Dat ene moment

“Dat ene moment” gaat over het moment waarop wij te horen kregen wat er aan de hand is met Fay.

Zo ben je bezig met een blog te schrijven om de mensen up to date te houden en zo loopt de kinderarts met tranen in haar ogen de kamer binnen. Ik vergeet dat moment nooit meer. Ik zie haar gezicht en het enige wat ik denk is “NEE!”. In die enkele seconde die voorbij gaan denk ik niets, behalve dat. Ik wil namelijk niet denken, ik wil niet snappen waarom ze tranen in haar ogen heeft, ik wil niet.

Totdat ze de bom laat vallen. Dan kan ik niets anders meer dán denken. Vanaf het moment dat de bom valt en de arts zichtbaar veel moeite moet doen om dit op een gewone emotievrije manier te zeggen kan ik niets anders meer doen dan denken. Denken en huilen. Verscheurend huilen, zie ik aan de gezichten om mij heen, maar dat kan me niets schelen. Mijn meisje, mijn kleine lieve mooie meisje. ONS meisje. Ik pak de hand van mijn man vast en laat hem niet meer los. Wat een pijn gaat er door mijn lijf en wat voel ik me machteloos.

Lees ook: Rollercoaster; herpes in de hersenen

Falend. Ik heb haar niet kunnen beschermen. Bijna negen maanden in mijn buik gezeten en nu kan ik haar niet meer beschermen. Niet zoals ik wil op dat moment. Niet zoals ik voel dat ik had gemoeten. Gevoelens en gedachtes gaan ook rakelings langs elkaar heen. Wat ik voel en wat ik denk spreekt elkaar de helft van de tijd tegen en rationeel denken helpt niet in het veranderen van wat ik voel. Wanneer de tranen op lijken te zijn komt er even een moment van rust. Ik kijk naar mijn man en zie haar in hem. Een klein vechtertje. Dat is ze. En voor haar moet en zal ik sterk zijn!

Maar dat ene moment… Vergeet ik nooit meer.

15 reacties op “Dat ene moment

  • Wat vreselijk, fijn dat de arts zo meeleeft en het zelf ook moeilijk vindt. Vraag me alleen stiekem af wat er aan de hand is, of wil je dat nog niet met ons delen. In ieder geval heel veel sterkte, ik zal vanmiddag een kaarsje voor de kleine Fay aansteken.

  • Marjolijn zegt:

    Heel veel sterkte toegewenst! Ik hoop dat jullie kleine Fay heel snel gezond en wel mogen meenemen naar de plaats waar ze thuis hoort, jullie huis, jullie gezin.
    Ook hier brand een kaarsje voor jullie vechtertje. Wordt maar snel beter lieve Fay.

  • Happy Lioness zegt:

    Falen doe je niet meid. Je doet al zo veel voor d’r. Je bent de mama die ze nodig heeft. Hopelijk knapt ze snel op. Knuffel

  • Wat ontzettend mooi geschreven, hoe naar de situatie ook is. Ik kan me er geen voorstelling van maken, maar denk veel aan jullie! Hou de positiviteit vast, het komt goed!

  • Verschrikkelijk…. Ik schrok ook even dat er nieuws over Fay was, maar ik zie dat het gaat over het moment dat het virus bekend werd. Hoe dan ook…. heeeel veel sterkte…

  • O wat lijkt mij dat verschrikkelijk. Helaas kan ik er deels over mee praten. Ik was bij mijn beste vriendin op kraamvisite in het ziekenhuis en ook hier kwam de kinderarts binnen. Ik stond op om weg te gaan, maar haar vader (soort van 2de vader voor mij) zei direct dat ik moest blijven zitten ik was immers familie. De net geboren (klein)zoon bleek een hartafwijking te hebben en het was op dat moment niet goed. Je hart zinkt, je bent spontaan misselijke en weet idd niet wat je moet. Met de kleine man gaat het na een aantal jaren nog steeds goed en dat zal het met Fay ook gaan daar ben ik van overtuigd! Zeker met al de steun en liefde die jullie haar geven en die jullie alle drie krijgen van de omgeving.

Reageren is niet mogelijk.