Op Facebook kwam ik een discussie tegen over pijnbestrijding bij de bevalling en sensatiezoeker die ik ben moest ik natuurlijk de reacties lezen. Niet slim eigenlijk want ik ging me rotter en rotter voelen over mijn keuze tijdens de eerste bevalling voor een ruggenprik. En dat terwijl ik me daar al rot over voelde. De vraag ‘ga ik dit keer weer voor een ruggenprik’ spookt sindsdien door mijn hoofd.
Spijt van de ruggenprik?
De keuze voor een ruggenprik was tijdens mijn bevalling nog niet zo makkelijk gemaakt. Van te voren had ik me er wel ietwat in verdiept, maar ik ging er eigenlijk vanuit dat ik wel zonder kon. Totdat ik op maandag ingeleid werd en op woensdag pas 2 centimeter ontsluiting had. Ik lag op dat moment al 1,5 week in het ziekenhuis (in verband met zwangerschapsvergiftiging) waarbij ik weinig geslapen had (waarschijnlijk had ik toen al slaapapneu) en tijdens die drie dagen kwamen daar ook een boel weeën bij. Ik was dus op zn minst gezegd KAPOT!
De weeënopwekkers werden op zijn hoogst gezet want mijn lichaam wilde maar niet op eigen kracht de dingen overnemen. Dit resulteerde dan ook in flinke weeën stormen met zowel buik- als rugweeën. Ik kon niet meer en het opvangen van die weeën werd me ook niet makkelijk gemaakt want ik moest op mijn linkerzij blijven liggen. Dit omdat de baby anders bekneld raakte, plus ik zat aan allerlei apparaten vast. Het was mijn man die me bijna smeekte om een ruggenprik te nemen want hij kon me zo niet meer aanzien.
Dus ik besloot om de ruggenprik een kans te geven. Het zetten van de prik was een traumatische ervaring. Of eigenlijk het moment na het zetten. Dit omdat ik opeens al het leven uit me voelde glijden en mijn hartslag zakte naar bijna nul. Met allerlei toeters en bellen en flink wat adrenaline die bij me in werd gespoten haalden ze me weer terug. Gelukkig heeft de ruggenprik me naderhand wel een aantal uur iets van rust gegeven. Ik kon weer even bijkomen. Tot na een paar uur ik de weeën weer in alle hevigheid terug voelde komen. Hij werkte dus niet zo als hoorde.
Durf ik een ruggenprik nog wel aan?
Omdat de bevalling uiteindelijk eindigde in een spoed keizersnede (waarbij ik weer platgespoten werd in verband met de ruggenprik en hoe ik daarop reageerde) is mijn grootste wens nu om het dit keer wel helemaal zelf te doen. Daarmee bedoel ik dus een natuurlijke bevalling. Wat betreft de ruggenprik ben ik er nog niet helemaal uit of ik dit wel aandurf. De ervaring van de vorige keer was echt heftig en uiteindelijk werkte hij ook maar redelijk kort.
Toch ga ik het niet volledig uitsluiten of ik wel of geen ruggenprik pak. Of andere pijnbestrijding. Dit omdat ik gewoon niet weet wat me te wachten staat en mocht het weer een bevalling zijn als de eerste dan is de kans groot dat ik er toch weer voor kies. Gelukkig heb ik binnenkort een afspraak bij de gynaecoloog en kan ik dit alles ook bespreken. Wie weet met wat voor alternatieven ze komen.
Heb jij pijnbestrijding gehad tijdens de bevalling?
simpel, met een snufje liefde zegt:
Ik snap dat het voor jou een hele moeilijke keuze is gezien alles dat er gebeurt is. Ik heb bij mijn bevalling geen pijnbestrijding gehad tot er werd besloten dat er een keizersnee kwam. Ik kreeg toen ook een ruggenprik. Als ik ooit nog mag bevallen dan probeer ik het weer zelf want de eerste keer kon ik alles goed hebben.
Marieke zegt:
Jeetje wat een nare en heftige ervaring zeg. Maar voel je vooral niet schuldig dat je om de ruggenprik hebt gevraagd.
