore Girls aan het volgen was zette ik de dokters even aan de kant.
Maar afgelopen week was het dus zover dat ik eindelijk aan seizoen twaalf van Grey’s Anatomy kon beginnen. Ik was al gewaarschuwd door Anita dat het weer een emotioneel seizoen zou zijn en ja hoor. Ze had volledig gelijk. Bij elke aflevering heb ik gemiddeld 3 á 4 keer de tranen over mijn wangen rollen, nee stromen zelfs. En ik zit dan dus echt te grienen als een klein kind. Alsof het mijn eigen vrienden zijn die het overkomt, nee.. nog beter.. alsof ik het zelf overkom. Ik voel het verdriet, ik voel de pijn of ik voel de blijdschap.
Ik zit te janken mensen, als een malle!
Op dat moment voelt het helemaal niet vreemd of gek. Maar als de aflevering dan afgelopen is en ik mijn trui kan uitwringen van alle tranen die ik gelaten heb dan voel ik me wel een beetje gek. Het blijft tenslotte ‘maar’ een serie en hoezo zou je daarom huilen?
Huil jij wel eens bij series of films?
Monique zegt:
Normaal gesproken huil ik helemaal niet snel bij een film of serie, maar sinds ik zwanger ben…. poehee! Ik veeg de tranen altijd snel weg want een klein beetje gênant vind ik het wel 😉
Romy zegt:
Ik voel me juist af e toe alsof ik van steen ben, omdat ik bijna nooit huil bij films en series 😉 Alleen bij My Sister’s Keeper kon ik het echt niet droog houden.
Bregje zegt:
Haha, ik herken het hoor! Laatst zag ik ‘Me before you’ en ik zat nog net niet te brullen… ?
MetMirjam zegt:
Dat herken ik wel ja! Sinds ik moeder ben huil ik bijna overal over 😉
Nicole @ Everyday-Life.nl zegt:
Vroeger (lees: voor ik de eerste keer zwanger was) huilde ik echt nooit. Heel zelden. Alleen bij leed in de echte wereld. Maar sinds ik moeder ben en al die hormonen een rol spelen, jank ik echt bij alles. Zelfs bij Masterchef Australia.
Lieke - Life As Lieke zegt:
Herkenbaar! Ik huil ook heel snel bij een film of een serie 😉
Liess zegt:
Als ik ergens lekker in zit jank ik wel mee hoor. Mijn man moet altijd beetje lachen
Vlijtig Liesje zegt:
Ja, de tranen kunnen mij echt wel in de ogen schieten. Ik vond het droevig toen McDreamy dood ging in Grey’s anatomy….
Yvonne zegt:
Sinds dat ik mama ben huil ik veel sneller om iets zoals een serie of film. Eerder had ik dat nooit. lekker laten lopen hoor en genieten van je series.
Miss zegt:
Zo herkenbaar! Ik moet ook zo snel huilen als er iets erg lof net iets fantastisch gebeurt in een film of serie
Marijke zegt:
Zeker, gebeurt me regelmatig. Lekker he!
Heb het ook met boeken, tranen met tuiten
Maike zegt:
Heel herkenbaar, maar ik probeer me altijd in te houden, voelt inderdaad een beetje gek.
Saskia zegt:
Oh ik heb dit zeker wel eens bij films of series… Ook stom, als ik het dan nog een keer kijk de film (of 10000x) kan ik NOG huilen bij hetzelfde stukje. Kippenvel soms.. Soms ook wel even heerlijk hoor, dat huilen.
Anita zegt:
Eindelijk begonnen 🙂 Ik heb dit ook vaak en heel soms tot snikken toe. Vooral bij series omdat je dan al zolang meeleeft met de personages.
Nicole zegt:
Kan je nog beter vertellen.. Heb alles al gezien nu haha! Dus als je meer van seizoen 13 hebt dan hoor ik het wel 😉
Marsha zegt:
Heel herkenbaar! Ik leef me ook altijd in de mensen/karakters in. En ik ben nou eenmaal een huilebalk haha.
Miriam zegt:
Hormonen? Nee hoor, ik jank rustig met je mee
Marieke zegt:
Heel herkenbaar! Ik was altijd al wel van het huilen tijdens films, maar ook series of tvprogramma’s kunnen mij aan het huilen krijgen. Met dank aan hormonen en kinderen 😉