Van de een op de andere dag zindelijk!

Op het moment dat onze zoon vier werd en naar school moest was hij nog niet zindelijk. Sinds wij weten van zijn beperking waren we daar ook niet verbaasd over. Het is namelijk bekend bij dit syndroom dat de meeste kinderen op latere leeftijd dan gebruikelijk zindelijk worden en dat er zelfs kinderen zijn waarbij dat niet eens haalbaar is. Toch was het wel een zorg. Want de juffen op school kunnen en mogen hem niet verschonen, maar het is voor ons als ouders ook niet haalbaar om elke dag stand-by te staan. Dus zochten en kregen we hulp.

Voor de zomervakantie was alles helemaal geregeld. Zodra Milo verschoond zou moeten worden konden de juffen een nummer bellen en binnen het half uur zou er dan iemand zijn om hem te verschonen. Zowel de juffen als wijzelf waren erg blij met deze ‘oplossing’. Want ja, wie weet hoe lang het zou duren voordat ons zoontje zindelijk zou zijn? De bekkenspecialist dacht dat het nog wel even zou duren…

Laten we het gewoon proberen

Alhoewel Milo al die tijd niets voelde had hij wel interesse in het naar de wc gaan. Van de tien keer dat hij ging kwam er één keer toevallig een klein plasje uit. Door de maanden heen hadden we wel een kaart opgehangen voor stickers, maar na een jaar stonden daar “slechts” vier stickers op. Het was voor ons en anderen duidelijk dat het echt toeval was. Totdat in de laatste week voor de zomervakantie ons mannetje steeds vaker aangaf naar de wc te willen. En warempel, er kwam vaker wel dan niet een plasje uit. Zou het dan toch…?

Omdat ik niets wilde jinxen zei ik het nog tegen niemand, want wie weet bleef het hierbij. Het was niet voor niets dat diverse specialisten aangaven dat hij het signaal gewoon nog niet doorkreeg. Toch besloot ik om op vrijdagmiddag na school zijn luier uit te trekken. Puur om te zien wat dat met hem deed. Zo’n luier is net zo snel weer aangetrokken wanneer het toch niets blijkt te zijn.

De luier ging niet meer aan

Echter tot mijn (onze) grote verbazing ging de luier daarna gewoon niet meer aan overdag. In de zes weken van de zomervakantie heeft hij misschien 4 of 5 ongelukjes gehad, waarbij hij vaker te laat was dan dat hij het niet voelde. We stonden er echt versteld van. Ook hoe goed hij soms al kon ophouden wanneer we in de auto zaten en hij aangaf te moeten plassen. Want wij deden het dan ook wel rigoureus. Die luier ging uit en ook helemaal niet meer aan. Er was één uitzondering. En dat was toen we naar de tandarts moesten in die eerste week zonder luier. Dat vond ik wel even een dingetje omdat ik niet met hem naar de wc wilde terwijl mijn dochter in de stoel lag.

De eerste weken op school

Ik vond het die eerste dagen en weken op school wel even spannend. Want je hoort vaak dat bij een nieuwe situatie kinderen weer terug vallen in verband met spanningen enzovoort. En aangezien ons mannetje nogal snel afgeleid is zag ik de bui al hangen. Maar niets was minder waar. De eerste dag had hij een ongelukje omdat hij zijn broek niet snel genoeg naar beneden kreeg. Maar sindsdien gaat het geweldig.

Zelfs zo goed dat we besloten hebben om ook ’s nachts de luier uit te laten. Want de afgelopen weken bleef die luier gewoon droog. We zijn echt ontzettend trots op ons mannetje die met alle uitdagingen die hij heeft toch gewoon zelf zindelijk is geworden. Sneller dan iemand ook had verwacht! Zo zie je maar weer… geef je je kind de tijd en ruimte, dan komt het ‘vanzelf’.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *