Hoe ik bij de eerste zwangerschap vanaf de zwangerschapstest heel bewust zwanger was en alles vrijwel onbezorgd meemaakte. Zo is dat tijdens deze tweede zwangerschap toch heel anders. Tot nu toe mag ik niet echt klagen wat betreft de zwangerschapskwalen en hoe de zwangerschap verloopt. Wat dat betreft loopt het tot nu toe ongeveer hetzelfde als de eerste zwangerschap. Toch is het nu echt totaal anders en zijn er best wel wat dingen die ik mis van de eerste zwangerschap.
Inhoudsopgave
Vergeten dat je zwanger bent
Ik weet nog goed hoe de eerste zwangerschap was, tot 24 weken zat ik op een roze wolk en genoot ik echt van het zwanger zijn. Ik was bijna de hele dag bezig met zwanger zijn en onze dochter die in de buik zat. Kon uren zwijmelen als het ging om echo’s, schreef dagboeken vol, kon dagen bezig zijn met de babykamer en was me heel bewust van mijn lijf die (op een mooie manier) veranderde tijdens de zwangerschap.
Hoe anders is het nu! Ik vergeet de helft van de tijd dat ik zwanger ben. Ben zo erg bezig met onze peuter en al het andere eromheen dat ik soms echt even herinnert moet worden aan mijn zwangerschap. Ik heb amper de tijd om echt te genieten en dat deed ik tijdens die eerste zwangerschap wel heel erg. Ik was me veel bewuster van het zwanger zijn en dat mis ik nu.
Een schuldgevoel
Juist doordat ik dus veel minder bezig ben met deze zwangerschap en ook minder bewust geniet heb ik een groot schuldgevoel richting de buikbaby. Dat is wellicht ook de reden dat ik perse een wekelijkse update wil schrijven en dus ook wekelijks een buikfoto maak. Zo heb ik toch het idee dat ik het een beetje goed kan maken. Want het negenmaandendagboek wat ik kocht is vrijwel ongeschreven en ondanks dat ik wel al veel kleertjes voor hem koop doe ik dat meer voor mezelf dan voor hem haha. Ja dat schuldgevoel knaagt best want we zijn nu zoveel bezig met zijn grote zus in plaats van met de zwangerschap van onze zoon. Grootse plannen voor de nieuwe kinderkamer van Fay terwijl bij zoonlief waarschijnlijk alleen 1 muur geverfd wordt en thats it.
Ik mis de dutjes
Daarnaast mis ik de dutjes enorm. Tijdens mijn eerste zwangerschap was ik veelal moe en kon ik daar heerlijk aan toegeven. Na het werk in slaap vallen op de bank? Geen probleem. Middagdutjes doen op dagen dat je vrij bent, check. Maar dit keer kan dat niet. Want ik heb er nog eentje rondlopen die aandacht wil. En die geen middagdutjes meer doet. Dus dat zit er voor mij ook niet in… En ik mis het zoooo!
Blijf van mijn buik
En dan heb ik nog de “blijf van mijn buik” issue. Ik moet toegeven dat het tot nu toe meevalt wat betreft het aanraken van de buik. Tijdens de eerste zwangerschap heb ik dat ook niet zoveel gehad en nu weer niet. Afgezien van onze dochter dan dus. Want die zit er elke seconde dat ze kan aan. En dat is natuurlijk super lief en ik ben dolblij dat ze zich zo verheugd op de baby en er zo lief mee bezig is. Maar aan de andere kant word ik er soms ook wel een beetje gek van. Geïrriteerd zelfs. Want blijf nou eens van mijn buik. Ik kan er zelf amper aankomen of mevrouw staat er weer om te knuffelen, kussen en aaien. En nogmaals, heel lief bedoeld.. Maar gewoon niet altijd even fijn!
Echo’s, mooi voelen, vrijheid en onbezorgd
Tijdens mijn eerste zwangerschap waren er nog meer dingen die ik toen had en nu niet. Zo had ik tot op zekere hoogte echt een onbezorgde zwangerschap. Ik keek naar de echo’s uit puur omdat ik mijn baby weer wilde zien. Terwijl ik nu met angst naar de echo’s kijk, bang dat er iets mis is gegaan of er slecht nieuws komt. Dat komt door de ervaring later in mijn zwangerschap (vanaf 34 weken) en doordat ik nu weet, hoor en ervaar wat er allemaal mis kan gaan.
Ook voelde ik me echt prachtig zwanger die eerste keer. Als ik terug kijk naar de foto’s toen vind ik mezelf helemaal niet zo mooi zwanger, maar dat voelde toen wel zo. Ik was er trots op en iedereen mocht het weten. Nu voel ik me helemaal niet mooi zwanger, terwijl ik dat wel vaak van anderen hoor. Vreemd hoor, dat gevoel!
En als laatste wil ik nog de vrijheid noemen. De vrijheid om te denken “ik ga winkelen voor de baby” en dat je dat dan ook kunt doen. Nu zit ik met een peuter die mee moet en waarmee winkelen 9 van de 10 keer helemaal niet zo handig is. In elke winkel waar we komen heeft zij al snel een mandje vol met spulletjes die ze wil en ben ik een uur bezig om alles weer op de juiste plek neer te leggen.
Disclaimer: natuurlijk is het echt allemaal niet zo zwart/wit zoals je hierboven leest. Dus lezen met een grote korrel zout mag best.
Ik ben benieuwd of het bovenstaande herkenbaar is?
simpel, met een snufje liefde zegt:
Bij de eerste zwangerschap is alles nieuw en mis je een dosis ervaringen die je later wel krijgt. Als je weer opnieuw zwanger bent en je hebt veel meegemaakt in de vorige zwangerschap en kraamtijd dan neem je die ” angsten” mee. Voel je er niet schuldig over.
Esther zegt:
Alsof ik mijn eigen verhaal lees!
Zeer herkenbaar. Een tweede keer zwanger zijn wilde ik juist graag omdat ik het naar mijn idee dan veel bewuster mee zou maken dan bij de eerste..Vergeet het maar, ik heb er geen tijd voor met een drukke peuter. En ja hè die middagdutjes… Ik mis ze ook zóóó ?
Nicole zegt:
Ja precies wat je zegt. Zoveel ellende gehad aan t einde van de eerste zwangerschap en na de bevalling ook. Dat ik weer eens wilde genieten. Nou ho maar!
Monique zegt:
Ik herken er zeker wel dingen van hoor. Maar schuldig hoef je je niet te voelen meis, die aandacht krijgt hij straks als hij geboren is dubbel en dwars (en dan komt Fay soms even op de tweede plaats). Het hoort er allemaal bij 🙂
Essma zegt:
Troost je! Dit is volkomen normaal…Heb er ook zoveel andere moeders over. Toen mijn zoontje er eenmaal was, waren de rollen weer omgedraaid. Komt goed!
Nicole zegt:
Ja ik weet wel dat het zo “hoort”, maar leuk is het niet. Had graag nog echt genoten maar dat zit er niet in!
Huismama zegt:
Heel herkenbaar hoor Nicole! En straks als de kleine er is voel je je af en toe waarschijnlijk schuldig omdat je dochter dan ook af en toe tussendoor komt. Of juist een schuldgevoel naar je dochter omdat de baby tussendoor komt. Maar hier wende dat heel snel. Je kunt nou eenmaal niet alles tegelijk doen!
Nicole zegt:
Klopt, dat weet ik ergens ook wel.. Maar toch knaagt het!
Huismama zegt:
Dat snap ik en dat mag je ook zeker zo voelen 🙂
Leonie van Mil zegt:
Ik kan mij helemaal voorstellen dat je een tweede zwangerschap zo anders ervaart, omdat er nog een peuter rondloopt. En schuldgevoel heb ik veel anderen ook over gehoord. Maar volkomen normaal dat je er op een andere manier mee omgaat
Nicole zegt:
Ja het is wel logisch ook. Maar niet leuk…
Roelina zegt:
Herkenbaar hoor, voel je alsjeblieft niet schuldig. Al is dat makkelijker gezegd dan gedaan weet ik uit ervaring (ook na de bevalling). Een goede vriendin van mij zei: “de oudste heeft de volste aandacht van ouders gehad, de jongste heeft een broer of zus. Dat heeft de oudste weer niet. Zo heeft iedereen wat.” Ik houd me daar nog steeds (11 mnd na mn bevalling) aan vast.
Nicole zegt:
Dat klopt, alles heeft zn voor- en nadelen. Probeer dat ook wel te onthouden.. Maar toch mis ik het. Dat gevoel van de eerste zwangerschap!
Sheila zegt:
Het merendeel is absoluut herkenbaar. Doordat ik nu voor de 2e keer zwanger ben, ben ik er heel anders mee bezig dan de eerste keer. Maar dat is ook erg logisch. Alles was toen nieuw. En daarbij. je had geen dreumes/peuter/kleuter tegelijk rond lopen. Ik las toen ook echt in wat er elke week gebeurde in mijn lijf. Dat doe ik nu al niet meer. Ik heb er daarom wel bewust voor gekozen om weer een 9 maanden dagboek bij te houden. Is ook zo lullig om later één kind zo’n boek in te laten kijken en bij de ander zeggen: Oh ja, daar had mama geen tijd voor gemaakt. En.. met zo’n boek ben je meteen weer bewuster bezig met je zwangerschap. Ik voel me niet schuldig. Want het gaat gewoon anders een 2e keer. Mijn liefde is er niet minder om. Dus dat kan ik wel weer mooi loslaten.
Aileen zegt:
Ik ben zelf nog nooit zwanger geweest maar kan mij voorstellen dat je de buik soms even vergeet. Hoe meer kinderen je hebt, des te drukker je bezig bent. Voel je vooral niet schuldig, nu krijgt je oudste nog lekker alle aandacht en dat is ook wel fijn.