Afgelopen weekend was er eentje voor in de boeken. Niet perse om de leuke dingen die ik gedaan heb op zaterdag, want dat was echt een hele gezellig dag. Maar meer om de zondag.. en de nesteldrang plus tranen die om de hoek kwamen kijken.
Als eerste had ik het gruwelijk zwaar met uit bed komen. Ik was moe, maar had ook best veel pijn. Maar ik had het ook in mijn hoofd gekregen om deze ‘vrije’ zondag te gebruiken voor een flinke schoonmaak/opruimbeurt. Samen met mijn man maakte ik een to do lijstje en ik moest zelfs mijn man afremmen daarmee. En achteraf maar goed ook want we hebben niet eens alles afgestreept van dit lijstje.
Nesteldrang
Maar goed, we begonnen dus met de grote opruim en ik besloot om de bakken uit onze expedit (tv)kast uit te spitten. En dat was nogal een klus. Het zijn er namelijk acht in totaal en allemaal zaten ze tot aan de nok toe vol. Naast de kast staat ook een råskog roltafel van de Ikea en aangezien ik deze wil gaan gebruiken voor de baby moest deze natuurlijk ook leeg. Uiteindelijk kreeg ik het voor elkaar om de roltafel zo goed als leeg te maken (op een paar cadeaus na) en zorgde ik ervoor dat er maar liefst drie lege bakken waren. Ook de andere vijf bakken zitten nu niet tot de nok toe vol (behalve eentje aangezien daar de puzzels van Fay in zitten) dus je snapt: veel is weggegooid!
Tot dusver de nesteldrang.
Tranen met tuiten
Na die opruimwoede mocht ik van mezelf gewoon even achterover leunen op de bank. Maar dan wel met het fotoalbum erbij waarmee ik begonnen was toen Fay pas geboren was. Dit album is nooit afgemaakt aangezien ik het met Project Life probeerde te maken en daar gewoon teveel tijd in ging zitten. Uiteindelijk zat alleen de eerste maand van Fay erin en meer niet. Onlangs heb ik alle spullen die ik had van Project Life verkocht alleen dit had ik dus nog. Tijd om alle foto’s uit het album te halen zodat ik de hoezen en map ook kan verkopen.
Maar ja, dat was dus ook het startsein van de tranen met tuiten. Niet slim om als zwangere vol hormonen en onzekerheid dit te gaan bekijken. Die eerste levensmaand van onze dochter was een hele heftige en normaal gesproken is het al moeilijk om daaraan terug te denken of naar foto’s te kijken. Maar nu helemaal. Alles kwam op dat moment bij me terug. Het verdriet wat we hebben gehad, de angst die we voelden. Angst om haar kwijt te raken. Het geluk wat we achteraf hebben gehad aangezien normaal gesproken slechts 10% van de pasgeboren baby’s dit overleefd. En de blijdschap en liefde die we nu voelen wanneer we onze prachtige gezonde dochter zien.
De tranen bleven maar komen en ik stond bijna op het punt om het album dicht te doen. Maar ik moest van mezelf hier doorheen. Ook moest ik van mezelf juist stilstaan bij het feit dat alles uiteindelijk goed is gekomen. Maar toch hakte het er behoorlijk in.
Tot dusver de tranen met tuiten.
marije zegt:
Ah meis wat een heftig moment. Wel goed dat je er doorheen bent gegaan. Hopelijk geeft het nu wat lucht.
Merel zegt:
Jeetje, dikke knuffel! Dat zijn inderdaad moeilijke momenten om opnieuw te zien. Inderdaad wat een geluk dat je op dat moment die kennis niet had!
Trouwens goed bezig, die nesteldrang is erg prettig voor je huis ?
Volgmama zegt:
En het boek ziet er zo mooi uit op de foto. Ik snap het wel dat hier de emoties weer opkomen. Moeilijk.
Nicole zegt:
Ja hij was heel mooi, maar ik heb er echt eeuwen over gedaan over die ene maand. En dan wordt mn dame al 3 over een maandje. Dus ik heb besloten om het maar digitaal te maken. Kost ook tijd maar wel wat minder!
Volgmama zegt:
Dat klopt. En hou je meer energie en tijd over voor andere leuke dingen.
Leonie van Mil zegt:
Wat heftig, Maar zo begrijpelijk. Dat lijkt mij ook moeilijk! (pink ook even een traantje weg, achter mijn laptop).
Villa BlaBla zegt:
Zo’n herinneringen bekijken is altijd heel emotioneel en zeker als je zwanger bent. Die zwangerschapshormonen maken het er niet altijd makkelijker op. Het lijkt me heel moeilijk als je zo iets heftigs hebt meegemaakt. Het laat een mens even stilstaan bij het feit dat niet alles zo vanzelfsprekend is als we denken.
Anita zegt:
Hele dikke knuffel meis!!
Essma zegt:
Dat is helemaal niet gek hoor! Laat je gaan! Ik heb het soms nog na 5 jaar. Niet meer echt de tranen, maar wel die brok in m’n keel. Omdat wij ook een moeilijke en zware start hadden, zit het ‘em soms in hele kleine dingen in huis die me triggeren en me dan weer aan die ellendige tijd herinneren.
Patricia zegt:
Soms is zo’n moment gewoon nodig; zwanger of niet.
Gerdi zegt:
Wauw dat klinkt als heel goed opruimen! En soms zijn die tranen zo logisch en als zwangere komen ze nou eenmaal sneller..
Charlotte zegt:
Logisch hoor, is niet niks wat jullie mee hebben gemaakt. En inderdaad is alles gelukkig goed gekomen, maar dat wil niet zeggen dat je er geen tranen meer om mag laten hoor. Enne die nesteldrang? Heel herkenbaar haha
Jodi - liefthuis zegt:
Knuffel ?
marleen@burgertrutjes zegt:
Aahw! Hopelijk ben je nu weer een beetje tot rust gekomen! Maar ik kan me dat héél goed voorstellen 😉 Ik flip al van de PMS 😉