Bij de eerste had ik al ruim 24 uur weeën toen ik een ruggenprik kreeg, omdat ik versleten was. Werd uiteindelijk ook een verlegde ruggenprik ivm keizersnee.
Bij de tweede kwam er een weeënstorm op gang met 6 weeën in een minuut, waardoor het niet meer weg te puffen viel. Ook toen een ruggenprik gevraagd. Deze werkte ook niet helemaal goed, maar achteraf wel blij om, want zorgde er voor dat ik de persweeën wel kon voelen, waardoor het net wat vlotter verliep.
Wat je ook kiest, je neemt altijd de goede beslissing. X
Karin zegt:
Jeetje, wat een heftige ervaring! Ik kan me voorstellen dat je er nu zo over denkt. Hopelijk helpt het gesprek met de gynaecoloog en kun je ook vragen of die reactie zich kan herhalen als je weer een ruggenprik zou willen.
Ik ervaarde de ruggenprik echt als verlichting. Na het zetten heb ik alleen maar geslapen totdat ik naar de OK werd gereden voor een spoedkeizersnede. Ik zou het de volgende keer, mits het nodig is, wel weer kiezen.
Nicole zegt:
Oh dat is wel fijn dat je zelfs kon slapen!
Manon zegt:
Oh man wat moet dat vreselijk zijn geweest zeg. Ik ben zelf vreselijk angstig voor een ruggenprik (geen idee waarom precies) dus ik wilde het bij m’n eerste bevalling ook echt niet. Ik ben van N bevallen zonder pijnbestrijding maar als ik net zoals jij al dagen bezig zou zijn met alle ellende van dien zou ik ook zeker iets nemen hoor, daar is het voor! Deze keer hoop ik het ook weer zonder te doen maar als ik het niet trek ben ik ook de eerste die om iets vraagt!
Nicole zegt:
Ja ik hoop t dit keer ook zonder te kunnen en dat t dan ook allemaal natuurlijk gaat en niet opgewekt moet worden terwijl m’n lijf nog niet klaar is ervoor. Maar moet t nodig zijn.. dan is t nodig!
Nicole zegt:
Wat lijkt me dat dood eng zeg! Ik hoop voor je dat je nu een totaal andere ervaring mag krijgen! Het blijft een rotklus dat bevallen.. maar met wat minder pech als jij had de eerste keer word het wel iets fijner!
Loes Johanna zegt:
Wat lijkt me dat een enge ervaring zeg! Ik heb wel een ruggenprik gehad, ging allemaal super goed maar achteraf eigenlijk niet nodig omdat ik meteen na het zetten pers weeen kreeg. Als ik dat van te voren had geweten had ik het niet gedaan. Mijn bevalling is super snel gegaan, ze zeggen dat een volgende bevalling nog sneller gaat, dus mocht er ooit een tweede komen, dan denk ik dat ik er niet eens tijd voor heb, haha.
Nicole zegt:
Dat is helemaal “balen” dan dat je hem eigenlijk voor niks hebt gezet.
Nicole zegt:
Tijdens de eerste bevalling had ik zo’n pompje met pijnbestrijding. De tweede bevalling ging alles te snel en heb ik het zonder moeten doen. Een ruggenprik lijkt mij eng omdat je dan je benen niet voelt enzo daarom koos ik voor het pompje. Maar wat een onzin dat je je dan schuldig zou moeten voelen ofzo. Het doet toch gewoon mega pijn dus als er pijnbestrijding mogelijk is en je het anders niet trekt, hoef je je daar niet schuldig om te voelen hoor!
Essma zegt:
Bij mijn eerste bevalling en ik echt niks gehad en dat wilde ik ook bewust niet. De tweede bevalling was een geplande keizersnede…
Gerdien zegt:
Voel je echt niet schuldig over pijn bestrijding! Het is er echt niet voor niks. Zoals jij het beschrijft lijkt het me doodeng, precies de reden waarom ik het niet wilde.
… maar ik was zo wanhopig dat ik toestemming gaf om het wel te doen. Ze zijn een half uur bezig geweest en 4 keer geprobeerd te zetten, maar het werkte niet. Toen hebben ze uiteindelijk er maar een nieuw infuus in gedaan en kreeg ik het pompje. Hoewel het niet echt hielp tegen de weeën (alleen de scherpe randjes gingen er af) was ik tussen de weeën door helemaal ontspannen. En dat hielp om meer ontsluiting te krijgen, waardoor het geheel verder vlot verliep. Geen spijt van!
Nicole zegt:
Dat pompje hoor ik vaker terwijl ik daar vanuit t ziekenhuis nooit van gehoord heb. Ga hem eens aankaarten!
Anniek zegt:
Ik heb de hele zwangerschap aangegeven dat ik alle pijnbestrijding prima vond, behalve een ruggeprik. Die durfde ik echt niet. Tot mijn verloskundige me sterk aanraadde er een te nemen omdat ik het anders zelf niet zou redden. Ik heb ook altijd gezegd dat zij het beste weten wat nodig is, dus ingestemd. Na het zetten voelde ik nog 2 weeën, allebei sterk afgenomen qua pijn en daarna voelde ik niets meer. Ik kreeg nog een ijsje omdat ik midden in een bloedhete zomer aan het bevallen was en kon toen pas eindelijk ontspannen. Ik voelde echt helemaal niets meer, En na 2,5 uur had ik er ineens 7 cm ontsluiting bij en was ik zelfs al onbewust aan het meepersen. Mn ruggenprik werd gehalveerd en dat was voldoende om net genoeg te voelen en ze was er binnen 20 minuten toen. Mijn ervaring was dus echt heel positief, ik hoop dat jij je aanstaande bevalling ook zo mag ervaren.
Nicole zegt:
Fijne ervaring om te lezen!
Kimberly zegt:
Gloei de gloei, heel verhaal getypt, druk ik met m’n blonde hoofd op het verkeerde knopje. Maar goed, heftig verhaal Nicole! Weet je ook hoe het kwam dat je er zo op reageerde en wegviel? Ik heb ook een ruggenprik gehad maar reageerde er niet zo heftig op gelukkig. Daarna ook geen last gehad volgens mij, ik heb zo’n rare ruggengraat dat ik het toch niet doorheb als er extra pijn bij komt ?
Nicole zegt:
Oh balen!!!
Nee eigenlijk weet ik dat niet. Zal het eens navragen tijden m’n eerste gesprek.
Charlotte zegt:
Ik denk dat je nooit van tevoren kan zeggen of je wel of geen pijnbestrijding wilt. Elke bevalling is anders en je weet van tevoren niet hoe het zal gaan. Vaak kan je lichaam meer aan dan je denkt. In jouw geval vind ik het heel logisch dat je voor de ruggenprik koos hoor. Hoef je je niet schuldig over te voelen. Wel ontzettend eng dat het daarna niet goed ging. Hopelijk heb je dit keer een fijne (voor zover mogelijk) bevalling. Ik heb beide bevallingen zonder pijnbestrijding gedaan maar het ging dan ook vrij vlot bij mij.
Angela - Mama met passie zegt:
Heel heftig lieverd! Geen enkele keuze is fout he, dus je hoeft je echt niet schuldig te voelen!!! Je kunt het van tevoren eigenlijk ook nooit zeggen. Je kunt je er hooguit in verdiepen en een voorkeur hebben. Daar is in mijn ogen niets mis mee. Ik wil absoluut geen pijnbestrijding en daarmee bedoel ik mee dat ik daar van tevoren niet voor kies. Er zijn vrouwen die dat wel doen en dat is prima natuurlijk, maar niet mijn keuze. Helemaal uitsluiten kan ik het niet. Je weet immers nooit hoe een bevalling loopt, dat heb jij zelf ervaren. En wat eng dat het daarna niet goed ging! Ik hoop dat het je op de natuurlijke manier mag lukken meis! X
Nicole zegt:
Oh nee ik zou er zelf ook nooit van te voren voor kiezen. Maar vind het wel altijd moeilijk als mensen zeggen dat ze er sowieso nooit voor zouden kiezen. Want in mijn situatie kon t eigenlijk niet anders..
