Sprongetjes – Oei ik groei

Van mijn lieve Aruba vriendinnetjes kreeg ik het ‘Oei ik groei’ boek. Dit boek stond op mijn verlanglijst omdat ik me goed wilde voorbereiden op de zogenaamde sprongetjes. Volgens het boek:

Een sprong is een plotselinge verandering in de mentale ontwikkeling van een baby. Die gepaard gaat met de drie H’s: Huilerigheid, Hangerigheid en Humeurigheid. Sprongen kondigen een vooruitgang aan. Sprongen komen bij alle gezonde kinderen op ongeveer dezelfde leeftijd voor.

Ik was erg benieuwd naar hoe ik het boek zou kunnen gebruiken. Ik stond zelfs bijna te wachten op de sprongetjes want dan zou ik veel herkenbare verhalen kunnen lezen en me niet alleen voelen in ‘het leed dat sprongetjes heet’. Dus ik wachtte.. en wachtte.. en wachtte. Niets.

Natuurlijk zag ik wel veranderingen bij Fay maar er ging eigenlijk niet echt huilerigheid, hongerigheid en humeurigheid aan vooraf. Niet meer dan normaal, niets opvallends. Nee van de een op de andere dag kon ze opeens iets en wij wisten dan wel ‘er was een sprongetje geweest’ maar dat kwam alleen omdat ze dus weer iets nieuws had geleerd.

Het boek gebruikte ik dus eigenlijk niet. Tot net voor de vakantie, Fay was wat meer huilerig en humeuriger dan normaal. Ik besloot om het boek open te slaan en las daar een aantal herkenbare dingen. Zo wilde Fay overdag wel een uurtje slapen maar als ze ’s avonds in bed werd gelegd was het feest. Verder is Fay altijd erg goed in zichzelf vermaken maar in die periode wilde ze vooral vermaakt worden. Ook het drinken viel op. Normaal was de fles zo leeg, nu was alles interessanter dan de fles.

Echter zaten er ook een aantal dingen bij die juist totaal niet bij Fay paste zoals: minder beweeglijk zijn, minder geluidjes maken , moord en brand schreeuwen bij het verschonen en/of omkleden, het lichaamscontact niet willen verbreken.. Dus ik begon te twijfelen, is het dan wel een sprongetje? En zo ja, wat kan ik er dan mee? En zo nee, wat is het dan.

Het boek liet me juist twijfelen aan mezelf en aan mijn moedergevoel. En ik wist weer waarom ik ook tijdens de zwangerschap niet al te veel bezig was met wat er in boeken en op het internet geschreven stond. Door al die verschillende berichten, verhalen en adviezen werd ik onzeker. Terwijl dit helemaal niet nodig is!

Sprongetjes, die krijg ik tot nu toe niet echt mee. Wel is ons meisje wel eens een dag uit haar hum. Maar dat ben ik ook, denk iedereen wel een keer. En op zo’n dag krijgt ze extra veel knuffels en liefde, net wat ze nodig heeft en laat ik haar lekker haarzelf zijn. Zoals ik denk dat het goed is. Daar heb ik geen boek voor nodig!

7 reacties op “Sprongetjes – Oei ik groei

  • Jammer dat het zo ave rechts werkte. Bij onze dochter kon ik niet zonder. De sprongetjes kwamen perfect overeen met de planning die daar stond. Vond het echt een geruststelling dat het dus niet aan mij lag of het kind en ik naar de huisarts moest. Staan ook handige tips in hoe je de ontwikkeling kan stimuleren. Want tijdens een sprongetje leren ze nieuwe dingen. Wel was het iedere keer maar een klein deel van het lijstje, maar ook dat is normaal. Ieder mnd is anders. Bij onze zoon merk ik ook weinig van de sprongetjes dus nu doe ik er niet zoveel meer mee.

  • Ik had het boek wel destijds, maar heb hem ook snel weer verkocht. Ik herkende wel de sprongetjes, maar wat voor zin heeft het om te weten dat het een sprongetje is? Zo van, “oh het is een sprongetje dus maakt het het makkelijker”? Luisteren naar je kind is het belangrijkste!

  • Helemaal mee eens. Moedergevoel en intuïtie. Het beste wat er is. Ik lees het liefst zo min mogelijk. Tenzij ik echt wat wil opzoeken. Bij voorkeur niet op internet. En als ik dat al wel doe, dan alleen maar op ‘goede’, gedegen sites en niet op fora waar men soms in de wilde weg kan reageren. En bij twijfel (als er wat aan de hand is. Of als ik een ‘niet pluis-gevoel’ heb) bel ik altijd even de huisartsassistente.

  • Dit boek heb na een bladzijde of tien te hebben gelezen heel snel weggegooid. Wat een onzin staat daarin. Denigrerend, beledigend en vooral vooroordeldend. De schrijver heeft zelf vast geen kinderen en anders heksen van kinderen!

  • De eerste 3 maanden waren de sprongetjes wat zichtbaarder maar nu herken ik vaak dat er iets gaande is als het net weer bijna over is. 1 ding ben ik echter nooit van geworden en dat is onzeker. Juist gaf het antwoorden wat het kon zijn en daarbij was het zeker nooit alle punten die er beschreven stonden of de gevolgen wat ze nu weer kon.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *