Begin augustus gingen wij twee weken naar een camping in Zeeland met onze twee kinderen van 6 en 3. Deze camping had op elk kampeerveldje een speeltuin, wat erg fijn was want daar konden de kinderen dan fijn spelen. En wij konden ze ook fijn in de gaten houden. Toch kwam er een moment waarop dit niet meer ‘genoeg’ was en we ze toch wat moesten loslaten…
Inhoudsopgave
Vriendjes en vriendinnetjes
De speeltuin op ons kampeerveld was echt favoriet van de kinderen. Zodra ze wakker werden wilden ze er al spelen. Wel logisch ook want het was een grote zandbak met een huisje erop, een rekstok en een hoop fijne zandbak speelgoed om mee te spelen. Vaak kwamen de vriendjes en vriendinnetjes ook direct meespelen. Ze waren er dus heel veel te vinden.
Echter hoe verder in de vakantie hoe meer vooral onze dochter de behoefte kreeg om meer te ontdekken. Er waren namelijk ook vriendinnetjes die ergens anders hun tent of caravan hadden staan en daar wilde ze ook wel eens spelen. Plus er was een grote centrale speeltuin én een binnenspeeltuin.
Lees ook: Iets met je kind loslaten enzo..
Loslaten of niet..?
De eerste keer dat onze dochter vroeg of ze ergens anders mocht spelen vond ik het maar spannend. Eigenlijk wilde ik nee zeggen, maar haar vriendinnetjes mochten ook bij ons spelen dus eigenlijk vond ik dat ik het los moest laten. Ik sprak wel met haar af dat als ze ergens anders heen wilden gaan ze het eerst aan ons moest vragen/vertellen.
Ons zoontje hield ik wel bij ons, want met net drie jaar vind ik dat echt te jong om hem niet in de gaten te houden. En onze dochter van zes is weer te jong om de verantwoordelijkheid over hem te dragen. Ook ging ik af en toe kijken of ik haar nog zag op de plek waar ze heen zou gaan. Dat was het geval. Een poosje later kwam ze ook zelf terug om te vragen of ze naar de grote speeltuin mocht. Super dat ze zich ook aan de afspraken hield.
De dagen daarna lieten we haar veel makkelijker en sneller ook ergens anders spelen. Zelfs met haar buurjongetje bij de binnenspeeltuin. Natuurlijk checkte we wel eens of ze er nog was, maar dit was telkens het geval. Plus ze kwam ook elke keer weer netjes terug om aan te geven als ze ergens anders heen ging.
Lees ook: Leuke spelletjes op de camping
Trots, maar het blijft een dingetje
Ik ben ontzettend trots op onze kleine grote dame. Ze heeft zich echt goed aan de afspraken gehouden wat ervoor zorgde dat wij haar makkelijker los konden laten. Toch bleef ik het spannend vinden hoor en zat ik niet 100% op mijn gemak. Dat had niets met haar te maken, maar vooral met al het nare nieuws wat je hoort over vermissingen en dat soort dingen. Het blijft toch je kind dus ergens maak ik me altijd zorgen. Gelukkig heb ik ondanks de spanningen wel gewoon kunnen genieten hoor. Het feit dat zij het zo naar haar zin had was alles waard.
Ellen1979 zegt:
Ooit op mij eerste Deense camping had ik ineens 5 Deense en 1 Nederlandse kleuters op bezoek, naast mijn eigen dochter, in een hutje voor 3 personen. Ze kwamen spelen en zaten op een rij een soort van te wachten op entertainment. Bewegen was ook niet mogelijk, daar was het echt te klein voor. En elkaar verstaan was er ook niet bij.
Ik moest zo hard lachen, dit was echt anders dan de Nederlandse campings. In Denemarken werd veel meer door hele hordes kinderen rondgelopen. Maar het even vragen en buiten wachten of het uit komt was er dus ook niet bij. Maar gezellig is het wel! Later zijn we vaker naar Denemarken geweest, en dit vaker meegemaakt. Nu weet ik dat ik even in de deuropening moet gaan staan en zeg bij mooi weer dat het buitenspeelweer is. 🙂