Mijn (Sint) cadeau inpak frustraties

Vorig jaar was ik bezig met het inpakken van de Sint cadeaus voor Fay. Ik had er echt zin in. Het waren maar drie cadeaus dus het zou zo gepiept zijn. Gewoon simpel sinterklaas papier, wat plakbandjes erop en klaar. Tenminste, dat was dus de bedoeling. Helaas ging het niet zo. In werkelijkheid was ik aan het vloeken (sorry mam, zo heb je me niet opgevoed ik weet het) en tieren omdat het allemaal niet lukte. Alles wat mis kon gaan ging mis en nog meer zelfs. Om al mijn frustraties eruit te gooien besloot ik dus maar om dit artikel te schrijven. Hopelijk is het herkenbaar en vind ik wat steun in de herkenning haha!

Het plakband

Als eerste het plakband. Wat een irritant rot spul is dat eigenlijk. Erg handig aan de ene kant, maar wat een gedoe! Het begint al bij het vinden van het beginnetje. Ja ik weet dat daar hele makkelijke oplossingen voor zijn, maar ik woon samen met een man en die krijg ik dat niet uitgelegd. Na 5 minuten voelen en pielen heb ik hem dan eindelijk. Dus ik plak hem snel op de rand van de tafel. Mooi. Ik kan beginnen. Omdat ik weet dat het geen doen is om telkens maar 1 stukje plakband te knippen werk ik even voor. Dus na wat geknip hangen er een stuk of 5 mooie plakbandjes naast elkaar.

Dan komt uitdaging nummer 2, het plakband van de tafel halen.. zorgen dat het niet aan zichzelf vast gaat zitten en op de juiste plek op het inpakpapier plakken. Hoe vaak heb ik wel niet gehad dat de uiteinden van het stukje plakband aan elkaar gaat zitten en ik het weg kan gooien. Nog maar 4 stukjes over… Wat mij overigens ook altijd gebeurd is dat ik met het stukje plakband naar de plek ga waar hij hoort te zitten maar dat hij onderweg dan al iets tegenkomt waarvan hij denkt ‘JA! Daar wil ik plakken’. Neeeeeeeeee!!!

Het inpakpapier

Dan de twee grote frustratie, namelijk het inpakpapier. Doorgaans niets mis mee, ziet er altijd erg mooi uit en heb je van dat bruine papier dan kun je het mooi pimpen. Helemaal geweldig dus. Behalve wanneer je het ook daadwerkelijk gaat gebruiken. Tijdens het inpakken van de eenhoorn die Fay van Sinterklaas kreeg ging het al vrij snel mis. Ik dacht echt dat ik het papier goed afgemeten had, maar nadat ik het geknipt had en het wilde inpakken merkte ik dat het papier toch te klein was. Bij de houten trein was het papier juist te groot en hield ik veel over, dus dat is nog niet zo erg. Behalve wanneer je dan een stuk afknipt en daarna weer blijkt dat het nu weer te klein is.. AAAARRGGGHHH!

De verpakkingen van cadeaus

Dan de laatste. Eentje waar ik zelf eigenlijk vrij weinig aan kan doen, maar de fabrikanten van al het speelgoed wel! Want wie verzint die verpakkingen nou eigenlijk? Wie denkt: leuk laat ik een speelgoedmobiel in zo’n verpakking doen dat het gewoon onmogelijk is om hem fatsoenlijk in te pakken. Zonder dat je het idee krijgt dat een 2jarige dit heeft gedaan. Nou…? Niemand? Of dan de eenhoorn, waar ik het net al over had. Super gaaf ding natuurlijk en ik ben er enorm blij mee. Maar wat was dat een frustrerend karweitje. inpak frustratiesHet oor dat uitstak, Het feit dat de doos niet gewoon rechthoekig is aan alle kanten. Zoals je ziet op de laatste foto is het net kleuterwerk dat inpakken. En dat ligt echt niet (helemaal) aan mezelf!

Nou genoeg gezeurd, na een uur bezig te zijn geweest (ja overdrijven is ook een vak) ben ik eindelijk klaar ermee en kan ik met een gerust hart gaan slapen. Gelukkig weet Fay niet beter dan dat de cadeaus van Klaas afkomen dus ik geef Piet gewoon de schuld van het slechte inpakken!

Herken jij de inpak frustraties of gaat het bij jou nooit mis?

18 reacties op “Mijn (Sint) cadeau inpak frustraties

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *