Persoonlijk: bloedprikken en flauwvallen

Gisteren had ik weer eens een afspraak in het ziekenhuis. Het was deels voor mijn psychische ongezondheid en deels voor mijn lichamelijke ongezondheid. Ik loop namelijk al zolang met klachten rond en nog steeds is er niets uitgekomen. Nu weten jullie dat ik half september sowieso een nachtje moet overnachten in het ziekenhuis omdat ze me gaan testen op slaapapneu. Maar ik heb nog vele andere klachten waardoor mijn psychiater en SPV-er beide aan mijn schildklier of vitaminen denken. 

Vage klachten

Ik loop nu al zo lang met vage klachten rond en telkens wordt het wel ergens aan toegeschreven. Zo was ik nog erg duizelig en vermoeiend een aantal maanden na de bevalling maar dat schreven ze toe aan de zwangerschapsvergiftiging en de infectie die ik heb gehad. Echter, nu 1.5 jaar later ben ik nog steeds regelmatig duizelig en mijn vermoeidheid is een reden om dus die opname in het ziekenhuis te krijgen. Ook mijn menstruatie blijft regelmatig uit (oh my behoorlijk TMI volgens mij) wat ook vreemd is aangezien dit 29 jaar lang goed is gegaan. Of ja, 19 jaar dan haha, de eerste jaren had ik natuurlijk nog geen menstruatie.

Duizeligheid

Voordat ik gisteren de afspraak had was ik weer enorm duizelig en voelde ik mijn lichaam bijna wegglijden. Niet erg handig met een dreumes die continu aandacht wilde. Ik at wat, ging rustig zitten en het trok weer weg. Dus ik reed naar mijn moeder omdat zij op Fay zou passen.. Krijg ik weer zo’n duizel aanval. Uiteindelijk toch naar het ziekenhuis gereden waar ik veel te vroeg was. Val ik bijna in slaap in de wachtkamer. Met wat koffie pepte ik mezelf op. Maar na de afspraak moest ik bloed laten prikken…

Bloedprikken

Het bloedprikken was een ramp. Ik heb hele diepe aderen en ze springen ook nog eens weg. De verpleegkundige had echt moeite met het vinden van een goede ader. Ze drukte en drukte maar in mijn arm en vervolgens ging ze naar mijn hand. Daar dacht ze direct een goede ader te hebben gevonden dus de naald ging daar in. Dit dit best pijn en toen bleek dat hij niet goed zat begon ze te friemelen met de naald. Ik voelde mijn duizeligheid direct terug komen en gaf dit ook aan. Ze vond dit helemaal niet gek want dit deed ook pijn zei ze.

Ze zette de stoel in ligstand en haalde een washandje. Ik moest echt erg mijn best doen om niet flauw te vallen. Na 10 minuten voelde ik me weer iets beter en probeerde een andere verpleegkundige toch nog een ader te vinden. Haar lukte het redelijk snel in mijn arm zelf dus de 6 buisjes bloed werden afgetapt. Het laatste buisje ging erg langzaam en ik was blij toen het voorbij was.

Nu is het wachten tot donderdag op de uitslag. Duimen jullie met me mee dat er iets gevonden wordt? Dan kan er eindelijk iets aan gedaan worden!

22 reacties op “Persoonlijk: bloedprikken en flauwvallen

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *