Alsof het ouderschap al niet moeilijk genoeg is komen er ook nog eens momenten waarbij je je kind moet loslaten. Hoe moeilijk ik het opvoeden zelf alleen al vind, dat loslaten is helemaal een dingetje. Vooral wanneer je jouw kind loslaat en toevertrouwd aan een (wild)vreemde zoals bij een peuterspeelzaal of kinderdagverblijf. Maar het is je gelukt, je hebt je kind voor het eerst weggebracht naar de peuterspeelzaal, afscheid genomen en kon nog net je tranen bedwingend totdat je buiten was. Daar laat je ze de vrije loop, maar hé het is je wel gelukt. En dan belt de peuterleidster je op: kom je kind halen. De nachtmerrie van elke ouder, toch?
Van mij in ieder geval wel, want dat was iets waar ik geen rekening mee had gehouden. Ik had me zo goed mogelijk voorbereid, maar hierop kon ik me niet voorbereiden. Want van alle verhalen die ik gelezen heb en hoorde over de peuterspeelzaal of een kinderdagverblijf, hoorde ik niemand over het moment dat ze bellen omdat het echt niet gaat. Integendeel zelfs, overal las ik dat het eindelijk wel goed komt, dat het even huilen is maar na een tijdje het weer over gaat. Niemand vertelde mij, dat het soms ook gewoon niet over gaat. En je dus gebeld wordt met de mededeling dat je kind inmiddels alweer twee uur huilt dus het wellicht verstandig is om haar weer op te halen.
Dat dus. Als je moederhart nog niet gebroken was op het moment dat je jouw kleintje voor het eerste achterliet, dan breekt hij op zo’n moment wel. Je kind is ontroostbaar. Hoevaak ik de afgelopen dagen wel niet gehoord heb dat het ‘even’ moeilijk is voor je kind, maar dat ze vast en zeker over een paar minuten wel haar verdriet vergeten is. Dat ze vast op dat moment aan het spelen is en mama niet meer mist. Nou die kleine meid miste me dus wel. En ze wilde ook maar 1 ding die dag, mama.
Er komt een ommekeer
Nu moet ik zeggen, we hebben heel veel geluk met de kleine dame. Want de tweede keer dat ze naar de psz ging was het ook weer brullen. Maar had ze ook momenten dat ze wel gewoon lekker aan het spelen was. En hoe langer de ochtend duurde, hoe langer de speelmomenten er waren en hoe minder de tranen tevoorschijn kwamen. De tweede keer hoefde ik haar dus niet vroegtijdig op te halen maar kon ik haar gewoon net als alle andere ouders om kwart voor 12 uit de klas plukken. Op dat moment begon ze wel weer even te huilen, maar al snel vertelde ze over het boek wat ze hadden voorgelezen en was het huilen weer gedaan. Wel wilde ze nu echt mee naar huis, bang dat ik haar weer zou achterlaten volgens mij.
Waarom ik dit vertel? Nou ten eerste omdat ik dit echt even kwijt moest, maar ten tweede omdat ik zelf graag dit soort verhalen ook had gehoord en/of gelezen. Vandaag gaat ze voor de derde keer en ik hoop dat het net zo gaat als de laatste keer. Maar is dat niet, dan haal ik haar gewoon weer op en proberen we het de volgende keer weer!
Hoe ging het bij jullie bij de eerste keer psz/kdv?
Simpel, met een snufje liefde zegt:
Drama! Die van mij hebben wat afgejankt op de peuterspeelzaal. Maar het werd elke keer een beetje beter.
Nicole zegt:
Ja daar ga ik ook maar vanuit!
Minke zegt:
Volgens mij juist heel normaal hoor. Hier ook de eerste keer Luca eerder opgehaald. Het is wel een hele verandering met veel indrukken. Vond het ook geen probleem, alleen Luca kan je nog wel voor de gek houden. Dat was toen ook. En nu trappen de leidsters er niet meer in haha.
Nicole zegt:
Ja het zal ook normaal zijn, maar was er niet op voorbereid..
Minke zegt:
Dat kan gebeuren. Was meer omdat je zei dat je daar niets over gehoord had. Hier gaf de leidster het zelf al aan dat dat kon gebeuren. Daarom waren wij er wel ook op voorbereid. En ik had het al van andere ook gehoord dat het wel eens zo ging. Hopelijk is ze snel helemaal gewend en vind ze het dan net zo leuk als Luca. (Als in, ”mama ik wil naar school.” op een zaterdag haha)
Channa zegt:
Hier was het ook huilen, maar dat was na 10 minuten over. Hier hebben we nog steeds een vast ritueel voordat ik wegga, maar dan is het goed.
Nicole zegt:
Fijn dat het zo snel over was!
Nathalie zegt:
Ik zie vaak peutertjes bij ons op school die een hele lange tijd nog huilen, maar er komt een moment dat dit niet meer is en dat ze graag naar school gaan (en er soms willen blijven spelen haha). Bij ons gaan ze op 2,5 al naar school. Het instapklasje heet dat.
Nicole zegt:
Is dat dan ook verplicht, vanaf 2.5 naar school?
