De eerste stapjes.. zou het nu dan toch?

Onze zoon kon pas zelfstandig zitten een week na zijn eerste verjaardag. Dus ik had wel verwacht dat het lopen ook wel even op zich zou laten wachten. Zijn grote zus liep al met 14 maanden, maar ik zou al blij zijn als hij rond de 18 maanden zijn eerste stapjes zou zetten. Toch ging het na zijn eerste verjaardag vrij snel. Na het zelfstandig zitten leerde hij ook vrijwel direct kruipen en bij thuiskomst na de vakantie begon hij zich op te trekken en langs de bank te lopen.

Het duurt vast niet lang meer..

Ik weet nog goed dat er van alle kanten tegen me gezegd werd dat het vast niet lang meer zou duren voordat hij loopt. Er gingen echter maanden voorbij en er zat wat de grove motoriek niet echt veel verandering meer in. Het optrekken ging wel steeds makkelijker en hij werd ook steeds sneller langs de bank en tafel en zelfs achter zijn loopkar ging hij er als een haas vandoor. Maar losse stapjes zetten, ho maar.

Nu is het niet zo dat wij ons echt zorgen maakten, hij heeft een slechte start gehad en loopt nu eenmaal wat achter. Plus elk kind ontwikkelt zich op zijn eigen tempo. Maar toch. Nadat hij zo’n zes maanden overal langs en achter liep begon ik me toch af te vragen of er soms iets was. Niet dat ik me zorgen maakte of iets met die gedachten deed. Ik liet hem gewoon zijn eigen pad volgen.

Toch naar de fysio

Met 24 maanden oud (jaja ik weet het, dat is twee jaar maar ik zeg dit nu even expres) werd het toch tijd voor de fysio. Hij was inmiddels al meer dan 10 maanden aan het lopen langs en achter meubels maar meer vooruitgang zat er niet in. En in zo’n geval is tien maanden gewoon echt veel. Ik kreeg wel eens te horen van mensen “ach mijn jantje had ook 3 maanden nodig voordat hij echt liep”, maar 3 maanden of 10 maanden is nogal een verschil.

En dat vond zowel het consultatiebureau als de kinderarts ook. Vandaar de doorverwijzing naar de fysio. Het fijne van deze fysio is dat zij aan huis komt. Dit doet zij eigenlijk altijd met kleine kinderen omdat ze hen dan in hun eigen omgeving kan bestuderen. De eerste keer dat ze kwam deed ons mannetje uit zichzelf eigenlijk al alles wat zij nodig had om hem te beoordelen.

Ze kwam, gelukkig, tot de conclusie dat er niets mis lijkt te zijn. Het enige wat ze wel zag was dat zijn buikspieren wat slapper waren en hij daarom teveel met zijn buik naar boven liep en dus minder stabiel was. Verder dacht ze dat het een kwestie van vertrouwen was. Hij durft niet.

Zijn eerste stapjes

Afgelopen maand heeft ons mannetje regelmatig een paar stapjes gezet. Meestal 2 of 3 en soms met een uitschieter zoals bij de gastouder. We hebben van de fysio oefeningen gekregen die we spelenderwijs met hem doen. En deze oefeningen lijken echt te helpen.

Alhoewel hij nog steeds kruipt zien we zoveel vooruitgang. Zijn buikspieren zijn ook sterker geworden en we zien ook steeds meer dat hij echt wil lopen. Alleen is het nog een kwestie van veel oefenen en vertrouwen hebben. Ik ben benieuwd wanneer het zover is. Daar zal hij erg blij van worden denk ik zo. En ik ook.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *