2020: het jaar waarin ik ga leren egoïstisch te zijn

Ik ga leren om egoïstisch te zijn. Oh wat voelt dit ontzettend verkeerd om uit te spreken. Of in dit geval te typen. Egoïstisch zijn. Iets wat mensen over het algemeen als iets negatiefs zien. Terwijl dat dus eigenlijk helemaal niet zo hoeft te zijn. Het is in veel gevallen zelfs noodzakelijk. Ze zeggen ook niet voor niets dat je eerst goed voor jezelf moet zorgen wil je goed voor anderen kunnen zorgen. Dit heb ik afgelopen jaar aan den lijve ondervonden.

Ik zorgde namelijk niet voor mezelf. Of niet goed genoeg. Gingen we een dagje weg dan zorgde ik ervoor dat iedereen gegeten en gedronken had, dat alle spullen klaar stonden en iedereen dus klaar was om te gaan. Iedereen… behalve ik zelf. Hoe vaak kwam ik er wel niet onderweg achter dat ik nog niet gegeten had. Of dat ik gedurende dag hoofdpijn kreeg omdat ik te weinig gedronken had.

Mijn lijf ging protesteren

Eind oktober werd ik ziek. Niet ernstig, slechts een buikgriepje. Maar alhoewel die buikgriep na een week weer verdwenen was kwam hij ook telkens weer terug. Net als een luchtweginfectie en keelontsteking. Mijn nachten werden korter en korter, mijn energie ging naar nul.

Mijn lijf riep aan alle kanten dat ik rust moest pakken. Echter deed ik dit pas nadat we de uitslag van de MRI van Milo kregen. Dat was het moment dat ik me besefte dat ik zo niet langer door kon. Al gaf ik me er nog niet volledig aan toe want die week daarna had  ik een aantal leuke en belangrijke dingen gepland staan en daar wilde ik perse nog naar toe. Hoezo eigenwijs?!

Meer aan mezelf denken

Vanaf laatste schoolweek voor kerst nam ik dan eindelijk de rust. Ik zette mijn werk op een laag pitje en in de vakantie zelfs een aantal dagen helemaal uit. Ik pakte rustmomenten overdag en voelde me daar niet eens meer schuldig om. Ik had er ook de energie niet meer voor. Ik was op en dat moest ik nu dan ook zelf echt toegeven.

Door heel deze overbelasting heb ik nu wel door dat ik echt meer aan mezelf moet gaan denken. Meer egoïstisch zijn en dus vaker nee zeggen. Ook mag ik wat beter gaan plannen zodat ik niet in een week 3 of 4 activiteiten inplan. Dit soort dingen zijn altijd wel leuk, maar dat trek ik dus gewoon niet. Wil ik mezelf niet weer keihard tegenkomen dan zal ik ook eerst moeten gaan zorgen voor mezelf voordat ik voor anderen zorg. Dus eerst zelf ontbijten, mijn eigen spullen klaar zetten, enzovoort en dan pas voor de rest.

2020 wordt dus het jaar waarin ik een stuk egoïstischer ga zijn. Maar wel als doel om daardoor dus nog beter voor anderen te kunnen zorgen en er voor hen te kunnen zijn. Zowel privé als zakelijk.

7 reacties op “2020: het jaar waarin ik ga leren egoïstisch te zijn

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *