Als sinds ik me kan heugen, en dat is best een tijdje, ben ik een type persoon die zichzelf graag uitlegt. Oftewel verantwoord. Heel fout eigenlijk, want dat is helemaal niet nodig. Maar die behoefte die voel ik vrijwel altijd. Bang dat mensen anders de verkeerde dingen denken of een verkeerde indruk hebben van me. Dat is de onzekerheid die speelt, dat weet ik zelf donders goed. En ondanks dat ik mezelf zo goed ken en weet dat ik dit doe en dus ook wéét dat het totaal niet nodig is, doe ik het. Ik krijg het maar niet voor elkaar om ermee te stoppen.
Zo ook in de afgelopen periode. Inmiddels zijn we eigenlijk al meer dan 5 weken aan het rommelen; met mijn gezondheid, met die van Fay, weer met die van mij, ook weer met die van Fay en zo lijkt er maar geen eind aan te komen. En in die periode, waarin verdriet en angst de overhand had, had en heb ik weer het gevoel dat ik mezelf moet verantwoorden. Alle besluiten die ik neem, alle dingen die ik doe. Ik wil ze uitleggen, ik wil laten weten waarom ik ervoor kies om thuis te slapen of waarom ik het ene moment nog ‘gezond’ leek en het andere moment amper op mijn benen kon staan en dus alleen maar op een stoel zat of in bed lag. Ik wil namelijk niet dat mensen denken dat ik een slechte moeder ben of dat ik ‘doe alsof om medelijden te krijgen’.
Soms betrap ik mezelf er op tijd op. Dan denk ik.. Nee Nicole, je hoeft niet uit te leggen waarom je dat gedaan hebt of waarom je dat gaat doen. Dan lukt het me ook om niets te zeggen. Al kost me dat wel veel moeite. Het zit gewoon in het aard van het beestje denk ik. Echt één van mijn slechte eigenschappen vind ik zelf ook. Maar goed, ik ben me ervan bewust en dat is al stap 1 in de goede richting.
“Don’t judge me unless you have looked through my eyes,
experienced what I have and cried as many tears as me”
Linda zegt:
Geen like voor de strijd die je voert, maar wel voor het bewustzijn en de openhartigheid. Middels je blogs heb ik er in ieder geval geen twijfel over of je een goede moeder bent. Je houdt van je kind. Je hebt er alles voor over. Zeker nu het iets minder gaat. En dat is wat telt! Kop op.
Happy Lioness zegt:
Het is wel een beetje herkenbaar. Ik heb dat ook altijd. Gek genoeg is dit juist minder geworden toen ik moeder werd.
En een ding is zeker Fay kan zich geen betere mama wensen. Dat weet ik zeker. Knuffel.
iliveformydreams.com zegt:
Wel een beetje herkenbaar, ik ben er ook mee gestopt. Je hoeft niet overal een reden voor te geven.
Zoë-Amber zegt:
Ik kan het wel begrijpen hoor, ik leg ook altijd graag de redenen uit achter de dingen die ik doe… ook als dat echt niet nodig is. Je stuit gewoon vaak op zoveel onbegrip als je het niet doet, en ik ben als de dood voor mensen die achter mijn rug om dan kwaad van me zouden spreken..
Mooi geschreven hoor!
Daarom ook dat ik je in mijn nieuwste blog heb genomineerd voor een Very Inspiring Blogger Award!
http://zowiezoe.com/2014/04/02/nominatie-very-inspiring-blogger-award/
Doe je mee?
mamasgoud zegt:
Herkenbaar, ik doe het ook. Misschien is day we een van de essenties van onze openhartige blogs? Hoe dan ook, jullie doen het echt super. Jullie hebben het niet makkelijk maar jullie slaan je er doorheen als vikingen. Ik heb alleen maar respect voor de keuzes die jullie maken. Fay heeft geluk met jullie.
CrazyGreatLife zegt:
Ik denk dat het ook een goede eigenschap is want wat je bezig houd of wat er is gebeurd praat je dan ook over. En de mensen die je kennen en van je houden veroordelen je niet, of je jezelf nu wel of niet verantwoord. Het is de laatste weken niet niks geweest. Hopelijk snel rust en kunnen jullie genieten. X
Maai zegt:
Oh meis, ik herken het maar dat moet je inderdaad niet doen, het kost zo veel energie. Als je zelf achter je keuzes staat en je hebt daar je eigen goede of minder goede reden voor wie zijn al die andere moeders dan om daar wat over te zeggen. Iedereen heeft zijn eigen verhaal. En, elk huisje heeft ook z’n kruisje dus bij iedereen scheelt er wel wat. Dikke knuffel voor jou!
Saskia zegt:
Ik herken het. Maar echt, jullie doen het zo goed!! En je bent een erg lieve en goede mama!
Michelle zegt:
Ik herken het heel goed en betrap me hier zelf ook vaak op. Ook m’n vriend vraagt me vaak ‘waarom doe je dat toch?’Geen idee eigenlijk, soms komt iets er misschien anders uit dan dat ik had bedoeld. Maar jij maakt zelf je keuzes, een ander kan ze niet voor je maken.