Milo drie jaar! (terugblik & feestweekend)

Alhoewel we afgelopen weekend al feest gevierd hebben is het vandaag officieel zover. Ons kleine mannetje is vandaag drie jaar geworden. Vandaag wil ik even stil staan bij de afgelopen drie jaar en deel ik wat foto’s van afgelopen weekend.

Een terugblik

Drie jaar geleden lag ik in het ziekenhuis en had ik in eerste instantie totaal geen vertrouwen in mijn lichaam. Dit vertrouwen groeide en groeide echter door de bevalling zelf en uiteindelijk heb ik ons mannetje op eigen kracht op de wereld mogen zetten. En hem zelfs aan mogen pakken. Dat was zo bijzonder en zo anders dan bij ons meisje. Dit voelde echt heel erg fijn. Dat ik daarna alsnog onder het mes moest omdat de placenta er niet uit wilde vergeten we maar even haha.

Een week na de geboorte kregen we opeens een telefoontje van de huisarts. Er was iets uit de hielprik gekomen. Vanaf dat moment stond ons leven op zijn kop. In eerste instantie leek het alleen om een schildklierafwijking te gaan. Maar zo door de jaren heen kwamen er steeds meer klachten bij zoals luchtwegproblemen en motorische problemen. Op het moment dat we de eerste verjaardag van ons mannetje vierden kon hij nog niet zelfstandig zitten. Dat was voor ons eigenlijk het eerste signaal dat er wellicht iets anders was. Maar omdat elk kind zijn eigen weg volgt en de een nu eenmaal langzamer is dan de ander wuifden we het alsnog weg.

Met zijn tweede verjaardag kon Milo amper zelfstandig staan, laat staan lopen. Ook dit was voor ons weer een groot signaal en daarom hadden we vlak voor zijn verjaardag ook een fysiotherapeut ingeschakeld. Deze wuifde onze zorgen weg. Hij was gewoon wat onzeker en daarom wat trager in zijn ontwikkeling. Niets aan de hand. Dit keer bleef mijn moedergevoel echter knagen en roepen dat ik er geen genoeg mee moest nemen. Uiteindelijk heeft dit geresulteerd in een second opinion, video opnames en een spoed afspraak bij de kinderneuroloog in Nijmegen. En daar is uiteindelijk ook uitgekomen dat hij niet ‘gewoon wat trager is’ maar er wél een medische oorzaak is!

Ik ben zo blij dat ik mijn gevoel heb gevolgd hierin, want hierdoor heeft ons mannetje al de nodige hulp gehad waardoor hij wél loopt. En al zijn we er nog niet en al zal hij altijd die problemen blijven houden, hij ontwikkelt zich nu super en ik ben enorm trots op hem. En op ons als ouders. Dat mag ook wel eens gezegd worden.

Het feestweekend

In verband met de Corona maatregelen hebben we het verjaardagsfeest van Milo over twee dagen verdeeld. Ik zag ook wel bij mensen voorbij komen dat ze telkens een blok van een uur hadden gepland voor hun bezoek maar dat voelde niet goed. Wij kozen er ook voor om alleen familie uit te nodigen die we toch al regelmatig zien en verder niemand. Als het weer beter was geweest (lees warmer en zonder regen) dan hadden we misschien meer mensen uitgenodigd. Maar zo in huis voelde ik me daar niet prettig bij.

Op zaterdagochtend kreeg ons mannetje natuurlijk eerst onze cadeaus. Hij was echt ontzettend verrast en vooral ook blij met wat hij kreeg. We hadden ons cadeau half ingepakt want dat was namelijk een driewieler oftewel Trybike. Hij ging er meteen een rondje mee door de kamer! Daarna was het cadeau van zijn zus aan de beurt. We hadden via Marktplaats een Waterplay Niagara gekocht, hij is namelijk dol op bootjes en water. Dus dit leek me super om te geven.

Rond een uur of tien kwamen mijn schoonouders, schoonzus en nichtjes. Wat een feest! Het is zo leuk om te zien hoe Milo dit jaar echt zijn verjaardag beleefd. Hij weet precies hoe of wat en is mega enthousiast bij alles. Zowel bij de cadeautjes als met het zingen en het uitblazen van het kaarsje. Echt ontzettend leuk om te zien.

Mijn schoonouders en schoonzus hadden samen een cadeau gekocht. De starterset van Hubelino met een grondplaat en een hele leuke pyjama van Paw Patrol.

In de middag kwamen alleen mijn tante en oom. En dat was ook prima voor de afwisseling. Beide kinderen zijn weg van mijn peettante en oom en vonden het heel fijn dat ze er waren. Ook dit keer kwam er ook een tof cadeau uit het inpakpapier tevoorschijn. Namelijk een set van Kid K’NEX. Kan hij gave dingen mee bouwen. Ook zijn zus vond het geweldig want “dit hebben we ook op school”!

Op zondag hadden we alleen in de middag visite gepland staan. Van mijn ouders, mijn broertje en verloofde en van mijn oma. Mijn oma ben ik op gaan halen in Eindhoven want ik laat haar liever niet met het OV gaan nu. Ook nu werd de kleine man echt enorm verwend. Mijn oma had iets leuks van Bob de Bouwer, een leuk boekje en een puzzel. Daarnaast ook nog geld zodat we zelf nog iets konden uitzoeken. Mijn ouders hadden ook een tof cadeau, namelijk een dekbedovertrek van Paw Patrol. Wat was hij daar blij mee zeg! En ook krijgt hij, net als zijn grote zus al heeft, een abonnement op Dierenrijk van mijn ouders. Dat is altijd zo’n leuk uitje samen.

Mijn broertje en schoonzusje hadden zelf iets bedacht. Het leuke is dat ze dit eigenlijk altijd doen en het ook altijd raak is. Ze hadden iets gezien van Paw Patrol en vonden dat leuk, niet wetende of Milo dit eigenlijk ook leuk vond. Nou zeker wel! Dus de brandweerwagen van Marchall was een groot succes! Dit moest meteen uitgepakt worden om mee te spelen.

Al met al is ons mannetje dus goed verwend. Er kwamen ook een aantal kaarten binnen én ons oppasmeisje kwam zelfs aan de deur om een kleinigheidje te brengen. Zo lief! We hebben een top weekend gehad en om eerlijk te zijn was ik ook helemaal niet moe na die twee dagen. Puur omdat het zo verspreid was.