Een openhartige brief van papa Bart

Lieve Fay,

We hebben het er samen wel eens over, jouw mama en ik, over toen je net geboren was. Het is nu alweer 8 maanden geleden maar wat heb je ons laten weten dat we papa en mama zijn. Ik wilde altijd papa worden, dat was een grote droom van mij. Iedereen zei altijd het is schitterend en echt de moeite waard, geniet van elk moment.

In het begin weet je niet wat je moet verwachten, je krijgt een klein hummeltje in je handen gestopt met de woorden ‘hier je bent papa’ (ja zo gebeurd dat niet letterlijk maar zo voelt dat wel) zorg er maar voor samen met je vrouw.

De dagen naar jouw geboorte toe waren vermoeiend in verband met je moeders vergiftiging en dat we er alles aan moesten doen om jou te wereld te brengen. En je moeder ook nog in leven te houden. Daar zit je dan het ene moment je vrouw in de weeën en een paar uur later na een spoedkeizersnede zit ik met jou tegen mijn borst aan gedrukt te wachten op je moeder. Die momenten zal ik nooit meer vergeten.

Je werd in het ziekenhuis al meisje eigenwijsje genoemd, maar eigenwijs ben je toch niet. Je weet gewoon wat je wilt. Ik wil niet uit de baarmoeder, ik zit goed daar. Ik wil niet aan de sondevoeding, ik eet zelf. Ik wil niet op mijn rug liggen, maar op mijn buik. Ik wil niet slapen ook al ben ik zo moe. En zo nog veel meer dingen die je nu hebt en die er nog komen gaan.

Je maakt me een vrolijke papa, Fay. Want elke glimlach van jou is als een kleine zonnestraal. En ik loop elke dag in de zon als ik bij jou ben. Want je lacht zo veel en je maakt ons ook altijd aan het lachen…

Dikke kus,

je papa

IMG_9702

16 reacties op “Een openhartige brief van papa Bart

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *