Het is een…

Gisteren was het dan eindelijk zo ver! Negentien weken en 2 dagen zwanger maar toch al de 20 weken echo. Ik zag er stiekem enorm tegenop omdat ik enorm onzeker was over hoe het met onze kleine gup zou gaan. Bang voor afwijkingen, open ruggetje of zelfs het hartje dat niet meer klopte. Gelukkig was het eerste wat we zagen een volop bewegend kindje en een hartje dat flink zijn werk aan het doen was!

De echoscopiste begeleidde ons heel goed door alles heen wat ze aan het doen was. Zo zagen we de hartkamers, hartkleppen, de lipjes van het kindje (wauw zoals ik kon zien erft ze de mooie volle lippen van haar papa en tante hihi), het blaasje, het neusje, de handjes, de hersentjes en ga zo maar door… Echt enorm mooi om te zien, ik voelde me op dat moment al de gelukkigste aanstaande mama van de wereld.

Alles was goed met onze kleine gup en nadat ze dat gezegd had viel er een flinke last van mijn schouders. Ik merkte dat mijn hele lijf pijn deed puur omdat ik al die tijd mijn spieren gespannen had gehouden en het nu kon los laten. Echter kwam toen het moment waar we stiekem al die tijd op hadden gewacht.. De geslachtsbepaling. Onze kleine gup had de beentjes flink bij elkaar dus er moest van onder gekeken worden, maar de echoscopiste zag hetzelfde als wat ik al vermoed had en wat ik zelf ook zag… Het is een meisje!!

En wat voor een meisje, een enorm mooi, schattig, volmaakt, compleet en vooral beweeglijk meisje!
En wat houden we nu al van haar!

13 reacties op “Het is een…

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *