Alle kinderen doen wel eens iets waarvan je als volwassene weet dat het eigenlijk niet door de beugel kan, maar dat het in kinderlijke onschuld is gebeurd. Ze overzien de impact van hun acties niet of hebben simpel weg geen idee hoe serieus of ernstig het is. Dit geldt ook voor hoogbegaafde kinderen, hoe intelligent ze ook zijn.
Wijs maar niet volwassen
Hoogbegaafde kinderen zijn boven alles ook gewoon kinderen. Doordat ze vaak al zo vroeg wijs zijn en interesses hebben die bij een andere leeftijd passen, is het gemakkelijk om daar aan voorbij te gaan. De wereldwijsheid ontbreekt echter vaak nog, zeker bij jongere kinderen. Die wijsheid krijg je door ervaring, komt met de jaren. In perspectief plaatsen van serieuze onderwerpen als dood en ziekte kunnen ze nog niet.
Onze dochter maakte laatst een filmpje waar ik het koud van kreeg. Het veroorzaakte commotie al om, met verdrietige vriendinnetjes en bezorgde ouders. Dat filmpje kon echt niet! Ik was geschrokken (“jemig wat gaat er in dat koppie om?”) en boos (“hoe haalt ze het in d’r hoofd om zo een filmpje te maken?!”), mijn kind verdrietig en boos, omdat het in haar ogen een gewoon filmpje was en wij haar niet begrepen…
Hulp
Soms weet ik het gewoon even niet meer. Dan zitten we zo vast in hoe we dingen doen dat het voor niemand prettig is. In onze omgeving zijn er gelukkig meer mensen met hoogbegaafde kinderen. Het is zo fijn om je frustraties te kunnen delen met anderen die met dezelfde soort problemen worstelen. Hoe handig het ook lijkt, het is niet alleen maar fijn als je kind heel slim is. Het is voor ons als ouders heel frustrerend dat we ons kind kennelijk niet goed begrijpen.
Net als alle ouders, willen wij graag dat het goed gaat met ons kind, dat zij lekker in haar velletje zit en blij is met zichzelf. Wij willen haar graag beter begrijpen en goed kunnen begeleiden. Na het incident met het filmpje hebben we besloten dat een beetje hulp van een professional geen slecht idee is. Gisteren hadden wij, de ouders, een kennismakingsgesprek. Gelijk kregen we praktische tips waar we mee aan de slag kunnen. Tips om de frustratie en de boosheid te omzeilen. Dat wordt werken voor ons allemaal, want “old habits die hard”, maar we gaan er vol goede moed mee aan de slag. Volgende week gaat onze dochter kennismaken, ik hoop dat ook zij met een goed gevoel daar weer de deur uitstapt.
Hebben jullie al eens overwogen om hulp in te schakelen? Waarom wel of niet?
