Gastblog bij mamaliefde

Nog voordat ik zelf in het ziekenhuis opgenomen werd met zwangerschapsvergiftiging vroeg Linda van Mamaliefde al aan mij of ik wellicht een gastblog wilde schrijven voor op haar blog. Ze wilde namelijk van de maand maart een themamaand maken die gaat over de zwangerschap en wilde daarvoor ook een aantal gastblogjes plaatsen. Ik voelde me enorm vereerd dat ze dit aan mij vroeg dus ik stemde uiteraard toe. Niet wetende dat de blog die ik ging schrijven in het ziekenhuis geschreven zou worden.

Vandaag deel ik met jullie de blog die ik schreef voor haar, dit omdat het gaat over mijn ziekenhuisopname en eigenlijk het eerste deel is van mijn bevallingsverhalen. Ja je leest het goed, verhalen. Dit omdat ik het wil spreiden over meerdere blogjes, aangezien het ook over meerdere dagen gaat. Maar goed. Hierbij dus de blog die ik schreef voor Mamaliefde.

Geschreven op zaterdag 1 maart 2014, 21.49uur

Vanavond hebben we van de verpleegkundige een hele uitgebreide uitleg gekregen over wat er de komende dagen gaat gebeuren. Wat niemand, naast onze naaste familie, namelijk weet is dat we “allang” een datum hebben staan voor het inleiden van de bevalling. De hoop was er dat we de 37 weken zwangerschap zouden halen en toen ik net opgenomen was in het ziekenhuis was die hoop erg groot maar de verwachting erg klein. Maar naarmate de week vorderde en ze zagen dat met medicatie alles stabiel bleef werd de hoop en verwachting erg groot.

Dus er werd een plan van aanpak gemaakt. Op maandag 3 maart zouden ze graag willen gaan inleiden en dat houd dan in dat op zondag 2 maart er een ballonnetje ingebracht gaat worden om ervoor te zorgen dat mijn lichaam klaar is ervoor. Elke dag die voorbij ging was dus weer een dag en je zult mijn euforie begrijpen toen het dus zover was. Ik had de 37 weken gehaald en het plan zou nu dus écht uitgevoerd gaan worden!

De verpleegster heeft echt alle tijd genomen om tot in de kleinste details te vertellen wat er gaat gebeuren en van te voren had ik verwacht dat dit me enorm zenuwachtig zou maken maar dat gebeurde dus niet. Ik vind het prettig om te weten wat er gaat gebeuren, wat er allemaal kan gaan gebeuren daarna, wat de opties zijn en wat ik vooral erg prettig vind is dat zij niets doen zonder er eerst met ons over te hebben. Alles gaat in overleg en alles wordt 100x uitgelegd als wij dat zouden willen. Ik heb zo’n fijn vertrouwd gevoel bij deze kundige mensen dat ik helemaal niet opzie tegen wat er komen gaat.

Nu is het dus lekker slapen en wachten op morgenvroeg, wanneer het dus allemaal langzaamaan gaat beginnen. Nu komt het echt dichtbij, ons kleine meisje is nog maar strobreedte weg van ons. En al die medische handelingen die ze gaan uitvoeren, die zie ik gewoon per handeling, per seconde tegemoet. Niet nadenken, gewoon doen/ondergaan!

6 reacties op “Gastblog bij mamaliefde

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *