Elke dag een gevecht rond bedtijd

Laat ik eerst zeggen dat we eigenlijk niet mogen klagen. Onze dochter was echt al vanaf een paar weken oud (gedrild in het ziekenhuis) een doorslaper. Ze ging ook makkelijker slapen altijd. Je legde haar neer en ze was zo goed als weg. Ook heeft ze echt tot aan haar 3 jaar ongeveer lekker uit kunnen slapen. Bofkonten die we zijn. Maar op een gegeven moment veranderde dat. Het uitslapen gebeurde nog maar sporadisch en vooral het inslapen en doorslapen werd een gevecht.

Bij ons in bed

Voordat ik dit durf te typen klop ik even heel hard op hout. Ik ben niet bijgelovig hoor, maar toch. Voor de zekerheid. Want de laatste tijd gaat het doorslapen vrij goed. Ze kruipt nu nog maar 1x in de paar weken bij ons in bed. Maar we hebben een periode achter de rug waarbij het negen van de tien keer raak was.

Of ze kroop bij ons in bed zonder ons wakker te maken. Of ze maakte ons wel wakker en na 3x terug leggen in eigen bed, heel veel gehuil, een broertje die daar wakker door werd en niet meer kon slapen, gaven we vaak alsnog toe en legde haar bij ons neer. Wat erin resulteerde dat zij als een roos sliep en wij twee de halve nacht alsnog wakker lagen. Of gewoon uitgeput wakker werden omdat je toch niet echt diep slaapt in zo’n geval.

En weet je, we hebben echt geprobeerd om niet toe te geven. Maar mijn man heeft cp en heeft dus zijn slaap echt nodig. En ik heb een achtergrond in slaapapneu en kan dit dus ook echt niet missen. Na een paar nachten vechten werd er toch weer toegegeven.

Gelukkig voor ons ging dit dus ook zomaar weer voorbij van de een op andere dag. En is het nu dus nog maar zelden. Dat geldt echter niet voor ons gevecht rondom bedtijd. Helaas.

Lees ook: 10x wanneer ik slaaptekort heb..

Het is bedtijd

Of ze nou mag opblijven, op tijd naar bed gaat, er juist vroeg in ligt of juist ietsjes na bedtijd. Het maakt niets uit. Elke avond is het bij ons een gevecht. Niet perse met het naar bed gaan zelf. Want na een beetje gemopper gaat ze alsnog naar boven. Dat kost ons weinig moeite. Maar dan. Wanneer ze ook werkelijk in bed ligt en alle rituelen zijn gebeurd.

Dan begint het gevecht pas echt. 

Ze komt uit bed naar beneden.

Na weer in bed gelegd te hebben roept ze om mama of papa.

Ze blijft roepen om mama of papa.

Ze begint te huilen.

Broertje wordt daardoor ook wakker en huilt mee.

Na beide kinderen weer in bed gelegd te hebben roept ze weer.

En dat zo’n 3 a 4 keer na elkaar. We zijn doorgaans gewoon een half uur tot drie kwartier bezig met haar echt in bed te houden zonder dat ze roept, huilt of eruit komt.

Wat doe je eraan?

Het is mega frustrerend en omdat dit nu al maanden, misschien zelfs al 2 jaar, duurt hebben wij een kort lontje gecreëerd bij onszelf. Niet goed, I know. Maar wij zijn ook maar mensen… De ene dag heb ik meer geduld dan een andere dag. Maar wat ik ook doe. Niets helpt. Het enige wat ik nog niet geprobeerd heb is een beloningssysteem. Dat vind ik heel lastig want meestal beloon je iemand direct na het goede gedrag. Hier zit dan een nacht tussen waardoor het naar mijn idee voor haar misschien toch niet echt als beloning voelt.

Maar goed ik kan wel invullen van hoe het gaat lopen. Misschien moet ik het gewoon eerst maar eens proberen! Ik houd jullie op de hoogte. En mochten er tussendoor nog tips komen: GRAAG!