Onzekerheid tijdens de zwangerschap

Vorige week sloot ik af met mijn onzekerheid, iets wat denk ik voor iedere zwangere wel bekend is. We zijn gewend om van alles in de hand te hebben maar dit, dit regelt de natuur. Je lichaam moet het zelf doen en behalve goed voor jezelf zorgen kan je eigenlijk niks doen. Zelfs als je extreem goed voor jezelf aan zorgen bent kan de natuur nog wel eens anders doen besluiten dan jij wil.

Angst voor het geluk

Helaas heb ik hier ervaring mee, weet ik hoe kwetsbaar zo een beginnende zwangerschap is. Toch speelt er nu meer…  Ik denk dat het ook de angst is voor het geluk dat we hebben gehad in dit ICSI traject en het nog als ongelofelijk voelt. Van geen kindje samen kunnen krijgen, naar een operatie, ineens mogelijkheden en voor we het wisten was ik zwanger. Het voelt zo onwerkelijk… ik ben mij zo bewust van hoe bijzonder het is dat we al zo snel dit geluk mogen ervaren dat ik doodsbang ben om dit kwijt te raken. Ik durf mezelf niet te verliezen in dit geluk, op die wolk stappen voelt onveilig en kwetsbaar. 

Is het wat ik gehoopt had te voelen? Nee… Maar dat maakt niet dat het er niet mag zijn. Toch bleef ik dit gevoel voor mezelf houden omdat ik mij ergens ook schaamde. We wilden zo graag een kindje en nu ben ik zwanger en voel ik weinig blijdschap of enthousiasme.. “lekker ondankbaar”, zeg ik telkens tegen mezelf. Maar het forceren heeft geen zin, dan ben ik mezelf alleen maar voor de gek aan het houden. Toch zit het gevoel mij in de weg en ga ik onbewust toch forceren om uiteindelijk op het punt te komen huilend bij Bas op de bank te ploffen.

Geen idee hoe ik dit met hem moet delen,  wat zal hij hiervan vinden en in plaats van direct te vertellen met welke angst ik worstel schiet ik eerst in de verwijten. Hij is te weinig bezig met de baby, hij doet helemaal niet blij… allemaal onzin, het slaat echt helemaal nergens op maar gelukkig ziet Bas wat ik op dat moment nodig heb. In plaats van op al mijn verwijten richting hem te reageren deelt hij zijn gevoelens met mij en wat blijkt, we voelen hetzelfde! Hoe kan het toch dat je samen alles deelt en we beide alleen worstellen met gevoelens die misschien ook wel heel normaal zijn in onze situatie. 

Ruimte geven aan alle gevoelens

Ik kan je vertellen, angst om geluk dat je hebt te verliezen is een stuk minder beangstigend wanneer je er niet alleen in staat. Dat we bang zijn, de rollercoaster van afgelopen maanden beide een plekje moeten geven is oke en zegt helemaal niks over hoe blij we zijn met het kindje dat op komst is. Eigenlijk zegt dit alleen maar dit kindje echt heel erg welkom is. 

Met het ruimte geven aan deze gevoelens komt er ook ruimte voor blijdschap en maken we heel voorzichtig uitstapjes naar die wolk. Zo hadden we in week 13 enorm veel zin om ons even lekker onder te dompelen in de babywereld. Ik heb twee kinderen maar Bas niet, voor hem is alles nieuw en wat is er nou leuker dan samen op ontdekkingsreis te gaan? 

Samen naar een baby winkel

We besloten een bezoekje te brengen aan een babywinkel. Kinderwagens bekijken want wat vinden we nou eigenlijk mooi en praktisch? Ik gok dat mijn partner verwacht had keuze te hebben uit 2 modellen dus toen we de winkel binnen stapten en hij het assortiment zag moest hij even slikken. Wandelend door de winkel hielt ik ook mijn spreekbeurt over wat we allemaal zagen en waar het dan voor is. Voor mij als ‘ervaren’ moeder allemaal zo logisch maar voor hem absoluut niet. Lachend liepen we daar rond omdat hij kennis maakt met zoveel nieuws. Is dit een wieg?! Een ledikant?! Een co-sleeper of een nestje?! Een commode?! De baby slaapt de eerste weken toch in een commode? Wat is dat ook alweer… en waarom bestaan er 20.000 verschillende flessen?!  

 Terwijl ik met hem door de winkel loop kijk ik naar Bas en voel ik vlinders… Ik zie hoe hij alles in zich opneemt, vast beraden alles te weten te komen wat hij moet weten zodat hij straks vol vertrouwen zijn rol als vader kan vervullen. Hij zegt het niet… maar dat hoeft niet, daar hebben we geen woorden voor nodig. Want ik weet dat hij dit doet en vol vertrouwen volg ik hem want ik weet zeker dat hij die fantastische vader gaat worden ook zonder dat hij weet wat het verschil is tussen een wieg en ledikant. 

13 weken echo

Tegenwoordig heb je iets nieuws, tenminste voor mij is dit nieuw! We konden kiezen dit te doen. Het laten maken van een 13 weken echo. Een medische echo waar ze van alles bekijken zodat mochten er ‘afwijkingen’ zijn ze dit vroegtijdig ontdekken. Voor ons was dit toen we de keuze hiervoor maakte niet meer dan een ‘leuk extra spiek momentje.’  Hier kwamen we tijdens de echo wel op terug. Ja, heerlijk even zo een extra spiek momentje van ruim 30 minuten maar het is ook heel fijn te horen dat alles goed lijkt te gaan met je kleintje. We hadden nog geen uitslag van de NIPT binnen dus dit was heerlijk.

Nieuwsgierig als we waren vroegen we natuurlijk ook of ze al kon zien of er een jongetje of meisje groeide. Natuurlijk mogen ze hier eigenlijk niks over zeggen, het is een medische echo en daar draait het om maar met dit termijn is het niet altijd even goed zichtbaar. Deze dame wilde wel een gokje wagen maar we mochten haar hier niet aan vast pinnen. PRIMAAAAA! Zij vertelde wat ze zag… Totaal anders dan ik had verwacht, helemaal wat Bas had verwacht dus met een grote grijns liep hij richting de auto. Dit was einde van de middag en de rest van de avond zaten we voor het eerst de hele avond op die wolk, eindelijk!