Eerlijk over moederschap #1

Op nu.nl verscheen laatst een artikel met de titel ‘negentig procent van de vrouwen liegt over moederschap’. Direct daarop kwamen de berichten op twitter, facebook en allerlei blogs van mama’s die hierop inhaakten. Zowel om zichzelf te verdedigen.. waarom ze liegen. Of om aan te geven dat zij dat nooit doen. Liegen over moederschap. Zelf vond ik de titel nogal zwaar beladen. Want is het wel liegen? Is het niet gewoon je vuile was binnen houden in plaats van buiten hangen? Want vertelt men altijd alles aan iedereen? Geloof het niet!

Er is in mijn leven slechts een select gezelschap met wie ik vrijwel alles deel. Dat zijn mijn man, mijn moeder en mijn vader. Oké vooruit, ik vertel de hond ook alles maar dat is ook wel erg makkelijk. Die zal nooit iets doorvertellen. Maar zelfs al vertel ik vrijwel alles aan die drie personen, ik vertel niet alles. Waarom zou ik ook? Sommige dingen hoeven toch de wereld ook niet in? Het zou wat zijn als je werkelijk ALLES zou zeggen wat je denkt of voelt. Dan ben je de hele dag alleen maar aan het praten want die gedachten gaan maar door, de gevoelens ook. Die zet je niet even met een knop op ‘uit’ of ‘pauze’.

Maar goed, ook ik snap wel wat ze met het artikel bedoelen, er is namelijk zoveel te vinden en te horen over hoe geweldig het moederschap wel niet is. En dat is het ook hoor, ik zou niet anders meer willen dan moeder zijn van Fay! Dat is echt een cadeautje dat ik heb gekregen en die sta ik niet meer af. Maar het moederschap heeft niet alleen maar positieve kanten, het is geen eeuwig durende roze wolk waar je nooit vanaf valt. Een echte roze wolk heb ik, zoals jullie weten, ook echt niet gezien. Het wordt echter niet zo makkelijk geaccepteerd als je daar iets over zegt.
blogje

En dat is juist het hele probleem. Men wil meer eerlijkheid en openheid over het moederschap en alles wat daarbij komt kijken, maar als je ooit iets zegt wat niets te maken heeft met die roze wolk dan krijg je gelijk commentaar. Zo schrijft mijn blog vriendinnetje Jess regelmatig over haar zwangerschap en dat is niet altijd positief. Vergis je niet, ze is blij dat ze een kindje erbij krijgt maar haar zwangerschap is niet bepaald makkelijk, vooral niet als je weet hoe haar vorige zwangerschap is afgelopen. Daar krijgt ze dan dus ook soms commentaar op, laatst zelfs per e-mail. Hoe ze het in haar hoofd haalt niet blij te zijn met haar zwangerschap, genoeg vrouwen die niet zwanger kunnen worden en zij klaagt erover!

Ook in mijn eigen situatie kan ik genoeg voorbeelden noemen. Zo lag mijn meisje in het ziekenhuis met een infectie en telkens als ik wat negatiefs erover zei of aangaf dat ik me echt rot voelde kreeg ik wel van iemand een opmerking dat “ze daar goed lag” en dat “we er op tijd bij waren”. Dat zijn geen dingen die je dan wilt horen. Je wilt begrip. Je wilt gewoon even aangeven dat het moederschap op dat moment ellende is en dat die roze wolk ergens in Verweggistan is.

Ik denk daarom ook dat aangeven dat je het moederschap zwaar(der) vindt vallen een enorm hoge drempel is. Mensen hebben altijd wel een weerwoord waarom je wél geluk hebt en waarom je wél blij zou moeten zijn. Ik kan hier nog wel uren over doorgaan en heb nog een aantal andere ideeën waarom het voor vrouwen zo moeilijk is om eerlijk te zijn over het moederschap, maar dat bewaar ik voor een volgend artikel!

14 reacties op “Eerlijk over moederschap #1

  • Amen! Ons eerste halfjaar was absoluut en roze wolk en nu eigenlijk ook nog wel, het is een makkelijk kind. Maar het slaapgebrek, pff! Hij is dan ook lichtroze 😉 Olivia slaapt gemiddeld maar twee of drie nachten per wk door. Al anderhalf jaar, zucht.

  • Ik vind dat je wel eerlijk moet blijven over het zwanger zijn en mama zijn. Ik ben het in ieder geval wel, ookal zijn andere het daar misschien niet mee eens.

    Ik heb ook de eerste weken weinig een roze wolk gezien. Ookal gingen de meeste dingen best goed, sommige dingen waren toch veel pittiger dan ik had verwacht.

  • Heel mooi geschreven meid! Ik ben het echt met je eens, moeder zijn is de zwaarste en mooiste taak van het leven. Ik kies er niet voor om de vuile was online te gooien maar er zijn zeker momenten dat ik het lastig vind, toch voelt het voor mij als zoveel positiefs dat de moeilijke randjes overstempelt dat ik er vooral erg van geniet 🙂

  • Ik denk dat mensen zich vaak geen houding weten te geven en daarom dat soort dingen zeggen. En tja niet iedereen hoef alles te weten inderdaad, maar sommige zijn wel heel extreem van: alles moet perfect lijken.

  • De eerste 2 jaar ongeveer vond ik echt het aller moeilijkste en super zwaar. Ik was 19 toen Sterre werd geboren …en vond het gewoon heftig. Natuurlijk was ik ook blij en vond ik veel leuk, maar er waren ook hele moeilijke dagen (zoals iedereen die heeft). Inmiddels is ze 6 en wow…! Ik ken zat mensen die er te makkelijk over denken (maar die hebben geen kinderen…) moederschap kan soms echt pittig zijn x

  • Mooi gezegd. Onze kleine is heel makkelijk, sommigen zeggen dat je er geen kind aan hebt. Wij hebben hier een roze wolk met hier en daar een bui, want zodra de moeheid even teveel wordt kan het hier flink onweren.

  • Ik kan me zo goed voorstellen dat niet alles rozengeur en maneschijn is. Dat is niets in het leven. En als er iets is wat je wat minder vind dan heb jij het goed recht om dat te vinden en ook zeggen. Dat zijn jouw gevoelens en gedachtes. Daar kan niemand wat tegen in brengen, ze kunnen je idd alleen maar bijstaan, begrip voor te tonen en je respecteren. En wat kan iemand hebben tegen het eerlijk zijn! Ja toch!?!

  • Nicole (misseagles) zegt:

    Tsjah ben zelfs een vriendin kwijt geraakt tijdens dat Fay in het ziekenhuis lag. Zij snapte niet dat Fay prioriteit had boven haar verjaardagsfeestje. En ook niet dat toen ik 1x in die 3 weken er “even uit ging”, ik niet gelijk naar haar toe rende maar liever met mn ouders wat ging doen. Nu is ze zelf onlangs moeder geworden en had eigenlijk gehoopt op begrip of in ieder geval een ‘sorry, nu snap ik je..’ maar helaas! Kijk, ik heb in die periode dus wel veel gedeeld.. vooral online ook. Dit deed ik niet om medelijden te krijgen maar vooral voor mezelf en om mensen op de hoogte te houden. Maar had toch wel wat begrip voor de situatie verwacht… Ach ja, ook daar leer je van!

  • Nou echt goed verwoord. Ik ben gek op me babyboy maar wow het is ook best zwaar. Dan heb ik nog best wel een makkelijk kind, naar wat ik hoor. Of het waar is I dunnow. Doordat ik een vervelende reactie kreeg op me blog, kon ik ook echt even niet meer bloggen. Was te emotioneel en vandaar de break die nu wel langer duurt dan ik eigenlijk wilde.

  • Heel mooi geschreven Nicole! Het moederschap is prachtig, maar ook een hele verantwoordelijkheid die je er opeens bij krijgt. Logisch dat die wolk dan niet altijd roze kan zijn. Ik ben het helemaal met je eens dat je daar gewoon open en eerlijk over moet kunnen zijn.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *