Mijn man heeft een handicap. Cerebrale Parese. Door deze handicap heeft hij veel moeten overwinnen, maar het heeft er ook voor gezorgd dat hij mee kon doen met de Paralympische Spelen. Zowel in Athene, Beijing als in London was hij erbij. En ik heb het geluk gehad ook naar London te kunnen gaan. Ik zeg geluk, want wat is het bijzonder om zoiets mee te maken!
De Paralympische Spelen in Rio de Janeiro zijn pas afgelopen, alle sporters zijn weer thuis. Wellicht heb je dat meegekregen, maar misschien ook niet. Er werd namelijk niet zoveel aandacht aan besteed. Zodra de Olympische Spelen zijn afgelopen is het over met de media-aandacht en lijkt het alsof er niets meer gebeurd. Maar de echte topprestaties worden juist op de Paralympics geleverd.
De handicap van mijn man
Mijn man is bijzonder. Natuurlijk vind iedere vrouw dat en elk mens is bijzonder, maar ik heb echt diep en diep respect voor mijn man. En zijn ouders. In zijn jongste jaren werd namelijk duidelijk dat hij CP had en de doktoren concludeerden dan ook dat hij nooit zou kunnen lopen.
Je zoon zal altijd in een rolstoel blijven zitten
Dat werd keihard tegen mijn schoonouders gezegd. Maar.. daar lieten zij het dus niet bij zitten. Ze zijn allerlei manieren gaan onderzoeken en hebben enorm hard gewerkt en getraind met mijn man. Daardoor leerde hij uiteindelijk dus toch lopen en ontwikkelde hij zijn spieren meer en meer. Het is zelfs zo dat wanneer iemand mijn man niet kent en hem tegenkomt, diegene op het eerste gezicht niet ziet dat hij een handicap heeft.
Maar die heeft hij nog steeds. Want Cerebrale Parese is geen ziekte maar een aandoening. Het is iets wat nooit meer over gaat en waar hij dus de rest van zijn leven ‘last’ van heeft.
Meedoen met de Paralympische Spelen
Mijn man was keeper bij het cp voetbal team. In dit team spelen dus alleen jongens met CP. Het is een flinke uitdaging, want doordat je met CP geen goede coördinatie hebt en ook geen goede controle over je spieren vliegen die ballen niet altijd de kant op dat zij willen. Ook in het cp voetbal heb je gradaties wat betreft de mate van CP en ze hebben dan ook speciale regels daarvoor opgesteld. Het CP-voetbal kent vier verschillende handicapklassen, vijf tot en met acht. De mate van hersenbeschadiging is bepalend voor de spasticiteit en dus handicapklasse. Zo moet er dus ten alle tijden iemand met een CP5 of CP6 handicap in het veld staan en mag er maar maximaal 1 speler met een CP8 handicap meedoen. Dit om het eerlijk te houden, maar ook om jongens met een ernstigere handicap mee te kunnen laten doen. Mijn man had zelf handicap CP6.
Dit jaar is het dus de eerste keer sinds jaren dat mijn man niet meedoet met de Paralympische Spelen. En dat hij daar van baalt dat zie ik heel duidelijk aan hem. Hij is geen prater en zal er dan ook niet echt met mij over hebben. Maar ik zie het en ik voel het aan alles. Hij ziet de foto’s van zijn oude teamgenoten voorbij komen en houdt alles bij wat er bij te houden valt. Ook is hij erg bezig met de voorgaande edities en blijf London nog steeds een gevoelig punt. Maar gelukkig heeft hij drie pracht edities om op terug te kijken en heeft hij dit allemaal in ieder geval mee mogen maken.
Heb jij de Paralympische Spelen gevolgd?
Mocht je nog vragen hebben over Cerebrale Parese aan mij of mijn man dan stel ze gerust. We zullen zeker de tijd nemen om ze te beantwoorden voor zover we dat kunnen.
simpel, met een snufje liefde zegt:
Wat heb ik een respect en wat goed dat hij er aan mee heeft gedaan. Ik heb het een beetje gevolgd. Van mij mogen ze die spelen ook net als de gewone spelen veel meer aandacht geven.
Nicole zegt:
Ja vind ik dus ook. Zo jammer!
Astrid zegt:
Oh bijzonder ja! Wist ik niet eens maar fijn dat hij drie mooie edities heeft kunnen meemaken.
Nicole zegt:
Ja dat kan niemand hem meer afpakken!
Romy zegt:
Jeetje, wat een topprestatie! Zowel zijn deelname aan de Paralympics als het feit dat hij toch heeft leren lopen. Echt respect!
Hennie zegt:
Wat ontzettend gaaf dat hij meedeed! Ben het met je eens, er wordt veel te weinig aandacht aan besteed. De man van een vriendin van mij (woont vlakbij jou, in EHV) zat in de organisatie.
Zo zie je maar weer, de dokter heeft niet altijd gelijk. Doen wat goed voelt. En zo te zien voelde dit meer dan goed!
Nicole zegt:
Zeker, soms is gevoel en wilskracht sterker!
Janske zegt:
Wat een kanjer is die man van jou! Ongelooflijk wat hij bereikt heeft, geen wonder dat je zoveel respect voor hem hebt. Wat een doorzettingsvermogen! Super! Mooi artikel om te lezen.
Nicole zegt:
Dank je!
haia zegt:
In karrewiet op ketnet heb ik het wel gevolgd met de kindjes maar is dan alleen als er medailles waren. Heel jammer dat ze niks (live)uitzenden zoals de andere olympische spelen. Zei gisteren nog tegen de kinderen dat deze sporters nog sterker zijn dan de sporters die we zagen bij de olympische spelen. RESPECT.
Nicole zegt:
Ja blijf het zo krom vinden. En elke keer komt er super veel commentaar van iedereen maar ze doen er vervolgens niets mee!
Bodil zegt:
Geweldig! Ik sluit me helemaal aan bij de reacties van de dames voor mij!
Melissa zegt:
Wat bijzonder zeg! Ik kan me voorstellen dat hij met gemengde gevoelens naar afgelopen Spelen keek dan. Maar hij is zelf ook vast hartstikke trots op de 3 Spelen waar hij aan heeft meegedaan!
Nicole zegt:
Oh dat is hij zeker!
Astrid zegt:
Wat geweldig dat je man hier al drie keer aan mee heeft mogen doen. En wat goed dat zijn ouders op hun gevoel hebben vertrouwd en je man hebben geholpen om toch te leren lopen.
Anita zegt:
Onwijs stom inderdaad dat ze er niets van uitzenden! En een topper van een man heb je zeker!
marleen@burgertrutjes zegt:
Wow echt alleen maar respect!
Jessica zegt:
Jeetje wat ontzettend mooi dat hij naar de spelen is geweest! Wat je al zegt, ik vind het zo ontzettend jammer dat er aan de paralympische spelen (bijna) geen aandacht wordt besteed. Wat een prestatie zetten deze mensen neer.
Maike zegt:
Wat knap zeg! Ontzettend jammer dat ze er zo weinig aandacht aan besteden.
IJlien zegt:
Enorm knap en heel gaaf! Die ervaringen en herinneringen zullen jullie altijd bij je dragen <3
Cindy - levenalsmama.nl zegt:
Wat knap dat hij zover gekomen is en dat hij heeft meegedaan aan de paralympische spelen!
Kim zegt:
Wat ontzettend gaaf dat hij dat heeft gedaan. Zoals alle anderen ook al zeiden: de herinneringen blijven!
Ik heb de Paralympische Spelen maar een klein beetje gevolgd. Ik vond het erg jammer dat er zo weinig van werd uitgezonden, want ik had er graag meer van gezien.
Merel zegt:
Diepe bewondering voor zoveel doorzettingsvermogen. Zonde dat er weinig aandacht aan wordt geschonken, aan de andere kant was dat voor je man misschien nog moeilijker geweest. Snap dat hij het best moeilijk had, maar wat een topprestatie dat hij er maar liefst drie keer heeft gestaan!