Femke zegt:
Wat een heftig verhaal! Het lijkt me heel normaal dat je twijfelt voor je komende bevalling. Ik ben er ook nog niet helemaal uit of ik een ruggenprik wil of niet, maar ik sluit het niet uit. Er zijn voor- en nadelen aan alles, maar je kan toch nooit voorspellen hoe je je gaat voelen denk ik. Ik heb best wel veel verhalen over pijnbestrijding bij de bevalling gelezen en misschien was dat niet zo heel erg slim van me 🙂 Ik ga er van uit dat ik op het moment zelf wel zal voelen of het nodig is of niet.
Nicole zegt:
Aan de ene kant is het goed dat je erover gelezen hebt want zo lees je ook verschillende verhalen. Maar aan de andere kant kan het je ook angstig maken.
Lisette zegt:
Kan me voorstellen dat het dubbel voor je is. Het geeft je verlichting, maar ook de angst dat je weer wegzakt…Hopelijk gaat het gesprek je helpen en heb je straks geen angst meer. Ik kreeg bij de laatste 2 centimeters een pompje met wat pijnstilling,dat gaf ook even wat verlichting om op adem te komen. Bij 10 cm wordt hij uit gezet.
Denise zegt:
Wow, dat is inderdaad erg heftig!
Kan mij helemaal voorstellen dat je nu twijfelt wat je moet doen.
Gelukkig is echt elke bevalling zo anders.
Ik ben 4x bevallen en 4x totaal anders.
Bij de eerste 3 ruggenprik en ging goed.
Bij je jongste (ze is bijna 20 maanden) bleef ik op 3 a 4 cm hangen en toen besloten ze mijn vliezen te breken en toen ging het los!
Ene wee na de andere wee en toen ik uiteindelijk weg gebracht werd voor de ruggenprik, toen zat ik klaar zat voor de ruggenprik en ik de heftigste weeen ever had, kreeg ik opeens het gevoel dat ik moest overgeven en binnen no time veranderde dat naar het gevoel dat ik enorm moest poepen, haha.
ZO genant!
Mijn lichaam begon vanzelf te persen en ik moest het weg puffen maar dat ging niet dus op de verkoever, waar de ruggenprik gezet werd, moest ik direct gaan liggen en enkel het slangetje zat in mijn rug maar niks van verdoving want dat ging niet meer want ik had 10cm ontsluiting en kon het persen niet tegen houden en weg puffen want mijn lijf deed het zelf al.
Ze hadden geen keus en verloskundige van het ziekenhuis was er al snel bij en mocht mee persen en toen het hoofdje geboren was werd gevraagd of ik de baby wou aanpakken, en JA dat wou ik!
Zo werd ze heel rustig geboren en pakte haar onder haar schoudertjes toen ze er bijna uit was en de wee was weg dus moest even wachten op de volgende wee zodat ze rustig geboren werd.
Zo zat ik mega onhandig maar was zo mooi, ik had mijn baby vast die half geboren was!
Bij de volgende wee werd ze compleet geboren en ik had haar al vast en legde haar zo op mijn borst.
Niet op de verloskamer, maar op de uitslaapkamer, de verkoever, waar verder niemand was dan alleen ik, mijn man en anesthesist, verloskundige, net te laat kwam mijn gynaecoloog die toevallig dienst had voor spoedgevallen en later zag ik ook het OK personeel die prachtige foto’s gemaakt hebben, wat ik overigens helemaal niet door had.
Maar mijn bevalling bleek enorm bijzonder te zijn want er is nog nooit een baby geboren op de verkoever en ik was daar dus bevallen.
Best wel gek om daar te bevallen maar een super mooie ervaring!
Het kan zo anders gaan en geen enkele bevalling is het zelfde.
Ik hoop dat ik je gerust kan stellen misschien een beetje, maar ik heb geen enge dingen om te vertellen.
En ze weten hoe je eerste bevalling is gegaan, en ze zullen extra alert zijn en heel goed voor je zorgen.
Heb vertrouwen in jezelf en de artsen waar je in goede handen bent.
Je kan dit en dit gaat een mooie ervaring worden en nog even en dan heb je je 2e wondertje in je armen, een prachtig zoontje!
Je kan dit lieverd!!!
Ik snap je angst en twijfel heel goed want na je eerste ervaring neem je dit hoe dan ook mee in je volgende bevalling maar je kan dit, je bent super sterk en je bereid je goed voor lees ik.
You can do this girl!!!!
Nicole zegt:
Wauw Denise, dank je wel voor je ontzettend lieve en uitgebreide reactie. Ik lees de liefde ook in je woorden. Je laatste bevalling klinkt echt enorm bijzonder! Zoiets vergeet je nooit meer en dan op een mooie positieve manier!
Anita zegt:
Je zou inderdaad kunnen kijken naar dat pompje! Hier zoals je weet mocht ik geen ruggenprik en moest ik tijdens de keizersnede onder algehele narcose! Tja, ook niet wat ik zou kiezen maar gezondheid van mezelf en de kleine dame stond voorop! Hoop zo hard met je mee dat deze bevalling anders gaat verlopen!
Sheila zegt:
Ik herken je gevoel zoals je het beschrijft. Zoals je weet heb ik een keizersnede gehad. Ik heb een lagere bloedgroep dan gemiddeld en ook nog lage HB waardes. Dat betekent dus dat ik een ruggenprik ervaar zoals jij het omschrijft. En dat voelt verschrikkelijk. Ik heb moeten vechten om niet flauw te vallen tijdens de operatie, zodat ik mijn dochtertje geboren kon zien worden. En dat was echt een hard gevecht. Ik viel telkens bijna weg, moest tegelijkertijd vechten om niet over te geven en ik was zo verzwakt dat ik Zola niet zelf kon vast houden. Maar goed, een keizersnede zonder ruggenprik is ook geen optie. Want geheel onder narcose lijkt me ook niets (mits het nodig zou zijn, natuurlijk).
Ik begrijp je angst. Mijn tip is om dit heel goed te bespreken en aan te geven in je geboorteplan. Dat had ik gedaan, n.a.v. de ervaring die ik bij mijn 1e keizersnede had. Nu konden ze beter inspelen op mijn heftige reactie daarop en dat hielp zeker. Ik werd ook erg goed begeleid hierin. Vooraf, tijdens en na de keizersnede.
Maar laat je niet gek maken om wat anderen vinden. Het is jouw lijf, jouw bevalling, jouw keuze!
Gerdi zegt:
Wat een heftige ervaring bij de eerste, wat je ook gaat kiezen niets is fout! Jij bent degene die de baas is over eigen lichaam en helemaal met zo’n voorgeschiedenis niets aantrekken van al het negatieve.. Hier bij de eerste bevallen met een pijnbestrijdingspomp, ik werdt er lekker high van. De tweede is thuis geboren zonder pijnbestrijding..
Patricia zegt:
Jeetje wat heftig dat je dat zo voelde. Je weet nooit hoe een bevalling gaat lopen dus het is lastig om te zeggen van te voren waar voor je kiest denk ik. Ik heb bij beide zwangerschappen pijnbestrijding gehad. Maar geen ruggenprik.
Lilian zegt:
Ik ben thuis bevallen, dus ik had geen ruggenprik optie, maar ik had het ook echt alleen in noodgevallen willen hebben. Ik vond het juist heel belangrijk dat ik kon voelen wat er in m’n lichaam gebeurde. Ik zou het echt zien als noodoplossing zoals bij jou. Sommigen zien het tegenwoordig als een ijsje, er zijn er zelfs die voor hun lol een keizersnee willen. Ik hoop dat je ‘m deze keer niet nodig hebt en áls je hem nodig hebt dat je blij bent dat hij er is.
Leonie van Mil zegt:
Laat je vooral niet gek maken door adviezen van anderen. Dat heb ik ook gedaan. Ik wilde daardoor helemaal niets meer. Na 24 uur pijn en ontsluiting die niet op gang kwam, heeft het ziekenhuis mij geadviseerd om te kiezen voor een ruggenprik, terwijl dit in eerste instantie echt mijn laatste keuze was. Ik heb geen spijt gehad van mijn ruggenprik. Het was eerder een opluchting. Eindelijk even niet tot nauwelijks pijn. Volgende keer zou ik zeker weer proberen om het zonder pijnbestrijding te doen. Maar ik ben niet helemaal anti meer.