Een maagverkleining: Waarom ik besluit dit te gaan doen? *Gastblog

Persoonlijk schrijven over een onderwerp waar de meningen nogal over verdeeld zijn is best een dingetje. Het is altijd makkelijker als gastblogger je verhaal te delen, dan op je eigen website waar veel lezers direct weten dat het over mij gaat.

Omdat Nicole nooit haar eigen pittige levenservaringen geschuwd heeft te delen op deze blog, heb ik haar gevraagd of ik hier mijn verhaal mocht doen zodat dit niet direct op mijn eigen blog hoeft. Dit moment komt wel, want ik ga zelden moeilijke onderwerpen uit de weg, maar voor nu, liever nog heel even niet.(Dankjewel Nicole!)

Waarom een maagverkleining?

Net als alle anderen die voor deze moeilijke beslissing staan, is deze beslissing bij mij niet zomaar uit de lucht komen vallen. Je overdenkt het tig keer, wint overal informatie in, stelt de beslissing tig keer uit en komt uiteindelijk tot de conclusie dat dit waarschijnlijk de enige manier is om het gewicht eraf te krijgen EN te houden!

Heel eerlijk: ik vind het doodeng. Het klinkt zó niet logisch om in mijn relatief gezonde lijf te laten snijden en mijn maag te laten verkleinen. Om daarna daarvan te herstellen en opnieuw te leren eten en drinken volgens een heel ander patroon dan nu het geval is. Heel lang heeft me dit dan ook tegengehouden. Want ja, ik kan afvallen en heb dit in het verleden ook meerdere malen bewerkstelligd. Enkel het is me geen enkele keer gelukt het gewicht er ook af te houden. De redenen: zwanger willen worden (hormonen), zwangerschappen, stress, ziekte (medicatie). Er was altijd wel iets waardoor mijn gewicht weer steeg.

De meningen van de massa zijn pittig

Velen hebben hun mening klaar staan: een maagverkleining is een zeer luie en makkelijke oplossing. Afvallen is volgens hen pure wilskracht en uit je luie zetel komen. Ik heb deze en vele andere varianten gehoord en gelezen. De meningen zijn hard, en vooral gedaan door mensen die in de gelukkige situatie zijn dat ze geen obesitas hebben en niet tegen de vooroordelen hoeven op te boxen.

In mijn geval kwamen deze meningen zelfs van dichtbij om me heen. Nu, jaren later is mijn omgeving anders. De familieleden die me destijds niet steunden hebben inmiddels geheugenverlies en weten niet meer dat ze zo faliekant tegen waren en mijn huidige partner en lieve vrienden steunen me door dik en dun. Ze nemen me zoals ik ben en zien mijn struggles. De gezondheidsklachten nemen toe en feitelijk is dat DE reden achter mijn beslissing toch het maagverkleiningstraject in te gaan.

De reden achter mijn beslissing: mijn gezondheid

Mijn omvang en gewicht niet de hoofdreden voor mijn keuze. Al langere tijd geleden heb ik mezelf leren accepteren zoals ik ben, een volle vrouw. Ik ben nooit dun geweest en zal dat in mijn hoofd ook nooit worden. Mijn man vindt me prachtig zoals ik nu ben, mijn vrienden kennen me al tijden niet anders en waarderen mij als persoon.

Qua obesitas val ik net binnen de marges waarop je voor een operatie in aanmerking komt. En met steeds meer zwaardere mensen om me heen kan ik tegenwoordig leuk slagen met kleding en voel ik me op en top vrouw. Enkel mijn gezondheid gaat rap achteruit. Na een gesprek met de huisarts die aangaf dat er echt significante verbeteringen te verwachten zijn op het gebied van pijnvermindering, betere hormonenbalans en nog wat kwalen, werden mijn laatste aarzelingen weggenomen.

En nu zit ik dus in het voortraject van een maagverkleining, waar ik de volgende gastblog meer over vertel. Bedankt voor het lezen.

Barbara