Nathalie zegt:
Nee hoor, zeker niet, maar het wordt meestal wel gedaan… Of halve dagen. Eigenlijk is school pas echt veplicht vanaf 6 jaar. Wanneer je merkt dat je kind er niet klaar voor is moet je hem niet naar de kleuterschool doen. Ik merk wel dat de kindjes dit graag doen. Vince gaat dit jaar na de herfstvakantie. Ik ben eens benieuwd en laat je mijn bevindingen weten.
Wilmaaa zegt:
Wat naar zeg, ik zou dat ook vreselijk vinden. Het zou me al moeilijk genoeg zijn, hopelijk mag het steeds beter gaan 😉
Nicole zegt:
AH sneu! Ons zoontje blijft gelukkig altijd heel blij achter bij de gastouder. Ben benieuwd hoe het later bij de peuterspeelzaal gaat!
Nicole zegt:
Ja ze is het gewoon niet gewend, altijd bij mama (of oma).
jacksons_mommy_ zegt:
Ah wat sneu zeg! Als moeder wil je je kind never nooit overstuur zien, maar soms heb je dat niet in de hand. Veel praten en uitleggen en gewoon weer proberen. Laat je ons weten hoe het vandaag ging?
Jackson gaat volgende week voor het eerst heen, we hebben 1x een half uur mee mogen spelen en dat vond ie erg leuk. We waren onze schoenen aan het uit doen en meneer was al weg, jha alvast naar binnen gelopen om te spelen en huilen toen we naar huis gingen omdat hij wilde blijven ????
Nicole zegt:
Tijdens het wennen hadden wij precies hetzelfde! Ze voelde zich direct thuis, ging kleien en dergelijke en huilde toen we weer weggingen. Maar dat was wel anders natuurlijk omdat ik er gewoon nog was. Ben ook heel benieuwd dadelijk!
Romy zegt:
Ach gos, arm kind (en arme mama!). Het komt vaker voor dan je denkt. Mijn dochter was nog heel klein toen ze voor het eerst naar kdv ging en dat ging boven verwachting goed, ook toen ze iets ouder was. We hebben een hele korte fase gehad rond haar 2e verjaardag dat het wegbrengen een drama was en dat mijn man (die haar elke keer wegbrengt) het amper nog trok. Gelukkig hebben we dat nu achter de rug want het breekt inderdaad je hart.
Fijn dat het beter lijkt te gaan.
Marguerita zegt:
Heb afgelopen vrijdag pas voor het eerst mijn dochter van school moeten halen omdat de juf belde… Heel sneu, want haar partijtje zou ze die middag vieren. Ze bleek hoge koorts te hebbrn…
Nicole zegt:
Wat fijn dat je dat nooit eerder hebt hoeven doen. Wel sneu dat ze zo’n hoge koorts had!
ester zegt:
Ohnee… Mijn moederhart breekt als ik dit lees. Ocharme je meisje! Hier gingen die eerste dagen in de peuterklas erg goed. Jules voelde zich groot en was zo fier om zichzelf. Twas pas na 2 à 3 weken dat de tranen tevoorschijn kwamen. Het nieuwe was er van af, en ’t was van ‘moeten’.
Nu ist met periodes. De ene dag loopt hij breedlachend de klas in, de andere dag met een pruillip en traantjes. Al zijn de traantjes gelukkig snel over.
Hopelijk went Fay snel aan de nieuwe situatie. Want dit is niet fijn 🙁
Nicole zegt:
Ja hoop ook dat ze snel went, wist wel dat ik haar huilend zou achterlaten maar ging er altijd vanuit dat ze na 5 minuten wel zou stoppen…
Cindy zegt:
Ooh ik kan me zo goed voorstellen hoe je je voelt op zo’n moment ???? Gelukkig ging het de tweede keer al iets beter. Hopelijk heeft ze snel door dat mama haar echte weer op komt halen aan het einde van de ochtend!
Jayden gaat volgende week voor het eerst. En ondanks dat het kennismaken heel goed ging en hij het erg leuk vond, vind ik het reuzenspannend of hij het nog net zo leuk vind als mama naar huis gaat ????
Nicole zegt:
Ja het kennismaken ging ook erg goed hier. Ach het blijft even wennen!
demallemolenmoeder zegt:
Vreselijk! Dochterlief is 15 maanden en ik.kan er nu al tegenop zien. Hopelijk gaat het elke keer een beetje beter. Succes!
Judith zegt:
Bij het kdv was ze nog maar heel klein, dus daar is geen gehuil meer, behalve als ik haar wegbrengen, dus ik breng liever niet meer. Op de psz was alles nieuw en ben ik er de eerste keer een uurtje bijgebleven, toen half uur, toen kwartier. Ze huilt nog als ik weg ga, maar het word al minder gelukkig!
Charlotte zegt:
Ah wat sneu! Dat hoor je niet vaak inderdaad. Bij ons is het ook nog steeds elke keer huilen hoor, en toen we deze week voorbij het kdv reden riep ze heel hard “nee Aukje niet!”
MARIJKE zegt:
Och wat vervelend zeg! Dat hoor je inderdaad niet vaak. Balen! Onze dochter was 1 jaar toen ze naar de kinderopvang ging en toen was het inderdaad brullen. Ik huilde zelf ook toen ik in de auto zat en belde de creche zodra ik op het werk was. Was je al lekker aan het spelen. Gelukkig! Inmiddels is ze bijna 3 en vind ze de creche fantastisch!
Karen zegt:
Och wat vervelend. Ik kan me voorstellen dat je het fijn had gevonden dit soort verhalen ook te horen. Dat riepen vriendinnen van mij ook na hun kraamtijd. Hoe moeders elkaar eigen een wassen neus ophouden?
Malou zegt:
Ah wat sneu, ik zou het ook heel erg vinden 🙁 Hopelijk gaat het de komende keren steeds wat beter.
Mahwish zegt:
Ahh nee, dat heb ik zelf gelukkig niet meegemaakt. Lijkt me wel een naar gevoel! Hopelijk zal het de derde keer weer wat makkelijker worden dan de tweede keer 🙂
Marisca| Mamablogger zegt:
Mijn moeder heeft dit toen een keer gehad met mijn broer. Ze hoorde hem na een lange tijd in de verte nog huilen (lang geleden in een dorp) en is hem vervolgens zelf gaan halen. Werd haar niet in dank afgenomen, maar ze vond het vreselijk en haar hart brak ook. Milan daarentegen zwaaide bij zowel de peuterspeelzaal en school en loet geen traan. Ik heb toen wel de hele ochtend gehuild, vind dat hele loslaten ook heel erg moeilijk. Het wordt nog erger als ze bij iemand gaan spelen ????
Nicole zegt:
Ja was wel blij achteraf dat ze me belde en haar niet uren lieten doorhuilen!
Merel zegt:
Hier ging de eerste keer prima, de tweede keer redelijk en de derde keer was drama. Heb haar van school gehaald. Keren daarna was ze wel nog huilerig, maar niet meer zoals die ene keer. Eigenlijk had ze vaker huilbuien als ze iets nieuws ging doen, nu ik erover nadenk. En na een paar keer zag ze me niet meer staan. Hoe dan ook, t breekt je hart elke keer dat ze zoveel moeite heeft. Gelukkig is het nu helemaal weg!
Tips voor Papa's zegt:
De eerste keer dat J naar het kinderdagverblijf ging, was het ook echt tranen met tuiten huilen. Dat was ook de eerste keer dat hij met opa en oma mee in de auto ging en eigenlijk elke eerste keer dat hij ergens naartoe moet waar hij niet gewend is. Wij hebben wel het geluk dat dit huilen echt maar een paar minuten duurt, of zelfs maar tot de auto de hoek om is, en dan slaat zijn bui in 9 van de 10 gevallen om naar vrolijkheid.
Wat moet het dan ook ontzettend balen en moeilijk zijn dat jullie kleintje hier zoveel meer moeite mee heeft. Het is wel een teken dat je kleintje zich bij moeder (en vader) prima op de plek voelt, en dat is ook wat waard toch?! 😉
Nicole zegt:
Ja ze voelt zich heel erg op dr plek, een beetje teveel.. Maar komt goed!
Marjolein zegt:
Oh vreselijk! Ik liet mijn mannetje 2 keer huilend achter. Helaas kon hij alleen naar de PSZ op de dag dat ik vrij was. Mijn moederhart brak en na 2 keer hem zo achterlaten heb ik hem er weer af gehaald…
Nicole zegt:
Nou ik weet dat ze er wel graag heen gaat. Ze staat te springen en juichen als ze naar ‘school’ mag. Plus het is wel goed voor haar, gaat ook niet naar KDV ofzo. Dus we houden gewoon even vol 😉
Jeske zegt:
Wat naar zeg… Pfff.. zo erg is het hier niet. Cleo gaat nu al sinds oktober 1 dag in de week naar de peuteropvang. En tot op heden heeft ze elke week moord en brand gegild. Maar zoals bij de meeste kindjes is het over met 5 minuten. Sterkte! Hoop dat ze snel gaat wennen. xx
Charlotte zegt:
Hé wat naar! Zowel voor je dochter als voor jouw! Gelukkig ging het de tweede keer beter!
Mijn zoon ging naar het kdv toen hij nét 1 was geworden. Lastige leeftijd om dat te beginnen. Eerste keer was wel brullen, maar ook weer snel over.
Hoop dat ze snel went en dat ze er met plezier heen gaat (en jij ook “lekker” thuis zit!).
~ Inge ~ zegt:
Het is toch heel wat als je als kind gewoonweg bij vreemden wordt achtergelaten en je/ze moet het nog leuk vinden ook!! Bij mijn kinderen verliep dat anders, daar moest je als ouder de eerste twee keer gewoonweg mee naar de peuterspeelzaal, en terecht vind ik…de overgang is anders zo groot! Mijn kinderen hebben (daarna, toen ze alleen moesten) ook nooit gehuild of last van verlatingsangst gehad. Het komt wel goed hoor…het heeft gewoon even tijd nodig! Succes!!