Ik stond met trillende benen op het podium…

Al maanden van te voren had ik een ticket gekocht voor het Business Inspiration Event. En niet lang daarna ook een hotelkamer geboekt. Het event zou op een maandag plaatsvinden en ik zag het niet zitten om precies tijdens de spits erheen te rijden. Dat zou namelijk betekenen dat mijn toch al lange rit nóg langer zou worden. Enthousiast deelde ik steeds weer in mijn stories dat ik niet kon wachten. En het leuke was, steeds meer anderen haakten ook aan. Mensen die ik via Instagram volg en regelmatig contact mee had.

De vraag!

En toen kwam daar opeens DE vraag vanuit de organisatie. Merle en Saskia stuurden me een kort videofilmpje met daarin de vraag of ik interesse had om te pitchen op het podium tijdens het event. Als eerste voelde ik me enorm vereerd. Als tweede stuurde ik direct een video terug met JA. En als derde… zweette ik peentjes. Want pitchen, ik?

Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het kan

Ondanks dat ik het dus stiekem enorm spannend vond twijfelde ik geen moment om het te doen. Zo’n pitch op een podium in een zaal vol andere ondernemers is doodeng. Vet uit mijn comfort zone ook. Maar het is een ingang, een opening. Een leermoment. En vooral: een unieke kans om mezelf te laten zien. Zichtbaar te zijn. En als er iets is wat ik mijn eigen klanten meegeef dan is dat wel jezelf laten zien. Je verhaal vertellen. Anderen raken. Impact maken.

in het zand staat het woord impact geschreven

Dus dat was precies wat ik ging doen. Impact maken. Mezelf laten zien.

De voorbereiding

Alhoewel ik wist dat het event eraan zat te komen had ik nog geen seconde besteed aan mijn pitch. Het is iets wat veel mensen moeilijk vinden en ik al helemaal. Tijdens netwerk events blokkeerde ik telkens wanneer mensen me vroegen wat ik nou deed. Ik vond het maar al te moeilijk woorden te vinden.

Ik ja. De persoon die normaal gesproken uren kan vertellen en schrijven over allerlei onderwerpen. Die normaal nooit woorden tekort komt, soms zelfs teveel woorden gebruikt. En dat laatste was precies waar ik ook bang voor was. Dat ik te lang van stof zou zijn. Dat het me niet zou lukken om binnen de minuut te blijven. Want dat was wel de bedoeling.

Ik stelde het voorbereiden uit tot de dag vóór het event. In de auto onderweg naar Wijk aan Zee besloot ik om in de dictafoon van mijn telefoon ideeën voor de pitch in te spreken. Na vier keer wat ingesproken te hebben had ik al het idee dat ik aardig in de buurt zat. Eenmaal in het hotel werkte ik mijn ingesproken woorden uit en na twee keer herschrijven was ik al tevreden. Wauw. Ik dacht dat dit veel moeilijker zou zijn. Maar goed. Het moeilijkste kwam nog. Het uit mijn hoofd leren en werkelijk pitchen op het podium.

Met trillende benen…

Vlak voor het event ben ik mijn pitch gaan oefenen op het strand. Ik heb hem een aantal keer opgelezen. Daarna ingesproken. En zelfs naar een vriendin van me gestuurd. Zij vond het een goede pitch en dat sterkte me wel in mijn vertrouwen erin.

Tijdens het event zelf wist ik niet precies wanneer ik zou pitchen en dat hielp me niet zo mee qua zenuwen. Ik zag er op een gegeven moment echt tegenop. En toen werden we (er waren nog 3 vrouwen die mochten pitchen) op het podium geroepen. Ik besloot direct dat ik als eerste wilde. Want dan had ik het tenminste gehad. Ik stond op het podium met mijn handen in de zakken. Hartstikke fout natuurlijk, maar zo kon ik me toch een beetje wegcijferen. Voor mijn gevoel dan. Achteraf gezien helemaal niet nodig en het geeft ook een gesloten houding. Dus dat is een leermomentje voor een volgende keer.

(Ja ik zeg volgende keer, ik heb plannen!!)

Met trillende benen en een trillende stem (in mijn hoofd dan want niemand merkte het schijnbaar) stond ik op het podium en hield ik mijn pitch. Ik was aan het einde zo opgelucht dat ik klaar was dat ik helemaal vergat om ook nog te vertellen wanneer en waar mijn blog workshop was of hoe mensen mij konden vinden. Maar ach, voor een eerste keer mag ik zeker niet klagen.

Dit smaakt naar meer

Alhoewel ik het dus retespannend vond op het podium besloot ik wel daar op dat moment dat ik meer wilde. Die hele dag mocht ik luisteren en leren van andere ondernemers op het podium die hun verhaal deelden. Die hun lessen vertelden. En dat is precies wat ik ook wil. Ik wil anderen inspireren. Dat doe ik al via mijn Stories, via mijn blogs en podcast. Maar ik wil meer, groter, beter. Dus ik wil op een podium. Daar ondernemers overtuigen om hetzelfde te doen. Om zichzelf te laten zien. Om hen te laten ervaren dat het delen van je verhaal zoveel impact op anderen kan hebben.

Het begon allemaal bij Meisje Eigenwijsje. Hier deel ik al meer dan 6 jaar mijn verhaal. Over mijn leven als vrouw, als moeder en alle onzekerheden, twijfels en zorgen. En dat heeft impact op anderen. Dat merk ik uit de reacties die ik ontvang en de mails die ik krijg. En dat is precies waarom ik het doe. En nu mag ik anderen inspireren als mezelf. Nicole Adelaars. Als coach. Mentor. En trainer. En daar ben ik enorm trots op.

1 reactie op “Ik stond met trillende benen op het podium…

  • Ik vind het zo stoer dat je dit hebt gedaan. Alleen maar hartstikke knap en niet te streng voor jezelf zijn. Ik zou dit met mijn faalangst al nooit durven.

Reageren is niet mogelijk.