Slaapapneu: Ik had 145 ademstops per uur (ervaring)

slaapapneu ervaring ademstops

In 2015 werd ik gediagnosticeerd met slaapapneu. Dit nadat ik diverse klachten had, waaronder vermoeidheid en slaperigheid, en een slaaponderzoek kreeg in het Anna Ziekenhuis in Geldrop. In deze blog vertel ik je over het krijgen van de diagnose en het wachten op mijn cpap apparaat. Ik deel mijn verhaal hier omdat ik zelf maar weinig echte ervaringsverhalen van leeftijdsgenoten (ik was toentertijd 30) tegenkwam.

De diagnose: slaapapneu (OSAS)

Na mijn slaaponderzoek in het ziekenhuis moest ik de volgende dag al terugkomen bij de longarts voor de uitslag. Ik was in het ziekenhuis vrij snel aan de beurt en zat dus binnen enkele minuten binnen bij de longarts. Echter stond ik ook weer heel snel buiten, het hele bezoekje duurde zo’n twee minuten. Ik kreeg de uitslag, ze liet wat statistieken zien en toen kon ik gaan. Ik was helemaal van slag want ik had nogal wat te horen gekregen in die korte tijd. Toch moest ik direct door naar een andere afdeling want ik moest geprikt worden in mijn slagader.

Ernstige slaapapneu

Wat was nu de diagnose? Ik had ernstige slaapapneu, ook wel OSAS genoemd. Je hebt slaapapneu wanneer je tijdens je slaap meer dan 15 ademstops hebt per uur. Je komt dan ook niet of amper in je echte diepe slaap. Het wordt ernstig genoemd wanneer je meer dan 30 ademstops per uur hebt. Bij mij zijn er 145 ademstops per uur gemeten! Ze tellen het overigens ook pas als ademstop wanneer je langer dan 10 seconde ophoudt met ademen.

Door die veel ademstops had ik een enorm hoog risico op hartfalen en andere orgaanaantastingen. Ook was mijn zuurstof in de nacht ook schrikwekkend laag. Vandaar dat er snel actie werd genomen!

Zeer lage zuurstof

Doordat mijn zuurstof in de nacht zo laag is wilden ze weten of dat overdag ook zo is. Daarom kreeg ik dus een spuit in mijn slagader zodat ze dit konden onderzoeken. Echter kreeg ik tijdens de eerste (mislukte) prikpoging een paniekaanval. Het nieuws begon een beetje in te zinken en ik raakte dus in paniek, ging hyperventileren en viel bijna flauw. Er werd direct een andere stoel gehaald, eentje speciaal om in flauw te vallen.

Ik besefte me dat ik geen maanden meer had moeten wachten met dit onderzoek. En er kwam vanalles boven, heel veel kwam er boven. Ik had al lange tijd geen tranen meer gelaten maar kon het nu niet meer binnen houden. Gelukkig was de verpleegkundige enorm begripvol en had ze alle tijd. Tenminste dat liet ze me in ieder geval geloven. Erg lief..

Hoe nu verder?

Na het afspraak was het wachten… Wachten op de afspraak om het masker van het cpap apparaat te laten opmeten. Deze was pas op op 30 september. Twee weken na de diagnose. Dat vind ik zelf nog best lang, vooral omdat ze overal spoed achter wilden zetten aangezien het hoge risico. Het zorgt er ook voor dat ik nog slechter slaap omdat ik me er druk om maak. Ik weet dat ik het niet moet doen, maar het is net zoals met de roze olifant. Als je zegt dat je er niet aan moet denken, doe je het!

28 reacties op “Slaapapneu: Ik had 145 ademstops per uur (ervaring)

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *