Het is midden in de nacht en onze peuter roept om mama. Als mama niet reageert wordt het papa. En daarna toch weer mama. “Ik ben wakker, ik wil eruit!”, klinkt het vanuit haar kamer. Ik begin te mopperen want ik lag eindelijk weer te slapen nadat de buikbaby een feestje hield in mijn buik. Omdat we beide verder willen slapen besluiten we om de peuter tussen ons in te leggen.
Slapen gaat voor mij niet meer zo fijn nu ze tussen ons in ligt, maar beter als helemaal niet meer slapen. Toch klagen we erover de volgende dag. Zowel mijn man als ik. De volgende klaagzang laat ook niet lang op zich wachten. Het is bij het ontbijt namelijk weer drama. De peuter treuzelt en treuzelt en doet een half uur over één boterham terwijl ze er eigenlijk twee moet/wil eten. Die tweede komt er dan ook niet van want ze moet naar school.
We mogen eigenlijk niet klagen
Maar eigenlijk mogen we dus niet klagen. Want sinds dat onze dochter 6 weken is slaapt ze door, met uitzonderingen daargelaten. En eten gaat ook altijd wel prima, al duurt het lang en moeten we haar soms echt wel pushen om wat te proberen. Ze eet wel. En zo is dat met meer dingen. Dat we ons verzuchten over hoe moeilijk het af en toe is.. Terwijl we dan soms verhalen horen die veel erger zijn.
Dan bedenk ik me dat we eigenlijk heel blij mogen zijn met onze peuter. Dat het af en toe erg is, moeilijk en heel zwaar. Maar dat het nog veel erger, moeilijker en zwaarder kan. Dat probeer ik dan ook in mijn achterhoofd te houden op zulke momenten. Om vervolgens toch weer te zuchten wanneer we midden in de nacht onze peuter horen roepen.
simpel, met een snufje liefde zegt:
haha, ik denk dat ook altijd. Het kan altijd erger. Hier slapen ze ook meestal goed door en zijn het geen moeilijke eters. Ze zijn hier dan ook al bijna 8 dus die peuter tijd ligt ver achter ons.
MamaIssues zegt:
Geen een kind is perfect 🙂
Vaak zijn het fases en gaat het vanzelf wel weer over!
Hier ook een dreumes die ineens iedere nacht wakker werd zodra die dan bij mij mocht was het over
Nu een paar weken verder is het ineens weer over en slaapt die gewoon weer de hele nacht door… gelukkig 🙂
Sandra zegt:
Ja erg, he? Dan kan ik eigenlijk heel chagerijnig worden omdat ik abrubt uit mijn slaap word gerukt.. Al gebeurt het hier dus ook maar 1x in de maand en mogen we echt in onze handjes knijpen. Ik heb me vanaf het begin ook altijd gerealiseerd dat het veel erger kan. Maar even klagen is af en toe best lekker… haha 🙂
Karin zegt:
Herkenbaar. Onze baby is echt een schatje, maar als ze dan een keer vervelend is, klaag ik ook wel eens. En bedenk ik me dat sommige moeders met een huilbaby zitten of een kindje dat nog helemaal niet doorslaapt. Shame on me 😛
Huiselijk genoegen zegt:
Heel herkenbaar, dat klagen terwijl er eigenlijk weinig te klagen valt. Mij moet je ’s nachts ook niet wakker maken…
Ik heb het zoon ook maar uitgelegd: mama moppert wel, maar je moet me toch wekken als er wat is… 🙂
Els zegt:
Iedereen zijn eigen problemen. EN het is gewoon niet fijn om ’s nachts wakker gemaakt te worden!
Lilian zegt:
Haha, ik voel me ook altijd zo schuldig als ik aan het mopperen ben, terwijl ik zo’n makkelijk kind heb. Maar we doen het allemaal wel eens. Ik mopper ook wel eens op mijn man, terwijl hij ook zo leuk is. En ach, zij mopperen ook regelmatig terug en naar elkaar, dus het zal de menselijke aard wel zijn 😉
Essma zegt:
Toch wel fijn om ook eens op deze manier ernaar te kijken. Volgens mij zit het in onze natuur om al snel te protesteren als het niet gaat zoals we willen. Mijn moeder zegt altijd ‘ik moest het alleen doen met 9 kinderen, dus ik begrijp het probleem niet zo goed!’ Dan denk ik ‘oh ja……dat is zo. Ik was ook geen makkelijke!’ ?
Volgmama zegt:
Mama zijn is ook niet altijd even makkelijk :-). Hier een tweejarig draakje dat elke nacht nog 2 x wakker word.