Hiep hiep hoera! Onze jongste is vandaag zes jaar geworden. Dit is misschien niet de meest originele of aansprekende titel, maar ik kon de verjaardag van ons kleine grote mannetje niet zomaar voorbij laten gaan. Omdat ik toch al eens een update blog wilde schrijven hoe het met hem gaat besloot ik dat lekker samen te voegen met deze blog speciaal voor zijn zesde verjaardag.
Inhoudsopgave
Zes jaar geleden
Laat ik eerst even zes jaar terug in de tijd gaan. Want tja, dat doen moeders. Milo is namelijk geboren met precies 40 weken om 18 uur ’s avonds. Met een verschrikkelijke eerste bevalling in mijn hoofd had ik totaal geen vertrouwen in mijn lichaam maar dat bleek onterecht. Voor het grootste deel tenminste, want na de bevalling moest ik alsnog onder het mes omdat de placenta er niet uit wilde.
Maar goed, geboren met 40 weken dus en alles zat erop en eraan. Wat zat ik op die blauwe wolk, niet normaal. Bij onze dochter heb ik nooit op zo’n wolk gezeten en was het vooral grijs en donker. Dus ik genoot volop. Zelfs toen we na een week alsnog ziekenhuis in en uit moesten omdat er iets uit de hielprik bleek te zijn gekomen. Niemand kon mij van die blauwe wolk halen want ik had een wolk van een zoontje die ook nog eens een geweldige grote zus had (onze dochter dus).
Zes jaar later – nu dus
Als ik zes jaar geleden had geweten wat er allemaal op ons pad zou komen qua zorgen rondom ons zoontje Milo weet ik niet of ik op die blauwe wolk was blijven zitten. Dus het is maar goed ook dat dit allemaal pas later aan het licht kwam. Toch kijk ik met heel veel liefde en plezier terug op de afgelopen zes jaar. Want ondanks (of misschien wel dankzij) alle trammelant hebben we echt een geweldig mannetje op de wereld gezet.
Een mannetje die zodra hij je ziet van oor tot oor begint te lachen. Waardoor jij ook niets anders kan dan lachen. Een knuffelkont van hier tot ginder, ik hoop toch zo dat hij dat nog jaren volhoudt. Milo is een jongetje met een groot doorzettingsvermogen, al weet hij gelukkig ook steeds beter zijn grenzen te kennen. Hij is dol op zijn grote zus en bijna net zo gek op zijn kleine babynichtje die toch ‘zo schattig is’. Ons mannetje houdt enorm van dieren, muziek (Flemming is zijn favoriet maar Suzan en Freek vindt hij ook geweldig), superhelden, spelletjes spelen en rekenen.
Het is een echte levensgenieter en wat houden we toch veel van hem!
Update: hoe gaat het met Milo?
Er is de afgelopen tijd weer een hoop in gang gezet en gebeurd dus vandaar dat ik ook even een update wil geven hoe het met Milo gaat. In november 2022 vertelde ik over het groot overleg wat er op school was geweest in verband met eventuele extra ondersteuning op school. Inmiddels zitten we aan het eind van het schooljaar MAAR is er wel een kansoverleg (vanuit het samenwerkingsverband) geweest en aan Milo een intensief arrangement toegekend. Er is contact gelegd met het SSOE (Stichting Speciaal Onderwijs & Expertisecentra) en zij komen dit schooljaar Milo nog observeren om de juist hulp toe te wijzen.
Dat heeft wat bloed zweet en tranen gekost maar wat is het fijn dat er nu echt hulp gaat komen. Vooral met het oog op groep 3 volgend jaar wat erg pittig gaat worden. Sowieso rondom zijn belasting-belastbaarheid maar ook rondom zijn taalverwerking die heel wat trager is. Met hulp heb ik er alle vertrouwen in dat het school en Milo gaat lukken om mee te komen met de rest. Daarnaast is nu eindelijk ook zijn aangepaste stoel inclusief tafel geleverd (hij had een aangepaste stoel te leen maar die was niet goed op hem afgesteld) dus ook dat is erg fijn.
Dan zijn er nog een aantal andere dingen gaande/lopende/aankomend:
- Milo is gestart met rolstoelvaardigheidstraining, wat hij erg leuk vindt omdat hij zo kan leren stunten met zijn rolstoel én ook andere kinderen in een rolstoel leert kennen
- Inmiddels zijn we ook van de wachtlijst af voor het zwemmen. Milo is ooit gestart bij regulier zwemles maar dat bleek toch niet helemaal passend. Nu zwemt hij bij DSO en krijgt hij 1 op 1 ‘les’.
- We hebben ook een gehandicapten parkeerkaart gekregen voor Milo. Iets wat eigenlijk veel sneller en makkelijker ging dan ik had verwacht. Superfijn want we hebben er echt heel veel aan.
- Ook krijgt Milo nog een psychologisch onderzoek bij het revalidatiecentrum, dit om wat meer dingen in kaart te krijgen qua cognitieve functies.
Er is een hoop gaande dus maar allemaal fijn en positief! Voor nu gaan we in ieder geval lekker zijn zesde verjaardag vieren. Wel in het klein want zaterdag is het ‘grote’ feest met familie. En zijn kinderfeestje komt natuurlijk ook nog over een paar weken.
