Een autovakantie met kinderen, doe niet wat ik deed!

Vlak voor onze eigen vakantie deelde ik tips voor een lange autoreis met kinderen. Tips die ik zelf had gebruikt en ook ging gebruiken. Zowel onze heen- als terugreis verliep echt super dus ik was er erg content mee. Dat het niet altijd zo hoeft te gaan dat besefte ik me toen ik een appje van mijn vriendin Carmelina kreeg. Haar heenreis was echt een hel! Ze had van te voren tips gezocht en deze vrijwel allemaal toegepast maar toch ging het niet goed.

Daarover wilde zij graag een gastblog schrijven, want je hoort en leest vooral succesverhalen. Maar juist ook dit soort verhalen zijn belangrijk om te delen. En wie weet, heb je nog wat aan de tips die zij geeft 😉

Ze zijn het toch gewend?!

Mijn schoonouders wonen ongeveer 2 uur rijden bij ons vandaan. Wij rijden dit bijna iedere week wel op en neer, dus onze kinderen zijn het gewend om in de auto te zitten. We maken dan nooit gebruik van hulpmiddelen. Precies, geen spelletjes in de auto, geen schermpjes waar ze filmpjes op kunnen kijken. En ook geen eten en drinken in de auto (mijn man is nogal zuinig en netjes op zijn auto). Nooit is dit een probleem, meestal slapen ze gewoon lekker of hoor ik geklets op de achterbank.

Het komt ook regelmatig voor dat we ze vanuit hun bedje zo de auto in tillen en gaan rijden, ook dan slapen ze gewoon lekker door. Wij besloten dus dat we onze reis midden in de nacht zouden starten. We wilden 2 dagen over de reis doen en de eerste dag wilde we een flink stuk rijden maar ook geen stress hebben over of we het hotel waar we zouden overnachten wel zouden halen of niet. Zo gezegd zo gedaan en om 3:30 was de auto ingeladen, haalden we de kinderen uit bed en begon de reis.

Het begon goed, maar dat veranderde al snel..

Het moment dat we de kinderen in de auto zetten was het de eerste 30 minuten zoals altijd; slapende kinderen. We hadden dus goede hoop. Maar na 30 minuten werd onze jongste wakker en moesten we stoppen. Zijn luier had zijn poepjes aanval niet overleefd en hij zat tot aan zijn nek in de poep (hoera!). Je begrijpt, toen we stopten om hem te wassen en te verschonen werd ook de oudste wakker en vanaf dat moment begon het feest. Zeuren, mopperen, huilen, schreeuwen, alles hebben we gehad en niets wat we deden werkte.

Wat ging er volgens mij mis?

Waar ik nooit aan gedacht heb was dat het hele op vakantie gaan voor een kind van 3 helemaal niet te overzien is. Want wat is op vakantie gaan dan eigenlijk? Waar is dat? Ja, we hebben foto’s van de camping laten zien, we hebben hem er heel veel over verteld en uitgelegd dat we heel lang in de auto zouden moeten zitten. Maar wat heeft hij eigenlijk aan al deze informatie? Voor ons is het al spannend waar we terecht komen, voor die kleintjes natuurlijk helemaal! Ze hebben werkelijk geen idee.

Het verwerken van het onbekende

Naast dat hij dus geen idee had wat er zou gaan komen was alles in de auto ook nog eens anders dan normaal. Wij dachten namelijk, als we zo lang moeten rijden kunnen we ze misschien beter wat afleiding geven. We hadden dus schermpjes opgehangen waar ze filmpjes op konden kijken. Hun knuffeltjes die normaal nooit mee mogen mochten ineens bij hun in de stoel zitten. Tussen hun in hadden we een tas gezet, die hoort daar toch helemaal niet? En zo waren er nog wat dingetjes anders dan normaal. Je begrijpt: veeeeeeeel te veeel verandering en teveel triggers.

Maar waarom nou dit verhaal?

Dit brengt me dan ook naar de waarom. Waarom wilde ik deze blog zo graag delen?

Voor de vakantie ging ik op zoek naar tips. “Hoe overleef je een verre (auto)reis met je kind.” Vrijwel elke tip die ik las bestond uit ‘afleiding’. Als je ze maar genoeg afleid en vermaakt kom je de reis wel door. Mooi die afleiding maar eenmaal op de camping kreeg ik een helder moment en dacht ik nee! Back to basic!

Nu wil ik niet zeggen dat wat wij deden het enige juiste is, absoluut niet. Ik denk dat ieder kind anders is en bij ieder kind het anders werkt. Maar ik hoop dat je goed nadenkt in plaats van net als ik gewoon simpelweg de gebruikelijke tips opvolgt, doet wat iedereen maar doet. Niets mis mee hoor maar kijk naar je kind, kan jouw kind al die indrukken, die prikkels aan of zou het teveel kunnen zijn?

De terugreis ging heel anders

De terugreis verliep namelijk super, wat deden we precies anders? We hebben alles weg gedaan wat “anders” was. Geen schermpjes, geen knuffels, geen spelletjes, helemaal niets dat ze anders ook niet hebben. In plaats van: we gaan naar huis, gingen we gewoon heel lang in de auto zitten. We hadden besloten gewoon te kijken hoever we zouden komen en geen haast te maken maar de terugreis verliep super relaxt. We hadden veel meer file, maar de kinderen keken naar buiten, vertelden over wat ze zagen en vielen zo nu en dan in slaap. Gewoon zoals we van ze gewend waren. Zo fijn!

Naast dat ik mensen aan het denken wil zetten, wil ik ook gewoon laten weten dat een reis met je kind niet altijd leuk is. Het is fijn voor iedereen waar de reis wel heerlijk soepel verloopt maar voel je niet gek als dat bij jullie niet het geval is. Je kind kan oververmoeid zijn, het spannend vinden, overprikkeld zijn of wat dan ook waardoor hij/zij ineens heel ander gedrag kan vertonen dan je gewend bent. Let goed op, dat hoe gefrustreerd jij je ook voelt je jouw kind niet afkeurt maar hem alleen aanspreekt puur zijn gedrag. Benoem het gedrag als storend, niet leuk of vervelend. Maar zeg niet dat je kind dat is. Je kind zal tenslotte ook niet voor zijn lol 14 uur lang huilen en gillen en is waarschijnlijk net zo moe als jij.

Mijn tips op een rij:

• Maak de reis niet te ingewikkeld, je kleintje vertellen wat je gaat doen is altijd goed. Maar Italië, Spanje, Frankrijk, camping zeggen je kleine waarschijnlijk helemaal niets.
• Niet teveel afleiding. Want hoe deden onze ouders dit vroeger? Zonder al die gadgets? Wij luisterden een cassettebandje, iedereen om beurt een liedje, keken uit het raam, telden koeien of rode auto’s en irriteerden elkaar. Vervelen is ook wel eens goed voor een kind, dus wees hier vooral niet bang voor. Veel afleiding zorgt alleen maar voor meer prikkels en meer onderwerpen om eens lekker de strijd over aan te gaan.
• Blijf zelf zo kalm en rustig mogelijk. Makkelijker gezegd dan gedaan; ik zelf was soms zo hopeloos dat ik eigenlijk gewoon naar huis wilde of uit de auto wilde springen. Gelukkig heb ik een man die enorm goed is in zijn hoofd koel houden.
• Iedere keer als er weer een huilbui kwam probeerde ik ze af te leiden. Hey! Een vliegtuig! Zulke acties. Wat mij ook hielp rustig te blijven was herhalen dat het ook voor hen niet leuk was en ook aan deze reis zou een einde komen.
• Neem de tijd voor je reis. Stop gewoon vaker, langer dan dat je misschien gedacht had. Laat de kinderen echt even bewegen en actief zijn zodat het niet erg is om daarna weer verder te rijden. Wij stopten bijvoorbeeld zoveel mogelijk bij plekken waar een speeltuin was, of een gele M zodat ze even konden spelen. Even de energie eruit.

Waar ik mee wil afsluiten is dat je vakantie begint bij het moment dat je in de auto stapt. Zie het als een groot avontuur, ontspan en geniet ook tussen de huilbuien door. Er is onderweg zoveel te zien waar je het lekker met elkaar over kunt hebben, geniet van al het moois. Gebruik je fantasie en wees creatief. Een vakantie daar kijk je het hele jaar naar uit, werk je hard voor en mag geen teleurstelling worden alleen omdat de reis anders verliep dan jullie hoopten. Iedere keer dat je stopt en weer in de auto stapt is een nieuwe kans.

Hele fijne vakantie.
Liefs, Carmelina