Terug naar de drukte?

Vanaf vandaag, 11 mei 2020, mogen basisschoolkinderen weer naar school. En niet alleen dat is vanaf vandaag weer mogelijk, ook de zwemlessen starten weer. Er mag weer gesport worden, je kunt weer naar de kapper, enzovoort. Behoorlijk wat versoepelingen dus. En aan de ene kant sta ik daar enorm om te springen, maar aan de andere kant ben ik bang voor de druk(te) die het met zich meebrengt.

Want om heel eerlijk te zijn zat ik voor de corona crisis bijna tegen een burn-out aan. Het was namelijk zo ontzettend druk met alle afspraken en dingen waar ik heen moest voor en met de kinderen. Daarnaast sliep ik niet goed, had ik gezondheidsklachten en daarbovenop had ik ook een heleboel zorgen over ons zoontje Milo.

Meer tijd voor mezelf

Zoals ik mijn blog ‘me-time in corona tijd‘ al beschreef heb ik de afgelopen weken heel veel tijd voor mezelf genomen. Dat kon nu ook want ik had nul komma nul afspraken waar ik naartoe moest. Behalve online afspraken met klanten en wat mail gesprekken met de fysio was er geen verplichting. En stiekem voelde dat ontzettend goed. Ik merkte dat ik echt tot rust kwam. Niet voor niets kon ik zoveel boeken lezen en lekker veel gaan wandelen.

Ik stond het mezelf ook meer toe. In de waan van alledag heb ik altijd moeite om tijd voor mezelf te vinden. Terwijl dat eigenlijk juist als eerste ‘ingepland’ zou moeten worden. Eerst kijken naar tijd voor mezelf, dan de afspraken inplannen en daarnaast nog werken. Hier gebeurd het echter vaak andersom. Eerst de afspraken, dan werken en daarna kom ik. Oh en de kinderen natuurlijk op nummer 1.

Blij met de verandering

Door deze hele coronatijd zijn er echter ook een paar positieve veranderingen gekomen. Zo werkt mijn man nu weer in ploegen. Wat betekent dat hij de ene week tot 14 uur werkt en de andere week vanaf 14 uur. Dit is zoveel fijner als het gaat om het verdelen van de taken omtrent de kinderen, maar ook alle afspraken die er nu weer aan komen. Voor de coronatijd werkte hij alleen overdag, waardoor niet alleen de zorg voor de kinderen en mijn werk op mij neerkwam. Maar dus ook alle afspraken waar ik heen moest met en voor de kinderen. En natuurlijk waren dat altijd afspraken op onmogelijke tijdstippen.

Nu kunnen we het veel meer verdelen. Kan mijn man in de ene week de kinderen in de ochtend naar school en de opvang brengen, terwijl ik werk. En in de andere weken kan hij ze juist ophalen terwijl ik nog even de laatste dingen afrond. Dat geeft me zoveel meer rust. Daarom hoop ik stiekem dat zijn ploegendienst nog heel lang zo blijft. Ondertussen zal ik wel op zoek gaan naar manieren om hier na deze tijd mee om te gaan. Zodat ik mezelf niet weer voorbij loop.