Ik een meisjesmoeder? Nee echt niet!

Hoe hard riep je ook alweer dat je absoluut geen roze kleertjes zou kopen voor je dochter? En dat er ook onder geen enkel beding een roze muur in dit huis zou komen? Tsjah daar zit je dan, met je grote mond. Want je kreeg een dochter. En die dochter is dol op roze. Het is haar lievelings, zoals ze dat zelf zo mooi zegt.

Kleine Nicole

Toen ik zelf klein was wilde ik dus absoluut geen jurkjes of rokjes aan. En je moest ook echt niet met iets roze aan komen want dat eindigde in een flinke driftbui. Nee ik was absoluut meer een jongens-meisje dan een meisjes-meisje. Ik had altijd blauwe plekken, schaafwonden en kapotte broeken. Want ik klom in bomen, bouwde hutten en voetbalde met de jongens.

Dus toen ik erachter kwam dat ik een meisje zou krijgen maakte ik me niet direct zorgen. Nee ik werd echt geen meisjesmoeder, want ook dit kind zou een stoere meid worden.

Toch een meisjesmoeder

Het begon stiekem al voor de geboorte. In de winkels hangt vrijwel alleen maar roze als het gaat om meisjesbaby’s. Dus je kunt er haast niet om heen. Vooruit dan, toch wat roze maar dan wel meer fuchsia dan iets anders. En dan wordt je dochter groter. En stiekem vind je het dan toch leuk om een rokje of jurkje aan te trekken. En och, dat roze tule rokje van Z8 is toch ook wel erg leuk voor de cakesmash.

Hoe ouder je dochter wordt hoe meer je ontdekt dat dit kind totaal anders is dan jij vroeger was. Ze vraagt met haar 2 jaar al om oorbellen, nagellak en lippenstift en als je vraagt wat haar lievelingskleur is dan is het steevast ROZE. Ook is ze enorm van het spelen met poppen, danst en zingt ze de hele dag door en staat ze het liefst de hele dag voor de spiegel haar outfit en haren te checken.

“Nee mama, mijn haren moeten los want dat staat zo mooi.”

Dus verander je langzamerhand toch in een meisjesmoeder. Geen grote bouwwerken met de duplo en spelen met de auto’s. Geen zandkastelen bouwen in de zandbank (want zitten doet ze daar niet in want dan worden haar kleren vies, zegt ze zelf.. niet ik). Nee je vingers en lippen worden regelmatig gelakt en gestift en knutselen is echt haar ding.

En stiekem.. vind ik het echt heerlijk. Nee een meisjesmoeder zijn is zo gek eigenlijk nog niet!

12 reacties op “Ik een meisjesmoeder? Nee echt niet!

  • Hahaha zo herkenbaar! Bij ons zou ook geen roze komen. En nu, het past echt bij Giulia. En ook ik vind het stiekem hartstikke leuk πŸ™‚

  • Wat leuk dat je er zo tegenaan keek en dat het nu helemaal anders is! Maar straks kun je nog losgaan op bouwwerken en zandkastelen als jullie zoontje er is haha. Ik zag mezelf ook niet als meisjesmama en nu zie ik mezelf niet meer als jongensmama. Moederschap doet rare dingen met je!

    • Ja gek ik! Kan soms wel in paniek raken als ik dan van die wilde jongens zie, dan denk ik “dat kan ik niet!” πŸ˜›

  • Haha alsof ik mijn eigen verhaal lees! ? (zou het aan de naam liggen ?) nee ik ging m’n dochter echt niet in het roze steken! Doe even normaal! Uhm… tja.. d’r kamer praat ik dan maar niet over… ? nu 2 dochters verder heb ik me er maar gewoon aan over gegeven en bedacht dat ik roze toch best een leuke kleur vind..

    • Haha ja ik blijf van dat zoete roze echt vreselijk vinden.. maar fuchsia of oud roze kan ik toch wel waarderen πŸ˜‰

  • Haha dingen veranderen! Ik heb zelf net een dochter en moet behoorlijk wennen nog. Ben benieuwd hoe het over een paar jaar is!

  • Haha, zalig! πŸ™‚ Hier hangen ook nog geen roze kleertjes in de kast, maar wie hoe dat binnen een jaartje zal zijn !

  • aah leuk, ik kan me dat wel voorstellen. Bij onze dochter (helaas niet meer bij ons), wilde ik ook absoluut geen roze in huis hebben. Maar de kast lag uiteindelijk vol met roze kleertjes en ja, ook die roze muur was er. Als alles goed was gegaan was ik hoogstwaarschijnlijk ook een meisjesmoeder geworden. Nu heb ik twee jongens gekregen en ben ik een echte jongensmoeder, ook leuk πŸ™‚

Reageren is niet mogelijk.