De rem erop

Afgelopen vrijdag was het dan zover. Mijn lichaam gooide volledig de rem erop. Genoeg had hij ervan. Al sinds de opname van Fay in het ziekenhuis zorg ik niet goed voor mezelf en loop ik me telkens weer voorbij. En op een gegeven moment komt er dus een moment dat al dat verwaarlozen een halt toegeroepen wordt. Op welke manier dan ook. Bij mij was het moment daar dat ik op wankelende benen mijn meisje aan het verschonen was, lijkbleek en draaierig als de pest. Ik voelde het laatste beetje energie uit mijn lichaam sijpelen en manlief nam het van me over.

Daar was hij dan. De rem. Er werd mij al weken gezegd dat ik beter voor mezelf moest gaan zorgen en dit wuifde ik meestal weg. Al wist ik dondersgoed dat ze allemaal gelijk hadden. Maar ik vond en vind het gewoon erg moeilijk om de balans te vinden tussen zorgen voor Fay en niet mezelf weg te cijferen. Er is dan ook zoveel waar ik aan moet denken en waar ik mee bezig ben als het gaat om Fay. Ze moet 3x per dag medicatie voor haar hart en dit moet dan óf een uur voor het voeden óf een uur erna. Op zijn minst en dat is soms best lastig bij een kindje die nog niet helemaal een ritme heeft. Of beter gezegd helemaal niet. Nu moet ik wel toegeven dat ze redelijk rond dezelfde tijdstippen komt, behalve als het gaat om de laatste/eerste voeding.

Zelf moet ik ook medicatie slikken, voor mijn hoge bloeddruk, maar die pillen vergeet ik de helft van de tijd. Dan ben ik zo gefocust op Fay en haar medicatie dat ik die van mezelf vergeet. Niet slim.

Verder ben ik druk bezig met Fay “aanleren” om in haar eigen wiegje te slapen. Dit lukt in de ochtend meestal wel, maar verder eigenlijk niet. Alleen ’s nachts als ze in slaap valt in mijn armen of die van haar papa dan kunnen we haar terug leggen in haar wiegje, maar dan moet ze wel in diepe slaap zijn. Overdag is dit vrij lastig omdat ik er dan dus een trap mee omhoog moet (en ze is zwaar!!) en dan is ze eigenlijk altijd weer klaarwakker. Een hele strijd dus die me vrij erg uitput. Dan hebben we ook nog een hond en konijn die aandacht nodig hebben. De hond moet gewoon uitgelaten worden en dat combineer ik dan met mn dagelijkse wandeling met Fay maar ik wandel wel te lang. Voor de hond niet, die vind het geweldig, maar voor mezelf.

Tsjah en dan mijn eigen voedingen. Die schieten er vaak bij in. Avondeten lukt wel, dan zijn we weer met zijn tweeën en mocht het nodig zijn eten we omstebeurt. Maar in de ochtend, als ik druk bezig ben met Fay.. Dan vergeet ik  wel eens te ontbijten. Of juist in de middag, als Fay niet wil slapen maar wel moe is, dan is de lunch die er bij inschiet. Kom ik erachter om 3 uur.

Al met al allemaal goede “excuses” van mezelf om te rechtvaardigen waarom ik mezelf verwaarloos. Maar als puntje bij paaltje komt weet ik gewoon dat ik echt beter voor mezelf moet zorgen omdat anders Fay straks niets aan haar moeder heeft. Ik ga dus mijn best doen om ook aan mezelf te denken en om een goede balans te vinden tussen mama zijn en Nicole.

15 reacties op “De rem erop

  • Dat klinkt niet goed, je geeft het zelf al aan dat je een juiste balans móet vinden. Heb je al gedacht aan een dagje er op uit zonder Fay? Wat betreft slapen, onze dochter was ook zo eigenwijs. Heb zelfs rondjes gereden in de auto om haar te laten slapen. En de km’s die ik gewandeld heb… Pech voor wat zou moeten, als ze sliep de voordeur in en via de achterdeur naar buiten en in de schaduw. In de buitenlucht sliep ze veel beter. Slapen in een wiegje komt wel. Succes daarmee.

  • Ik herken het wel. Vergeten te eten en vaak liep ik ’s middags nog in mijn pyjama rond omdat ik niet wist wanneer te douchen.
    Op een gegeven moment weet je dat je echt verkeerd bezig bent. Je kindje heeft er veel meer aan als jij je goed voelt. Kan je (schoon)moeder of een vriendin je niet een dagje komen helpen? Sterkte meid. Het komt goed. Je krijgt steeds meer vertrouwen en uiteindelijk komt het ritme. Dat zorgt voor rust.

  • Priscilla zegt:

    Heel herkenbaar. Bij mij zijn ze nu 5,3 en 2 maar ik vergeet ontzettend vaak nog zelf te eten en dergelijke. Hopelijk vind je snel een goede balans!

  • Ah shit hé 🙁 Lijkt me heel moeilijk om daar een goede weg in te vinden. Veel succes! Misschien iets om te onthouden dat voor de gezondheid van een kind, de gezondheid van de moeder ook heel belangrijk is?

  • Vandaar dat ik gister al vroeg hoe het met jouw ging. Er is veel gebeurd en is niet gek dat je dan op gegeven moment een punt bereikt dat het niet gaat. Ook is er van jouw lichaam heel veel gevraagd!

    Het slecht eten ken ik verder wel hoor. Ik doe precies hetzelfde, maar omdat ik ook bv geef merk ik net wat sneller dat eten echt nodig is. Ook voor de productie.

    Rustig aan meis!! xx

  • Heel herkenbaar en super cliché maar het komt echt goed. En dat slapen, hier hielp het om dat “moeten” los te laten. In haar eigen bedje slapen komt echt wel met de tijd! In het begin ook een rommeltje en nu gaat het veel beter. Sterkte

  • Kan me heel goed voorstellen dat je jezelf soort van kan verliezen in deze eerste weken. Zeker met de afgelopen tijd met het snoetje. Maar je komt er absoluut. Just because you rock!

  • De man met de welbekende hamer. Heel herkenbaar en echt, het komt goed maar nu is het heel erg kak allemaal. Het slechte eten is hier ook lang zo geweest. Nou ja, eigenlijk nog steeds wel een beetje. Hmmm… Vriendlief smeerde hier vaak brood voor me voordat hij naar zn werk ging en zette dat in de koelkast. Het kostte me gewoon teveel tijd om dat aar te maken. Misschien is dat een idee. Dikke knuffel in ieder geval. Het komt echt goed maar nu even goed proberen te rusten en naar je lijf te luisteren. Het is niet altijd makkelijk om een powervrouw te zijn. Bikkel!

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *